Goed artikel van Alexander Sassen van Elsloo op de website van de Telegraaf, we pakken er twee stukken uit. | Nederland is verraden. Onze samenleving is weggezakt in een moeras van dogma’s, politiek gekissebis, mentale corruptie, vooroordelen, misconcepties en waanbeelden. Dit is een zelfvoedend systeem waar een partij een reactie instigeert in de andere en zo verder. Resultaat is dat iedereen zich bezig denkt te houden met de oorzaken van de problemen terwijl ze in feite alleen maar bezig zijn met de symptomen. Dit vraagt om een trip naar de oerwortel van al onze problemen.

Wij vormen een complex geheel

Om tot de oerwortel van onze problemen te komen moeten we eerst beseffen wie/wat we nu eigenlijk zijn. Dit klinkt wellicht wat zweverig maar dat is het niet. Waar ik op doel is dat ieder individu (met haar acties en interacties) met anderen tezamen (in de woorden van Hayek) een complex spontaan systeem vormen. Vanuit het individu en de interacties tussen individuen ontstaat er een systeem van (onder andere) omgang, van economie en van bestuur. Dingen die als belangrijk worden geacht krijgen een relatief hoge waardering (omgang), een relatief hoge prijs (economie) en relatief veel aandacht van bestuurlijke organen (zoals overheden). Uiteindelijk is de maatschappij een groot complex spontaan systeem waarbinnen zich weer kleinere complexe spontane systemen opereren en zo verder. Hoe zich dit uiteindelijk heeft ontwikkeld is zo complex dat niemand, geen computer of wie of wat dan ook dit van te voren voorspeld zou kunnen hebben. Het feit dat we met z’n allen een ultra complex systeem vormen is een uiterst belangrijke gevolgtrekking, waar ik later op terug zal komen.

Voorbeelden van maakbare samenleving fiasco’s

Hebben de hypotheekrenteaftrek en huursubsidiestelsel de Nederlandse woonmarkt geholpen? Nee, onze huizenmarkt is totaal krom en de eindafrekening nadert met rasse schreden. Heeft financiële regulering geleid tot een conservatieve financiële huishouding bij burgers, bedrijven en overheden? Nee, want schuld werd beloond en sparen werd bestraft, iets wat nog steeds het geval is. Heeft de EU tot Europese eenheid en stabiliteit geleid? Nee, de onderlinge verschillen en tegenstelling zijn nu geëxplodeerd. De EU ligt overhoop met de nationale regeringen, de nationale politiek is op haar beurt zelf verdeeld, en de Europese volkeren beginnen zich steeds radicaler te uiten. Grote protesten (steeds vaker met gewelddadig karakter), raciale spanningen (zoals feit dat ongeveer 7% van de Griekse kiezer de Griekse Nazi partij steunt), en het feit dat persvrijheid onder druk staat (zie Spanje en Griekenland en de geplande eurotop over het de mondsnoeren van “populisten en nationalisten”) zijn allen resultanten van het verbroederende EU beleid. Lees het hele artikel van Alex hier.