China versus VS: de stand was 0-1. Die wordt op 1 juni 2019 1-1. Vanaf dat tijdstip gaat China invoertaxen op haar beurt verhogen. Van 5 naar 25 procent op voor 60 miljard dollar waarde aan Amerikaanse goederen. Of wat had Donald Trump gedacht. Dat dit reusachtige, economisch zeer machtige land zich ging laten chanteren? Daar komt bij dat het land zich deze tegenzet kan permitteren. China heeft héél diepe zakken. De Verenigde Staten daarentegen zijn eeuwig platzak.
Kiespubliek wordt de dupe
We denken dat president Trump zijn hand aan het overspelen is. Want wie gaat in Amerika’s winkels meer betalen voor tal van goederen? Die voorheen zo goedkoop waren en uit China kwamen? Zijn kiespubliek natuurlijk, de Walmart klanten. Dat zo’n slimme, sluwe man zich zo zou vergissen? Maar het is meermaals gebeurd. Macht is dermate verslavend dat ze de gewoonte heeft je mee te slepen. We zagen hetzelfde bij dictators. (We wilden schrijven: ‘àndere’ dictators, maar dan krijgen we weer het verwijt aan Trump-bashing te doen, dus toch maar niet…) Neem Saddam Hoessein. Decennia lang aan de macht, rijk als de zee diep is (of beter: Iraks oliebronnen). En dan zet hij één stap te ver. Ook de Noord-Koreaanse Kim Jong-un speelt al langer met vuur. Allebei kozen en kiezen ze een vijand die té sterk is. Het lijkt erop dat dit Donald Trump nu overkomen is.
Eeuwige schuldenaar
Hoewel zijn leger het machigste ter wereld is, ooit, in de geschiedenis. Maar het is en blijft een militaire macht die op krediet gekocht is. Ja, de Verenigde Staten hebben hun dollar. De wereldreservemunt nog, ja, tot de economische wereld genoeg heeft van de eeuwige ontlener. Die zijn schulden nooit meer kan en zal terugbetalen. Misschien wordt bitcoin wel ooit sterk en ingebed genoeg om de plaats van de dollar in te nemen? Wie weet, stranger things have happened. Niets is eeuwig, en zeker niet in economie en handel.
Gematigde verdediging
China is nog heel gematigd in terugslaan. Pas op 1 juni aanstaande, dus dat laat Trump nog tijd om in te binden. Slechts op voor 60 miljard dollar aan Amerikaanse goederen. Daar waar de Amerikaanse president heeft aangevallen met verhoogde taxen op honderden miljarden aan waarde. Maar het Oosterse land kon zich niet de les laten spellen verder. Bedreigingen en daadwerkelijke acties moeten wel vergeld worden. Wat gaat Trump nu doen; er trachten 2-1 van te maken? Je wil in principe op het strijdveld NoordAmerika niet provoceren. Dat heeft genoemde Hoessein ook met de dood moeten bekopen. (Hoewel de VS zowiezo een ander excuus zou gevonden hebben om Irak aan te vallen; Hoessein moest weg, dat stond al langer vast.)
UNfortune cookie
Maar nu krijgt NoordAmerika een koekje van eigen deeg. En het zal een ongelukskoekje worden. Je valt een land als China niet economisch aan. Want dat gaat je zuur opbreken. In dit geval betaalt de Amerikaanse burger het gelag. Niet met mensenlevens dit keer. Nog niet. Maar wel uit de wallet, de fysieke of de digitale…
Ondertussen loopt de olieprijs ook nog eens flink op t.g.v. spanningen tussen de VS en Iran. Kans is groot dat er een oorlog komt tussen deze twee landen en dat Iran Israël ook zal aanvallen als vergelding, hetzij direct, hetzij via proxy’s als Syrië, Hezbollah en Hamas. Wanneer dat gebeurt, schiet de olieprijs door het dak. In combinatie met de handelsoorlog tussen de VS en China, oplopende schulden, dalende beurskoerzen kun je je schrap zetten voor een nieuwe en een zeer diepe recessie.
Deze wedstrijd is niet te vergelijken met een potje voetbal. Er komt namelijk geen winnaar uit omdat de speelduur niet is vast gelegd in tijd. Telkens wordt de achterstand in de score weer gelijk gemaakt en wordt de wedstrijd verlengd. Totdat de scheidsrechter er moe van wordt en besluit om bij de stand van 10 tegen 10 penalty’s te nemen. De angst bestaat dat in het vuur van de strijd de hard ingeschoten penalty’s onhoudbaar zijn voor de keeper(s) en op bepaald moment de moe gestreden spelers er uitgeput bij neer vallen. Na verloop van tijd lopen de tribunes leeg, het publiek baalt er van en houdt het voor gezien. De wedstrijd eindigt met alleen verliezers.
Schijnt ook te gebeuren dat wedstrijden ‘verkocht’ worden. In dat geval alleen winnars. Behalve de domme toeschouwers natuurlijk, die er voor hebben betaald.
Grootste zaken- en schuldenpartners maken geen ruzie, maar afspraken in wederzijds
belang.
Het is geen geheim dat Trump, overeenkomstig zijn beloften (‘America First & Great Again’) de Amerikaanse maakindustrie, m.n. uit China, voor de eigen economie terug wil halen naar de VS.
Gaat niet vanzelf, dus zijn er over en weer een paar ‘uitnodigingen’ vereist om de exodus te bespoedigen. De massamedia doen de rest.