“De zorg heeft minder markt en meer samenwerking nodig. Anders houden we het niet vol.” Aldus minister van Volksgezondheid De Jonge. De CDA minister spreekt in deze namens de ganse coalitie. De gereguleerde marktwerking sinds 2006 is een heel goed systeem, menen wij ook. De markt haar gang laten gaan maar tegelijkertijd nauw toezicht houden dus als overheid. Toch zijn er aanzienlijke problemen gerezen de laatste jaren. Namelijk de kost van die zorg en het personeelstekort. Nederland staat in Europa dan ook niet meer op de eerste plaats qua gezondheidszorg.
European Health Consumer Index
Deze meet de kwaliteit van de Europese gezondheidszorg op alle mogelijke vlakken. Het recentste jaarlijkse rapport is van januari 2018. U kunt het desgewenst hier zelf inkijken (pdf). Vier knelpunten staan in het rood, wat duidt op ernstige tekortkomingen. Direct access to specialist. Waiting time for paedriatic psychiatry. Suicide rates. En tenslotte physical activity. De stand van januari 2019 is nog niet officieel bekend. Mogelijk bezit de Nederlandse minister wel reeds recentere cijfers. De (liberale) marktwerking is volgens de minister “doorgeslagen”. Zo stelt hij in ieder geval op 1 maart 2019. Hij gaat gesprekken voeren met alle partijen en betrokkenen.
Wie doet beter?
Zwitserland staat op kop met de beste gezondheidszorg over het algemeen van Europa. Dat betekent dan 893 punten op een totaal van 1000. Nederland komt op de tweede plaats (altijd nog in januari 2018) met 883. Dan komen Noorwegen, Denemarken en België. Ter vergelijking: zelfs deze vijfde plaats betekent 843 punten. Terwijl Albanië met de allerlaatste positie van 35 landen aan slechts 544 scoort. Socioloog Gijs van Loef waarschuwde eerder al in 2017 en 2018 dat we onze leidende positie aan het verliezen zijn. Wij denken dat het belangrijkste is, wat Van Loef letterlijk schrijft trouwens: ‘Een patiënt is geen consument’. Die patiënt mag nooit een nummer worden, een stipje in een statistiek.
‘Onbetaalbaar’
Betaalbaar moet het wel blijven allemaal, maar dat is een keuze die je maakt. Meer of minder geld toewijzen aan deze of gene sector van de maatschappij. Vinden we niet allemaal dat gezondheid ‘onbetaalbaar’ is? Dat is natuurlijk bij wijze van spreken. Besturen is keuzes maken. Laten we hopen (en toezien op!) dat de Nederlandse regering de juiste keuzes blijft maken. Een tweede plaats overall is puik, niets is perfect en bijsturen kan altijd. We horen en lezen veel en vaak over de toenemende bureaucratie in deze. En de oplopende kosten. Misschien dat de sector, al dan niet gestuurd door de overheid, best eens kijkt naar de toepassingsmogelijkheden van blockchain in deze…?
De gezondheidszorg in Nederland is de meest gereguleerde sector die er is. Marktwerking in deze sector is maar heel beperkt aanwezig. Deze sector kenmerkt zich als een bureaucratie, waarbij het uitvoeren van regels en voorschriften voorgaat. Zelfs artsen hebben er genoeg van. Maar ik heb een beter idee. In plaats van meer regels en wetten, wat dacht je van afschaffen van regels.
– mensen sluiten een contract met het ziekenhuis, met de huisarts, met de tandarts.
– de verzekeringsmaatschappijen doen niet meer mee, ik heb hun niet nodig. Wat heb ik aan complex financieel product, met als naam zorgcontract, maar eigenlijk een ordinair verzekeringscontract is. Als ik ziek ben ga ik naar een ziekenhuis, en niet naar een verzekeraar.
– de belastingen die betrekking hebben op de zorgkosten van de Staat, hoeven niet meer betaald te worden. Want de mensen betalen via een contract de instituten. De zorgkosten zullen dratisch dalen.
