Het is hot om een onderwerp aan te mogen dragen voor een column van een website die zich realistisch uitspreekt over de economie en de crisis. Als je het dagelijkse nieuws scant komen er zoveel nieuwsitems voorbij dat je je afvraagt of we niet voortdurend in een crisis verkeren. Maar wat voor een crisis dan? Een financiële, monetaire, economische, gezondheidscrisis of weet ik veel welke crises er allemaal in onze samenleving kunnen voorkomen. Het moet natuurlijk gaan over een ernstige situatie die een groot deel van de samenleving treft.
Overheidspropaganda
Automatisch kom je dan terecht bij de coronacrisis die ons land en de hele wereld al anderhalf jaar in z’n greep houdt. Als een crisis heel lang duurt dan raak je er aan gewend zou je denken. Hoewel mij dat beter lijkt om er nooit aan te wennen maar vooral te blijven zoeken naar een oplossing. Die meen ik zelf gevonden te hebben door mij er zoveel mogelijk van af te wenden, althans dat neem ik mij telkens voor. Dat houdt in dat ik geen radio en/of TV meer inschakel, of het moet al een zender zijn met alleen 24/7 (live)muziek. Maar ja, je wilt toch ook het dagelijkse nieuws volgen om te weten of niet ergens de bom valt, om te spreken in de teksten van de popgroep “Doemaar.” Dus schakel ik af en toe de TV in om het Journaal of RTL-nieuws te volgen. De eerste nieuwsitems gaan steevast over de vaccinatieprogramma’s die bij mij over komen als overheidspropaganda voor Big Farma. Ik word daar heel moe van. De naar mijn gevoel overdreven propaganda om de gehele bevolking te vaccineren vanwege het coronavirus.
Ethische discussie
Ik wil mij niet bemoeien met beslissingen die mensen zelf moeten nemen maar heb gerede twijfel over de betrouwbaarheid van de verschillende vaccins die in alle haast op de “markt” zijn gebracht. Ook heb ik twijfel of het ethisch is verantwoord om zelfs gezonde jongeren te vaccineren terwijl jonge mensen nauwelijks hinder ondervinden van het covid-19 virus. Ze zouden het ‘moeten’ of kunnen doen voor een ander, zo is de uitleg van de overheid. Het is een ethische discussie die kennelijk moeilijk ligt in de mainstream media. Ik lees en hoor daar nauwelijks over. Hooguit op Twitter waar twitteraars kritisch wijzen op de eenzijdige informatie die de msm over het vaccinatieprogramma op de samenleving afvuurt. De discussie over betrouwbaarheid en bijwerkingen van vaccins moet je zoeken op het internet bij de verschillende alternatieve mediakanalen. Zie mijn vorige column.
Zwartwit
Een andere maatschappelijke discussie die onze aandacht mooi van corona kan afleiden is de discussie over het slavernij verleden en de heersende woke cultuur. De maatschappelijke ongelijkheid die we sinds mensenheugenis maar niet weten te verbannen. Ik krijg het gevoel dat zogenaamde wereldverbeteraars zorgen voor juist meer polarisatie. Het zal aan mij liggen, heel langzaam begint tot mij door te dringen dat ik niet meer van deze tijd ben. Dat ik onvoldoende woke ben en te weinig heb gestudeerd over ons vaderlands verleden. Telkens wordt ik geconfronteerd met al weer die overheidspropaganda over ons slavernijverleden, met de nadrukkelijke oproep om mijn facebookpagina te versieren met regenboogkleuren. Om begrip te tonen voor de BLM-beweging en niet meer te spreken over zwarte piet en andere uitingen die voor sommige medelanders als schokkend worden ervaren. Waarom eigenlijk zo vraag ik mij vaak af. Ik ben opgegroeid met die zwarte ‘kinderlokker’ die mij inpalmde met pepernoten, snoepgoed en kleine cadeautjes. Als peuter had ik al snel door dat zwarte piet niet echt zwart was omdat zijn gesproken woorden nogal wit over kwamen. Dat z’n woorden werden uitgesproken door een blanke persoon die ik nu een witte persoon moet noemen. Zo jammer, want ik houd zelf wel van een kleurtje wanneer ik in de zomerzon probeer wat vitamine D op te doen. Vol trots toon ik dan ik mijn bruine huid aan mijn omgeving. Ik vraag mij nu af of ik daar nog wel trots op mag zijn. Het voelt in deze woke-tijd nogal beschamend t.o.v. de spierwitte medelanders die geen kans kregen om van de zon te genieten.
Alles is woke
Wat ik net zo beschamend vind is alle ophef over ons slavernij verleden. Dat complete steden via hun burgervaders en -moeders excuses maken voor de foute handelingen van onze voorouders die mensen verhandelden als slaven. Nu is het al ironie om dit te benoemen als een uiterst zwart verleden omdat veelal zwarte mensen als slaven werden verhandeld. De Belastingdienst had onlangs een zwarte lijst aangelegd met namen van veelal mensen van buitenlandse komaf die mogelijk in de fout zijn gegaan bij het aanvragen van wat extra pepernoten. Mag dus ook niet. Ik vrees dat we een kleurloze toekomst tegemoet gaan als we in deze nieuwe woke cultuur op elk kleurtje zout moeten leggen. Het wordt ons wel erg zwart wit ingepeperd vind ik. Ik zal er aan moeten wennen om mij schuldig te gaan voelen voor alle fouten die behalve ik zelf ook mijn voorouders ooit hebben gemaakt in het verleden. Ik begin nu te begrijpen hoe het voelt voor die jongen uit de buurt, waar ik vroeger opgroeide, die zich diep schaamde omdat z’n vader had ‘gezeten’ voor een of ander onduidelijk vergrijp. Een volkomen onschuldig jong ventje met een vriendenclub die later niet meer werd uitgenodigd op de verjaardagspartijtjes van z’n vriendjes. Ik ben niet Rooms Katholiek maar ik geloof dat ik maar eens een biechtstoel ga opzoeken. Past wel goed in deze tijd.
GW
