In dit artikel willen we het hebben over ‘speelsheid’, waar is de creativiteit van het kind in ons naartoe? Een lezenswaardige benchmark vinden we in het werk van de beroemde psychotherapeut Thomas Moore, De Donkere Nachten van de Ziel. Depressie, verdriet, verlies, onzekerheid en angst zijn zaken die inherent aan het leven verbonden zijn, de begrijpelijke neiging om hiervan weg te lopen maakt het enkel erger. Maar wat heeft dit nu te maken met die economische crisis waar we blijkbaar geen raad mee weten? De wereld leeft in donkere tijden, we openen met een passage uit z’n werk. In het verlengde een impressie van wat die ‘speelsheid’ kan betekenen in het totaal.
Onderdrukking
In het moderne leven onderdrukken we het kind meestal, want kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. We geven de voorkeur aan de welopgevoede, beheerste, aangepaste en nogal uniforme mens die heeft geleerd dat hij moet passen in de doelstellingen van onze maatschappij – die grotendeels vorm hebben gekregen door ons geloof in het Kapitalisme. We definiëren rijpheid in die termen en steunen een opvoedingssysteem dat die filosofie schraagt. Ons gebrek aan wellevendheid is grotendeels te wijten aan het onderdrukte kind dat ingaat tegen de harde eisen die door de maatschappij aan hem worden gesteld. Mensen zijn boos en gedeprimeerd om het vreugdeloze leven dat ze gedwongen worden te leiden en luchten hun frustratie door verwerpelijke manieren van asociaal gedrag – als waren ze kinderen die niet hebben geleerd wat het is om sociaal te zijn. Onze huidige maatschappelijk ‘donkere nacht’ is deels te wijten aan de onderdrukking van het kind in ons.
Mini
Net als kleine kinderen gaan we spelen en verplaatsen ons in een mini-wereld. Onze kennis nemen we mee en simuleren een wereld vol problemen, het is crisis en daar gaan we wat aan doen. Het kan zo niet verder, zeggen we. In onze fantasie staat niemand in de weg en we hebben carte blanche, we zijn niet onderhevig aan allerhande wetten, belangen en/of opgelegde regeltjes. Frivool sprokkelen we gegevens om de situatie in te schatten. Het volgende beeld verschijnt en ontdek zelf de anomalie, het zal irrelevant blijken.
Speelsheid
Als kinderen zijn we niet enkel speels en creatief, we zijn ook leergierig. We leggen ons oor te luister bij grote mensen en worden plots bedolven onder een stortvloed van onheilspellende berichten, net zoals duizenden remedies van hoe het anders kan. Volwassenen hebben het alsmaar over schulden, net zoals een tekort aan geld voor bijna alles wat sociaal is. Pensioen, ziektezorg, mantelzorg, cultuur, onderwijs, ontwikkelingshulp, armoedebestrijding … enzoverder, nergens is budget voor en besparen is het heilige woord van politieke partijen. We hebben wat geleerd van al het tumult en kiezen voor een andere aanpak, dit vertaalt zich naar een boekhoudkundige journaalpost. Het is een eenvoudige oefening.
Heldere hemel
De journaalpost voegen we toe aan de consolidatie en resulteert in een nieuwe situatie. Een wonder lijkt geschied, de wereld is verlost van alle schulden en iedereen heeft z’n geld terug. En sterker, elke speler heeft nu extra 1.000.000 op de bankrekening. Als in een vingerknip ziet onze wereld er heel anders uit, bij de eerste blik misschien nog wat vaag maar de hemel wordt terug helderder. Onze speelsheid werpt z’n vruchten af, het is maar een glimp van wat mogelijk is. En dit is echt geen raketwetenschap, dit is wat elk econoom leert op de schoolbanken. Niets nieuws onder de zon, het resultaat is kristalhelder.
Maxi
Als kleine kinderen lossen we wereldse problemen op, het is eenvoudig voor al wie basiskennis heeft van monetair beleid en boekhouden. En zelfs dat is niet noodzakelijk, logisch boerenverstand is meer dan voldoende om het bovenstaande te begrijpen. Maar dan komt het, we begeven ons terug in de maxi-wereld waar het dondert en bliksemt, het is niets dan strijd en plots lijkt niets meer mogelijk. Het is dezelfde vingerknip maar totaal andersom, het citaat van Thomas Moore zegt daarover bijna alles. Wat is er onderweg gebeurd?
