Recordbedrag aan spaargeld op onze bankrekeningen

Voor de zoveelste keer bemerk ik dat banken de realiteit mooier voorspiegelen dan deze in werkelijkheid is. In dit artikel wordt uitgelegd dat we met ons allen een recordbedrag aan spaargeld op onze bankrekeningen hebben staan. Ik schrijf heel bewust ‘bankrekening’ in plaats van ‘spaarrekening’. De benaming ‘spaarrekening’ is in deze tijd niet meer op zijn plaats. Sparen is geld opzij zetten voor later waarvoor als beloning een rentevergoeding werd bijgeschreven. Zo was later jouw inleg meer waard.

Recordbedrag aan spaargeld

Uiteraard was dit een verdienmodel van de bankensector. In normale tijden kenden we rentevergoedingen van 4 procent en soms meer. Dat was best leuk sparen. Na aftrek van inflatie hield je wat over. In deze tijd van monetaire spanningen kennen we geen rentevergoeding meer en houden we na aftrek van inflatie en bankkosten dus minder over. We teren in. Indien je dat wil voorkomen moet je telkens meer inleggen. Het wachten is op de invoering van negatieve rente. Heel langzaam gaan we die kant op. De overheid zal het niet zo erg vinden.

Rente in Duitsland al negatief

Bij de buren over de oostgrens heeft een grote bank, de Hamburger Sparkasse, al een negatieve rente ingevoerd van 0,4 procent voor rekeninghouders die een bedrag van € 500.000 op hun “internetrrekening” hebben staan. Voorlopig alleen dus voor vermogende buren, maar in feite hebben we al een negatieve spaarrente. Maar ja, zoals in de lange historie van deze aardkloot zo vaak is gebeurd, wanneer een nieuw monetair tijdperk leunend op krediet zijn intrede deed, werkt de schuldverzadiging langzaam. We kunnen er gif op innemen dat we aan het begin staan van een periode met negatieve rente. Grenzen worden geleidelijk aan verlegd. De huidige opleving van de rente door centrale banken en in de obligatiemarkt zal maar een tijdelijk effect zijn. Hogere rentes zijn absoluut schadelijk voor broodnodige investeringen die daardoor schaars worden. Zo werkt nu eenmaal een welvaart-gebouwd-op-schuld-economie. Aan het eind van de kredietcyclus is de kredietbubbel zover opgeblazen dat er geen ruimte is voor hogere rentepercentages.

Perfecte storm

Een steeds groter deel van onze inkomens gaat op aan de rente- en aflossingsverplichtingen. Minder geld voor investeringen en lagere bedrijfswinsten zorgen voor afname van werkgelegenheid en een schokgolf van faillissementen. De perfecte storm dus. Het grote afschrijven van de schuldenberg gaat beginnen. De schuld van de ene staat als vordering op de balans van de andere. Veel banken kunnen fluiten naar hun centen. Een kapitaalvernietiging van heb ik jou daar. Pensioenen worden afgeroomd, bankrekeningen geblokkeerd, woningen in executieverkoop, en hupsakee de hele economie ligt op z’n kont. Een compleet doemscenario. Gelukkig zijn er weinig mensen die hierin geloven en draait de kermis vrolijk verder. En als kuddedier moet ik gewoon in dezelfde richting mee. Ach ja, er passen veel makke schapen in één hok.

Banken verstrekken valse informatie

Ik vind de periodieke publicaties van onze banken erg eenzijdig en altijd gematigd positief. Dat is logisch uiteraard omdat we met ons allen absoluut niet het vertrouwen mogen verliezen in onze banken. Stel je voor dat we ons geld er af halen. Dan stort het systeem in en lopen we met tassen vol geld over straat. Toch deugt hun voorlichting niet omdat deze is gericht op het in stand houden van een failliet systeem. Failliet omdat de nationale schuldenberg (= staatsleningen + hypotheken + krediet + bedrijfsleningen) hoger is dan de besparingen. We zullen hier toch gewoon in mee moeten omdat we geen keus hebben. De vraag is tot welke prijs(rente) we bereid zijn te gaan. En die vraag wordt in feite al beantwoord in het aangehaalde artikel van de Telegraaf. Er staat namelijk verderop: “Van Garderen stipt aan dat Nederlanders wel iets minder belust op sparen zijn geworden.” En: “Hij kijkt daarvoor naar de netto inleg: het geld dat we bijstorten op de spaarrekening min het geld dat we ervan af halen. „Over de laatste twaalf maanden was dat 2,9 miljard euro. Maar in de jaren voor de crisis legden we per jaar ongeveer drie keer zo veel in. Dat komt doordat we meer aflossen op de hypotheek en het fiscaal steeds aantrekkelijker is geworden om geld te schenken. Je ziet dat de netto inleg sinds 2013 terugloopt, dat was ook het jaar dat de overheid het mogelijk maakte om tot een ton belastingvrij te schenken. Het lijkt erop dat die twee dingen met elkaar te maken hebben.”    De titel van de column had dus eigenlijk moeten luiden: “Nederlanders sparen minder!”