– sociale aspect: niet iedereen kan een contract permitteren. Dus kun je als contractant hiervoor via je eigen contract, een bepaling opnemen om voor anderen mee te betalen. Dit gebeurt vrijwillig. Aangezien iedereen een grote bek heeft, over sociaal bezig zijn, kunnen zij direct woord bij daad voegen. Het ziekenhuis kan met het extra geld een fonds opstellen en zo de armere medemens alsnog helpen.
Joost, sorry, hoor. Een puntenwaardering heeft altijd iets van het Eurovisie songfestival.
Wat zeggen de mensen over een overheidskernverantwoordelijkheid,
een eerste levensbehoefte van de bevolking, die niet is geprivatiseerd, maar gecommercialiseerd?
Hoe ervaren mensen de kwaliteit, toegankelijkheid, keuzevrijheid, kosten en kennis van de zorg?
Voor hoeveel mensen is de
eerste echelons basiszorg onbereikbaar geworden, omdat zij het eigen risico
niet kunnen betalen? Terwijl externe, commerciële partijen, zorgverleners,
verzekeraars, bemiddelaars en farmaceuten best tevreden zijn met de behaalde winsten.
Mensen hebben ook veel vragen bij de wachtlijsten in de zorg, die ook steeds meer gelden voor reguliere medicijnen (apotheek: op = op).
Waarom zijn bv. in België wachtlijsten voor behandelingen of geneesmiddelen totaal onbekend?
Hoe is het met de wet- en regelgeving?
Snapt een gewone nog burger hoe het werkt? Nu zelfs lagere overheden extra
blikken met ambtenaren moeten opentrekken om het nog enidszins bij te benen.
“Als je de weg weet is veel mogelijk”.
Daaruit spreekt een ongelijke toepassing van openbare dienstverlening die voor ieder gelijk zou moeten zijn. Onafhankelijke informatie ontbreekt.
Zorgverleners die meer bezig zijn met formularia en het afleggen van verantwoording dan met zorg.
Huisartsen, apothekers en hulpverleners die de ‘klappen aam de voordeur’ (steeds meer letterlijk) moeten opvangen.
Zomaar een paar punten die mensen, gebruikers, patiënten, consumenten bezig houden.
Maar er is nog veel meer.
Het personeelstekort in medische zorg en ouderenzorg/verpleging dat voor een deel wordt opgevangen door vrijwilligers.
De fraudegevoeligheid van veel voorzieningen door teveel verschillende regels en controlemomenten.
De versnipperde verantwoordelijkheden in de sociale zorg en de jeugdzorg.
Veel mensen hebben trouwens de indruk dat de bezuinigingen/omvormingen van Rutte niet ten goede zijn gekomen aan de kwaliteit van de zorg. maar aan de winstgevendheid van de private dienstverlening. En wel voor rekening van de burger.
Reken maar dat de waardering van het publiek gemiddeld zeker geen voldoende oplevert voor het Nederlandse zorgstelsel, noch voor degenen die het zover hebben laten komen.
Er wordt actie gevoerd voor een nationaal zorgfonds: https://nationaalzorgfonds.nl/ De samenleving accepteert de huidige situatie niet meer. Het is broodnodig om de marktwerking er uit te halen. Zorg moet onder de overheid zonder een eigen risico. De zorgverzekering er uit mikken en gewoon de inkomensafhankelijke premie ZVW op ieders inkomen verhogen, maar wel met mate(vinden zorgverzekeraars niet leuk want daarmee verdwijnt hun verdienmodel). De maximale inkomensgrens van € 54.614 verhogen tot bijvoorbeeld € 80.000. De hogere inkomens betalen dan in feite een soort solidariteitsheffing voor de lagere inkomens voor wie de ZVW-premie procentueel niet teveel mag stijgen. Let wel, de nominale zorgverzekeringspremie is dan weg, net als de zorgtoeslag. De zorgtoeslag is een hopeloos geval met veel terugvorderingen achteraf en teveel belastend voor de Belastingdienst als uitvoerende instantie. Al 330.000 (verplicht) verzekerden kunnen de premie niet eens betalen. Hopeloze toestand om dat via CJIB Leeuwarden in stukjes en beetjes in te vorderen. Ons hele zorgstelsel is totaal uit de klauw gelopen en bezorgt veel ambtenaren onnodig extra werk. Goed voor de werkgelegenheid maar slecht voor de zorg waar men juist handen tekort komt.
