Het begon allemaal met het ongenoegen van burgers tegen een omstreden uitleveringswet van verdachten aan China. In maart 2019 kwamen wel een miljoen mensen op straat. Maar de betogingen, het geweld aan beide zijden van activisten en ordehandhavers neemt in oktober 2019 de proporties van een mini revolutie aan. De autoriteit van de regio Hongkong, Carrie Lam, sluit niet uit dat militaire hulp gevraagd wordt aan China. De protesten tonen echter geen teken van afzwakking, wel integendeel.
‘Grootste crisis in 20 jaar’
‘Hongkong is een Speciale bestuurlijke regio van de Volksrepubliek China. De officiële naam van het gebied is dan ook Speciale bestuurlijke regio Hongkong van de Volksrepubliek China. Het gebied bestaat uit 236 eilanden met een totale oppervlakte van 1.104 km² en grenst aan de Zuid-Chinese Zee.’ (Wikipedia.) ‘De protesten begonnen eind maart 2019, en mondden uit in massale demonstraties later in het jaar. De bijeenkomsten werden georganiseerd door het CHRF (Burgermensenrechtenfront), een platform van zo’n 45 politieke belangenorganisaties in Hongkong. Ook werd er in diverse steden buite China gedemonstreerd door Hongkongers en lokale sympathisanten. Het zijn de omvangrijkste protesten in China sinds het Tiananmenprotest in Beijing op 4 juni 1989. De Chinese regering omschrijft de protesten als “de grootste crisis in Hong Kong sinds de machtsoverdracht in 1997″‘
Maskers af
De ban vanwege de Hongkongse autoriteit op het dragen van maskers, op 4 oktober 2019, gooide nog meer olie op het vuur. Want wordt algemeen genegeerd. China staat voor een groot dilemma. Ingrijpen, manu militari, is slecht voor haar internationale imago. Niet ingrijpen kan leiden tot soortgelijke opstanden in het hele land. In ieder geval zegt China als antwoord op de grote en misprijzende media en politieke belangstelling vanwege het buitenland voor de kritieke situatie in Hongkong: kijk naar jezelf! En toont met foto’s de vergelijking met de rellen in Frankrijk eerder in 2019. Die nog steeds voortduren in de herfst maar net als in Hongkong traangas als officieel antwoord krijgen.
Escalatie
Ondertussen raken de pinautomaten in de regio leeg. Dalen de vastgoedprijzen dramatisch. Trekt de Hongkong beurs haar bod op de London Stock Exchange in. De situatie escaleert en waar gaat dit eindigen? E.e.a. toont toch weer aan dat in dialoog gaan met ongenoegen, in dit geval bij grote aantallen burgers, vanwege een overheid de enige werkbare oplossing kan bieden. Communicatie! Geweld is nooit een oplossing, blijkt maar weer. Sterk ongenoegen dat leeft zomaar negeren zeker niet. Praten, praten, praten. Om tot een oplossing te komen die beide partijen genoegdoening geeft dus.
Het maakt allemaal deel uit van het globaliseringsproces op zijn retour. Globalisering heeft alles aan vermogenswaarden de lucht in gejaagd. Juist de middenlaag in de grote wereldsteden is daarvan het slachtoffer geworden. Woonlasten onbetaalbaar doordat huizenprijzen door het dak zijn gejaagd, mede door dalende rentetarieven. In Hong Kong zijn de mensen heel klein behuisd en daardoor makkelijk de straat op te krijgen. De regering kan de protesten niet meer stoppen, zoveel is duidelijk. De dreiging van China en de snelle achteruitgang is een optelsom van narigheden. Er is sprake van een revolutie. Investeerders vluchten weg en de economie krimpt. China zal niet lang meer wachten om in te grijpen. De vraag is hoe en wat zijn daarvan de gevolgen.