Mooi weer spelen met andermans geld

Behalve de genoemde oorzaken wordt niet meegedeeld dat steeds meer mensen een andere weg zoeken om rendement te krijgen. Een record aantal mensen is gaan beleggen in aandelen en cryptomunten, men koopt edele metalen omdat deze goedkoper zijn dan ooit, en meer mensen bewaren hun geld thuis. Daarover verstrekt de bank geen cijfers want u en ik zullen nooit bekend maken hoeveel geld we thuis bewaren. Al met al vind ik de berichtgeving en voorlichting van onze banken dus erg eenzijdig en puur gericht op hun eigen verdienmodel. Banken spelen mooi weer met ons “spaar”geld wat ze vervolgens uitlenen voor een hogere en dus positieve rente. Dat banken ook de geldcreatie verzorgen door de uitgifte van nieuwe leningen die simpelweg gewoon worden bijgeschreven ter linkerzijde op hun balans wordt nooit heel openlijk gecommuniceerd. Dit is wat ik bedoel met hun eenzijdige voorlichting. Banken spreken dus niet openlijk hun zorgen uit over het feit dat Nederlanders steeds minder bereid zijn hun geld op een “spaar”rekening te zetten. Juist in deze tijd van goedkoop krediet waarin dus volop geleend wordt zou een flinke spaarbuffer zeker op zijn plaats zijn. Hier slaat de balans dus finaal de verkeerde kant op. Schuldenberg is hoger dan “spaar”geld. Dat dit een zorgelijke ontwikkeling is wordt door onze banken niet gecommuniceerd.

Monetair systeem is failliet

De echte bankiers weten donders goed dat we aan het eind bivakkeren van een failliet monetair systeem maar geven daar geen ruchtbaarheid aan. Heel begrijpelijk overigens, want als alle bankiers gaan roepen dat er fundamenteel iets grondig fout zit met ons systeem dat ligt de boel snel op z’n kont. En een beetje bankier verdient natuurlijk makkelijk een salaris wat zeker 10 x modaal is. Dat ga je niet weggeven. Ik heb zelf 48 jaar lang bij de Belastingdienst gewerkt en moedeloos moeten toezien dat een (groot) deel van de belastingopbrengst werd verkwist aan nutteloze uitgaven. Gelukkig ben je als overheidsdienaar niet verantwoordelijk voor de besteding van belastinggeld, daarvoor hebben we  onze politici. Het was maar een baantje en dus mijn broodwinning. De bankiers die nu vanachter hun bureaustoel de scepter zwaaien denken hetzelfde maar vergeten daarbij wel dat de hoogte van hun vette salaris meer verantwoordelijkheid met zich meedraagt dan het miezerige salaris van een belastingambtenaar. Maar wat blijkt, bankiers zijn ook gewone mensen die meedraaien in een fiat valutasysteem en proberen zo lang mogelijk hun ondergang uit te stellen .

Escalatie

We houden elkaar op de been in een systeem waarin we (nog) vertrouwen. Echter hoe langer dit failliete, op schuld gestapeld, systeem draait hoe meer mensen het besef krijgen dat er iets niet helemaal deugt. Monetaire systemen die zijn gebouwd op schuldcreatie gaan uiteindelijk failliet. Het verschil met een failliete persoon is dat het failliet van een systeem heel lang kan worden uitgesteld doordat er binnen een systeem enorm veel ruimte is om de bubbel op te blazen. Een particulier met teveel schulden is een eenling en kent geen expansiemogelijkheden zoals een mondiaal monetair systeem waarin miljarden mensen deelnemen. Het feit dat ons huidige systeem het zo lang vol houdt komt simpelweg door de globalisering en liberalisering van onze wereldwijde economieën. De schuldenberg kan heel lang escaleren alvorens de rek er uit is. Ook met een recordbedrag aan spaargeld. Met de dollar als wereldhandelsmunt kon deze escalatie zelfs de opkomende groeilanden meenemen in de inmiddels record hoge mondiale schuldenberg die grotendeels in dollars staat genoteerd.

Keerpunt bijna bereikt

Binnen het wereldwijde systeem hebben centrale banken de rente noodgedwongen moeten verlagen tot bijna nul en zelfs negatief voor banken onderling en de grote spaarders. Het zal bij de wakkere burger nu zachtjes aan doordringen dat hiermee een keerpunt is bereikt in ons failliete systeem. Mensen zoeken nu rendement buiten het monetaire systeem en dat is gevaarlijk. Langzaam wordt het geld onttrokken uit het systeem. De grote vraag is nu hoe lang dit kan duren voordat het systeem op z’n kont ligt. Is het een langzaam proces zoals we het nu de laatste jaren beleven, of zal het proces zich gaan versnellen. Ik denk het laatste, puur alleen omdat het huidige systeem is gebaseerd op vertrouwen. En het bekende spreekwoord zegt: “Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard.”