Dat je nadenkt, dat de zorg anders moet is prima. Maar, waarom meer overheid? Van marktwerking is maar beperkt sprake van. Kijk maar eens naar de discussies in de 2e Kamer. Het is de 2e kamer die bepaalt wat er gebeurt in de zorgsector, niet de markt. De tandartsen en huisartsen die ik ken, spreken niet van marktwerking, maar van overheidswetten en regelingen die uitgevoerd moeten worden. De verzekeringsmaatschappijen voeren deze regelingen uit. Zij hebben er geen moeite meer, want het zijn verzekeringsmaatschappijen die een financieel product aanbeiden. Wordt deze duurder, dan gaat de premie omhoog. Meer regels, dan gaat premie omhoog. Meer zorg en meer zorgwensen, dan gaat de premie omhoog.
De overheid is nu juist het grote probleem. Je moet de overheid en verzekeringsmaatschappijen eruit halen.
Zorg is een zaak van ziekenhuizen, huisartsen, tandartsen en pillen industrie. Laat mensen gewoon een contract sluiten met ziekenhuizen en artsen. Geef mij de keuze om zelf de zaak te regelen. Jij hebt die overheid helemaal niet nodig, ik ook niet. Je kunt het zelf. De premie en belastingen voor de zorgsector gaat eruit, en wij betalen gewoon voor een zorgcontract.
Het mooie is dat er dan een causaal verband is tussen degene die daadwerkelijk zorg aanbiedt (arts) en degene die erom vraagt. Ik kan een huis kopen van 250.000, een auto kopen van een ton, maar ik mag niet zelf bepalen hoe en wanneer ik een contract mag sluiten voor zorg? Dat moet de overheid regelen? Wij zijn toch geen kleine kinderen.
Kijk maar naar de inkoop van electriciteit en gas, ooit een staatstaak en nu in de markt gelegd. En wat blijkt, een nationale sport is ontstaan, iedereen zoekt naar het goedkoopste energiecontract. Ik kan mij nog herinneren van de tegenstanders, van deze marktwerking, ja het licht gaat uit. Nee, dus.
Gerrit, je hebt de overheid helemaal niet nodig. Je koopt toch ook eten en drinken zonder dat dit wordt opgelegd. Er is geen ministerie van Water, of eten en drinken of autobouw.
Minder overheid, daar zit wat in. In onze democratie hebben we veel last van opgelegde wet- en regelgeving. Dat moet minder. Toch vind ik de zorg wel een taak voor de overheid omdat er sprake moet zijn van gelijke zorg voor iedereen. Bij het afsluiten van contracten tussen burgers en zorgverleners gaat natuurlijk een prijsdifferentiatie ontstaan waarbij een ongelijkheid het gevolg is. Vooraan op de wachtlijst of 1e klas ziekenhuiskamer(?). In de zorg moet solidariteit en gelijke behandeling voorop staan. Gelijke zorg voor iedereen. De zorg is een kerntaak in onze samenleving en moet in een (sociale) verzorgingsstaat uitgevoerd worden onder de paraplu van de overheid. Net zoals de nationale veiligheid is neergelegd bij politie en Defensie behoort ook de nationale gezondheidszorg een kerntaak van de overheid te zijn. Oppassen voor teveel regeldrift, daar is een democratie als de onze met zoveel meebrallende partijen goed in. Inzetten op directe en kwaliteitszorg met korte lijntjes tussen zorgverleners en zorgbehoeftigen. Geen tussenkomst van allerlei commerciële partijen.