Tumult
Onze economie werd omgetoverd tot een labyrint aan complexiteiten waardoor we geen helder zicht meer hebben op het ware probleem, economische grondbeginselen vervagen en we gaan op in het tumult. We raken in de war door allerhande misleidende informatie en laten ons erdoor meeslepen, dit doen we al sinds 2008 en de malaise blijft aanhouden. En ja, we geloven het graag, als het monopoly is dan ontstaan de meest complotachtige constructies en bijhorende belangenstrijd. Met een knipoog, leg dus rustig die zakjapanner even terzijde en start to think, het werkt wonderwel.
Donkere nacht
Met biflatie herinneren we aan de basis en gaan hiermee naar de bron van onze problemen. Biflatie is niet iets dat je iemand door de strot wil duwen, het inspireert om ons te herinneren waar economie en leven over gaat. In de eerste plaats vergt het aandacht en ontvankelijkheid, het zegt finaal dat we meer moeten afleren dan aanleren om zodoende die ‘donkere nacht’ te transformeren naar ‘helderheid’. ‘Speelsheid’ toont aan hoe eenvoudig dat is, net het tegenovergestelde van wat velen misschien willen denken. Het zit in kleine dingen, punt.
Leuk stuk Werner , bedankt . Kijk even naar de rekentoets , alleen al als voorbeeld . Politici bakte er geen ei van , gemiddeld cijfer een 1,5 . Deze projectie op kinderen zou dus dan zeer negatief overkomen . Moraal van dit stukje is , een positieve overdenking voor volwassene om de levenslessen als huiswerk over te doen , pas dan als wereld verbeteraars fungeren . Misschien helpt het bij de volgende crisis . Nu nog zorgen dat de kinderen van de toekomst hebzucht als lesmateriaal krijgen . Je kan ze niet vroeg genoeg leren dat dit hebzucht vergif uit de mens verbannen mag worden . Het zal mij verbazen als het een examenvak word , denk zelf van niet , de wetgever is niet eens in staat een fatsoenlijke rekentoets te maken , maar zij beloven veel en geven weinig .
Inderdaad Rinus, vandaag blijkt het gigantisch moeilijk om twee getallen bij elkaar op te tellen. Vervolgens gaan we het DNA onderzoeken om te ontdekken waar de mismatch te vinden is. En zo kom je bij de epigenetica … Epigenetica is het vakgebied binnen de genetica dat de invloed bestudeert van de omkeerbare erfelijke veranderingen in de genfunctie die optreden zonder wijzigingen in de sequentie (volgorde van de basenparen) van het DNA in de celkern. Het bestudeert ook de processen die de zich ontplooiende ontwikkeling van een organisme beïnvloeden. In beide gevallen wordt bestudeerd hoe gen-regulerende informatie die niet in DNA-sequenties wordt uitgedrukt toch van de ene generatie (cellen of organismen) op de andere wordt overgedragen – dat wil zeggen (afgaand op het Griekse prefix), ‘bijkomend bij’ of ‘supplementair aan’ de genetische informatie die in het DNA gecodeerd zit. En toch is de pensioenkas leeg, dan weer terug naar die basisfuncties, zoekend naar logisch boerenverstand.
Bedankt Werner vooral het stukje op Wikipedia over de epigenetica , interessant stukje vooral door het Zweedse onderzoek dat bij de oude generaties waarbij honger en ondervoeding een link is tot het heden met Diabetes .
Graag gedaan Rinus, het is allemaal wat natuurlijk. Aan informatie geen gebrek, noch aan oplossingen. De valorisatie daarvan is nog een andere kwestie, zo zien we elke dag steeds meer. Spannende tijden, dat is zeker.
