De burger zal uiteindelijk de klimaatrekening gaan betalen

Op verzoek van De Telegraaf maakten Rabo-economen een grondige analyse. Daarin kom ik de volgende zin tegen:

„In het ’Ontwerp van het klimaatakkoord’ zijn lang niet alle directe kosten begroot en veel kosten hebben vaak geen financiële dekking”, stellen zij. „Daardoor zijn er veel kostenposten zonder inkomstenpost.R

Reddingsoperatie kost veel geld

Het doorrekenen van de lasten door de diverse bureaus blijkt een onmogelijk klus vanwege teveel vaagheden. Nou, dan weet ik nu al genoeg. Als er zoveel kostenposten zijn zonder dat daar inkomsten tegenover staan, dan is het mij wel duidelijk. Overheids- en gemeentelijke begrotingen dekken altijd hun tekorten af door de heffingen en belastingen van de burgers te verhogen, of d.m.v. schuiven met andere posten op de begroting waardoor minder geld voor voorzieningen. De Rabobank economen hebben hun opdracht niet helemaal goed begrepen. Het is nieuw in deze 21ste eeuw dat er een Klimaatakkoord is afgesloten met het uiteindelijke doel om onze aardkloot van de ondergang te redden.

Een dergelijke reddingsoperatie kost nu eenmaal veel geld waarbij veel nieuwe middelen moeten worden ingezet. Dat zal wat kosten. Beste economen van de Rabobank, het (optel)sommetje is in dit soort situaties niet zo heel moeilijk. Investeringen die worden gedaan in opdracht van overheden worden altijd gedekt met de inkomsten van die overheden. Het overgrote deel van die inkomsten bestaat uit het heffen van belastingen van de burgers voor wie de overheid zich vervolgens inspant. Wij burgers willen nu eenmaal dat orde en gezag, wet en regelgeving, en alle voorzieningen goed geregeld zijn in onze sociale verzorgingsstaat. Wij dragen daar flink aan bij in de vorm van belastingen en dat zijn we al jaren gewend.

Vertraging komt goed uit

We weten niet beter dat het overeind houden van onze verzorgingsstaat in deze moeilijke tijd steeds meer kost. We betalen elk jaar wel ergens een beetje meer belasting of meer aan heffingen die door de gemeenten zijn verhoogd. En beste economen van de Rabobank, u weet inmiddels toch ook dat het Klimaatakkoord politiek nogal omstreden is vanwege teveel onduidelijkheden inzake de oorzaak van de opwarming van de aarde. Niet de voltallige wetenschap beweert dat de mens de echte oorzaak is. En u beseft toch ook dat de 600 genoemde doelstellingen wel heel erg veel zijn om aan een klimaattafeltje eventjes uit te werken tot een beleidsinstrument voor de verschillende overheden? En u beseft toch dat de politiek zich bewust is van het feit dat de zittende coalitie een enorme kostenpost moet verwerken in de Rijksbegroting en dat de becijfering daarvan door de ambtenaren niet zo snel voor de Statenverkiezingen is geregeld? En dat de traagheid en complexiteit de coalitie goed uitkomt en daarmee een grote verkiezingsnederlaag mogelijk wordt uitgesteld? En dat het CPB als uitvoerende ambtelijke instelling aan de leiband loopt van de Rijksoverheid en graag de opdracht aanvaardt met de opmerking: neem de tijd.

Uiteindelijke is consument de klos

En een econoom begrijpt toch ook wel dat de hiaten in het akkoord wat betreft het neerleggen van de milieuheffingen richting het bedrijfsleven uiteindelijk ook weer worden doorberekend in het eindproduct wat wij consumenten als eindgebruiker in de winkel kopen. De vervuiler betaalt. En dat zijn niet de fabrieken met hun smeerpijpen maar de consumenten voor wie de fabrieken fabriceren. Zo simpel is dat. Ook de eigen verantwoordelijkheid van het bedrijfsleven wat betreft investeren in schone en duurzame productielijnen wordt vanuit een goed koopmansgebruik keurig doorberekend naar de consument.

Weg van de geleidelijkheid

Nee, beste economen van de Rabobank, U zou het beter moeten weten. Als uit een tafeloverleg met diverse geledingen uit de maatschappij een rapport met aanbevelingen met daarin 600 doelstellingen wordt aangeboden aan de politiek dan zitten er gaten in wat betreft de dekking. Dat zie je aankomen. Een kostenpost zonder een inkomstenkant wordt door de overheid wel ingevuld. Die inkomsten kunnen maar op 2 manieren worden verkregen. Dat zijn belastingen en bezuinigingen op andere uitgaven op de Rijksbegroting, maar ook op Gemeentelijke begrotingen. En, beste economen van de Rabobank, u weet als geen ander dat juist de burger opdraait voor de tekorten op deze begrotingen via de ontvangst van (weer) een hogere belastingaanslag. En natuurlijk snapt u ook dat de overheid graag kiest voor de weg van de geleidelijkheid.

Langzaamaan

Dus we hoeven niet bang te zijn dat we direct helemaal worden uitgekleed ten behoeve van de Klimaatrekening. Een schokeffect door te snelle belasting van de samenleving kost teveel stemmen. Gewoon langzaam doorrekenen van de kosten, ongeveer zo snel als de aarde opwarmt. Dan is het in ieder geval te doen wanneer we over een tig aantal jaren uitgekleed in ons hempie staan.