Democratie heeft te maken met de inrichting van politieke bestuursstructuren en het vastleggen van de rechten en plichten tussen de relatie tussen burgers en overheid.
Democratie heeft niets te maken met dienstverlening of met het produceren van goederen en diensten. Dat is een zaak van de markt.
De overheid heeft naar mijn economisch inzicht niets te maken met gezondheidszorg. Tenslotte sinds wanneer is een ambtenaar / bestuurder / politucus beter in staat en schijnbaar vakkundiger dan de mensen die daadwerkelijk in die markt opereren. Hoeveel ambtenaren en verzekeringsmedewerkers hebben ooit in een ziekenhuis gewerkt, hebben zij ooit met een patient gesproken, ooit daadwerkelijk kennis genomen van gezondheidswetenschappen. Volgens mij helemaal niet.
Als jij ziek wordt, wordt je geholpen door medische specialisten, en niet door ambtenaren of verzekeringsmedewerkers. De term ongelijkheid is een term die thuis hoort in de politiek arena van de 2e Kamer, maar niet in een ziekenhuis. Mensen die ziek zijn, krijgen een medische oplossing, een medicijn, een behandeling. Geen enkele arts, verpleger, medicus zit na te denken bij een ziektegeval in termen van ongelijkheid. Deze groepen belangrijke mensen willen ook niet lastig gevallen worden met deze politieke ideologische waanzin.
Als de overheid zich gaat bemoeien met systemen, worden deze systemen gecorumpeerd omdat politieke ideologien belangrijker zijn dat het werk wat artsen namelijk moeten doen. En dat is mensen gezond maken.
Het systeem wat je beschrijft, hebben wij al. Je wilt meer van het zelfde.
De uitvoerende instanties zoals ziekenhuizen en andere zorgverleners hoeven geen overheidsinstellingen te zijn. Ik bedoel voornamelijk de controle van de overheid op de uitvoering van de zorgverzekeringswet die misschien omgevormd kan worden naar een nationaal zorgfonds. Het gaat daarbij voornamelijk om betaalbaarheid en solidariteit.
‘Vrij is slechts de man die zijn vrijheid betalen
kan’.
Zit je lekker in de slappe was, dan lach je om overheid, collectiviteit en solidariteit en koop je ook nu
de (zorg) producten en diensten zelf in die je nodig denkt te hebben. Geen probleem. De markt in optima forma, naar kapitalistisch model.
Helaas is dat voor >90% van de bevolking niet weggelegd. Een centrale wet-/regelgevende overheid is
nodig, die het gros van de uivoerende taken, ‘uit oogpunt van doelmatigheid en kostenbeheersing’, al over de schutting en op de markt heeft gegooid.
Hoe zit het nu met die doelmatigheid, kostenbeheersing, en vooral met de kwaliteit en toegankelijkheid van het zorgproduct?
Zonder enige twijfel is de overheid nog steeds de bottleneck in het systeem.
De taken zijn weliswaar voor een deel gedecentraliseerd, maar het ‘product’ is er niet beter, begrijpelijker of goedkoper op geworden. Integendeel. De invloed van ‘big brother’ door regel-, bemoei- en controlezuct, is groter dan ooit.
De ‘autonomen’ vinden dat de overheid afgeschaft moet worden en dat elke kleine leefgemeenschap zijn eigen
boontjes moet doppen.
Dat zou een extreme omwenteling zijn, maar het overheidsapparaat moet in ieder geval op een eigentijdse
manier worden afgeslankt en naar het voorbeeld van het bedrijfsleven veel slagvaardiger worden, wég van de steeds maar meer regelende ambtelijke molens en de bureaucratie. Ook dat isr ‘democratie’; de ‘onrendabelen’ worden immers door de burgers betaald.
Niet de zorg wordt onbetaalbaar maar het overheidsapparaat.
Ook de overheid, van hoog tot
laag, dient zichzelf (‘no cure, no pay’) te onderwerpen aan de marktwerking.