Ik ben blij Werner, dat ik mijn kinderen niet met dat soort doemgedachten als jouw Thomas Moore opgevoed heb. En ik moet onmiddellijk toegeven dat het meest van hun opvoeding bij mijn vrouw vandaan komt. Ik had het, toen zij klein waren, veel te druk met mijn providerrol om daarin zo goed als maar mogelijk was, mee te gaan en te voorzien. En in materiële zaken hebben wij ze lang niet altijd gegeven, wat ze wilden, ook al konden wij ons dat af en toe best veroorloven. Er moeten altijd wensen blijven, anders gaat initiatief dood. Kinderen hebben wel de onhebbelijke neiging om bij hun spel en ook als dit monopoly of knikkeren is, als dit niet naar hun wens gaat, de spelregels te veranderen. Van wie zouden ze dat toch hebben? Vaak ook is er een leider die ze willen volgen. Meestal omdat die de sterkste is of het meeste indruk maakt. Uiteraard hebben mijn kinderen en ik de nodige strubbelingen achter de rug, maar ik durf wel te zeggen dat ze goed ‘opgedroogd’ zijn en hun plaats in de maatschappij best zullen kunnen gaan en al vervullen. Volgens mij heeft dat alles niet veel alleen maar met kinderen te maken, maar gewoon met de menselijke natuur. En nou vermoed ik dat die Thomas Moore best nog wel veel meer over het onderwerp kind te vertellen had, net zoals Dr. Spock. Boekenwijsheid is één ding, het werkelijke leven een ander.
Altijd blij dat mensen blij zijn Dick, er blijken verschillende soorten van de werkelijkheid te bestaan. We hebben er geen boek voor nodig, zelfs de pensioenkas is absoluut leeg vandaag. Geen angst, we hebben ze net terug gevuld.
Van Diederik Samsom mogen kinderen straks niet meer spelen maar moeten ze op hun derde jaar gelijk naar school om opgeleid te worden tot concurrentieslaaf.
Het doet me denken aan het Vaticaan, men stelde dat we dringend meer kinderen moeten maken om de vergrijzing te kunnen opvangen. Heb jammer genoeg de link niet meer, dachten eerst dat het om een grap ging maar bleek niet zo te zijn.
De gratis geld emotie is sterk
Wie o wie doet het werk
Voor rechtvaardige koopkracht
Of is het slechts de belofte
Die het volk veracht?
Diminishing returns als overkoepelende waarheid
Het staat in de boeken tenslotte
En het eindigt in strijd
Mooie plannen, nobel streven
Wie pakt de schep
Met 7 miljard, t’is om het even
Dat die Thomas Moore de titel “De donkere nachten van de ziel” ordinair heeft GEJAT van Johannes van het Kruis (16e eeuws spaans monnik en katholiek Kerkleraar & mysticus) ontgaat de gemiddelde lezer hier natuurlijk volkomen. Zeker nederlanders hebben geen enkele godsdienstige of culturele bagage meer. Die is namelijk méér dan vakkundig uitgewist door de Onzichtbare Bezetter de afgelopen eeuw. Lees het ORIGINEEL anders eens. En laten we huiveren over onze eigen geestesgesteldheid …
Beste KTM, het ‘jatten’ laat ik voor jouw rekening, in de ontwikkelingspsychologie heeft iedereen het daarover, slechts een voorbeeld … In hoeverre zijn individuele verschillen in intelligentie bepaald door erfelijke of omgevingsfactoren? Welke factoren bepalen het leren van kinderen? Belangrijk is ook de vraag in hoeverre cognitieve ontwikkelingen bepaald zijn door ontwikkeling van de hersenen. Zo vindt er een geleidelijke toename plaats van aantal synapsen, van de witte stof (myeline) en gliacellen. Vooral de laatste twee factoren hebben een sterke toename in het hersenvolume in de eerste 6 levensjaren tot gevolg. Ook blijkt uit recent onderzoek dat de groei van de hersenen pas in de late adolescentie is voltooid. Het laatste kan ook een verklaring bieden voor onvolwassen gedrag in de puberteit en adolescentie.
En zoals gebruikelijk met dit soort ‘delicate’ onderwerpen, weet Wikipedia weer eens totààl niet waar ie het over heeft : Donkere nacht van de Ziel. Om te janken.
Niet dat het gelijk staat aan het lezen van het origineel, maar toch, IETS … : Mystiek van Johannes van het kruis