“Hoewel er meer Corporate Social Responsibility (CSR) is dan ooit, blijven de globale uitdagingen alarmerend toenemen.” Aldus sprak Prof. Dr. Wayne Visser tijdens de achtste International Conference on Sustainability & Responsibility. Die vond plaats in Keulen van 14 tot 16 november 2018. CSR is zoveel als sociaal verantwoord ondernemen. Erkennen en (eventueel doen) toepassen dat er méér is dan financiële en economische belangen. De Europese Commissie vat het begrip zo samen: ‘the responsibility of enterprises for their impact on society.’ Wayne Visser is een héél bijzonder man en het loont de moeite zijn website eens goed te bekijken. Heel indrukwekkend. Ondanks de vele inspanningen op het gebied van CSR in de laatste twee decennia, blijft de hoogleraar behoorlijk somber. Maar vandaag wil ik zelf toch ook eens focussen op het vele, onwaarschijnlijk positieve dat ook plaatsvindt.
Het minst slechte systeem
Genoemde internationale conferentie bracht bedrijfsleiders en experten in duurzaamheid uit 41 verschillende landen samen. Om ideeën uit te wisselen rond ‘verantwoordelijk leiderschap in duurzame tijden.’ Er wordt zeker nog veel te vaak gedacht aan eerst geld verdienen, dat zit in het kapitalisme gebakken. Maar het is en blijft, staat u mij deze mening toe of spreekt u ze tegen, het minst slechte systeem ter wereld. Zeker geen goed systeem, maar de mensheid heeft tot op heden nog geen beter gevonden. Wat u?
Geld verdienen aan duurzaam ondernemen
In dit verband verscheen in augustus 2017 een interessant artikel op de site van de United Nations Development Programme. In vertaling is de titel: ‘Meer dan filantropie: duurzame ontwikkelingsdoelen betekenen een markt van $12 trillion voor de privésector’. 12 trillion dollar is (slik) 12.000 miljard dollar. Er is simplistisch gezegd wel zéér veel geld te verdienen door (veel meer) duurzaam te ondernemen. Het artikel benoemt de vier belangrijkste sectoren als ‘four economic systems: food and agriculture, cities, energy and materials, and health and well-being.’ Als dit niet verleiding genoeg is om de privésector ‘aan te moedigen’ bij wijze van spreken, wat dan wel?
“I have a dream”
Als één jongeman, een twintiger, een Nederlander, een project als The Ocean Cleanup voor mekaar krijgt? Mensen, dan is er toch nog heel veel hoop? Werd en wordt er in ons land wel voldoende aandacht besteed aan wat Boyan Slat deed en doet? Zo’n anderhalf jaar geleden had hij een niet alledaagse ‘droom’ of verlangen. De oceanen schoonmaken. Van alle vervuilende, zeer schadelijk voor het milieu, plastic in zee. Het is weer eens wat anders dan jongeren die bingedrinken, stoned Ibiza onveilig maken of alleen maar aan mode, uitgaan en versieren denken. Of hun kostbare tijd verknoeien met verslavende videospelletjes.
Ieder zijn taak en verantwoordelijkheid
Boyan Slat, nu uitvinder en ondernemer met een eigen wikipedia pagina dus. Hij bedacht een systeem, kreeg enorme bijval via crowdfunding en de schoonmaak van de oceanen is gestart! Het meeste plastic ter wereld dat in zee terecht komt, verzamelt zich op vijf plaatsen in verschillende oceanen. Het eerste doel is ‘clean up 50% of the Great Pacific Garbage Patch in 5 years.’ Tegen 2050 zou het zelfs mogelijk zijn alle oceanen en zeeën vrij van plastic te krijgen. Heel wat bedrijven werken mee (!), maar alle donaties zijn natuurlijk welkom. Bezoek die site, denk er eens mee over na, beste mensen. En natuurlijk kunnen we allemaal meehelpen door minder plastic te gebruiken. Want de overheid heeft haar taken, de bedrijfswereld zeker haar verantwoordelijkheid, maar u en ik ook, toch?
