Het houdt niet op, banken blijven in het middelpunt van de belangstelling staan. Er gaat geen dag voorbij of er zijn meldingen over acties van banken die wijzigingen doorvoeren in hun administratie die van belang zijn voor de klanten. Onlangs schreef ik nog over de aanstaande wijziging voor schuldcontracten per 25 januari 2021. Daarover is nog enige onduidelijkheid over de impact voor de klanten met hypotheken, leningen, derivaten etc., zoals ik al eerder schreef.
De zoveelste rentewijziging
Op de website van de RABO-bank kwam ik een melding tegen dat de rente op spaartegoeden van meer dan 250.000 euro per 1 januari a.s. beneden het vriespunt daalt. Eerst ging per 1 juli 2020 voor tegoeden boven de 1 miljoen de rente naar min 0,5 procent, zo meteen dus ook voor een saldo boven 250.000. Het lijkt er sterk op dat het tempo waarmee de banken hun rentewijzigingen doorvoeren in een sneller tempo gaat.
Rente lager dan inflatie
Op deze manier zouden we over een half jaar de grens van 100.000 naderen en wat later is iedereen de pisang met z’n opgepotte reserves voor vervanging van duurzame goederen, zoals de koelkast, de TV, de fiets en de auto. Zit er zo maar in dat we over een jaar moeten betalen voor het uitlenen van onze reserves aan de bank. Hoewel bankiers huiveren voor die actie speelt het idee nog altijd in hun achterhoofd. Heb deze gevaarlijke ontwikkelingen al vaker beschreven als de omgekeerde wereld. De financiële wereld op z’n kop. Hadden we dit ooit gedacht toen nog maar 20 jaar geleden de spaarrente op iets meer dan 4 procent stond? 30 Jaar geleden was dat zelfs 6 procent. Oké, de rente beweegt mee met de inflatie en die is ook de laatste jaren behoorlijk laag. Althans, zo beweren de autoriteiten. Of de werkelijk gevoelde inflatie ook zo laag is, is een discussiepunt. Niet alle prijzen worden namelijk meegewogen in het CBS-inflatiemandje. Zo worden we af en toe geconfronteerd met lastenstijgingen en verhogingen van belastingen en sociale verzekeringspremies die niet doorwerken in het inflatiecijfer. Er wordt geroepen dat we momenteel in een tijdperk van deflatie verkeren en dat sommige consumptiegoederen, energie en brandstof etc. goedkoper zijn geworden.
Wie wat bewaart, die heeft wat
Echter heeft de gemiddelde consument ook te maken met een prijsinflatie in de woningmarkt die zijn weerga niet kent. Het is allemaal een kwestie van afwegen en calculeren en daarmee pakt de prijsontwaarding voor de verschillende burgers nogal anders uit. In dit idiote tijdperk van monetaire repressie wordt nu steeds duidelijker welke kant het opgaat voor de modale burger. De gekweekte reserves in de vorm van spaargeld en pensioengelden zijn een prooi geworden voor de tijgers van het bankenkartel. Deze roofdieren zijn sterk ondervoed en stelen als de raven van ons, stelletje huismussen, die alle moeite doen ons voedsel voor de winter onder een dakpan te verstoppen. Wie wat bewaart, die heeft wat. Deze stelregel gaat mooi niet meer op dus. Wat we bij de banken en pensioenfondsen bewaren wordt stiekem aangevreten door…., nou ja, vul maar in. Ooit hebben we geleerd in collectiviteit te sparen zodat er meer rendement gemaakt kan worden met ons kapitaal dat wordt belegd door pensioenfondsen en banken.
Goedkoop is duurkoop
Het collectief beleggen met het kapitaal van de burger kan meer rendement of dividend opleveren dan hetgeen we als individu aan rente bij de bank ontvangen. Om die reden werden er grote bedragen geleend tegen een lage rente en geïnvesteerd in hoogrentende beleggingen. Dit spelletje is het verdienmodel van de banken. Ons spaargeld inlenen tegen 4 procent rente en vervolgens uitlenen tegen 6 procent of meer. Dat was in de jaren 80/90 toen geluk nog heel gewoon was. Op gegeven moment groeit echter de kredietberg zo hard dat deze gevaarlijk begint te hellen. Er zijn steeds meer wanbetalers waardoor banken extra moeten reserveren om gemiste inkomsten op te vangen. Om de banken tegemoet te komen hebben centrale banken hun centrale rentetarieven geleidelijk in stapjes verlaagd zodat het krediet-verdienmodel overeind kon blijven. Het geld werd goedkoper en de uitgeleende bedragen werden alsmaar hoger. Kennelijk vergaten de centrale bankiers de aloude stelregel, goedkoop is duurkoop. Lenen we spotgoedkoop voor onze barak maar betalen daarvoor de hoofdprijs.
Gewaagde maatregel
Wat we lange tijd niet hebben zien aangekomen is dat met het dalen van de rente de kwaliteit van ons geld hollend achteruit ging. Nu komt boontje om zijn loontje en krijgen we wat we verdienen. De straf voor het bankenkartel die hun verdienmodel uit de klauw hebben laten lopen. De straf die wordt afgewenteld op de burger die spaart zonder nog enige vergoeding te ontvangen en “goedkoop” leent om vervolgens zich scheel te betalen voor z’n woonhut. Wanneer leert de mens nu eens van z’n fouten. Berouw komt na de zonde en de zwarte dag komt steeds dichterbij dat de balans bij de banken doorslaat naar de verkeerde kant. Nu proberen bankiers wat meer gewicht op de schaal te leggen door vanaf 25 januari 2021 nieuwe rentetarieven te berekenen voor sommige kredietnemers en aan de andere kant van de weegschaal lage, dan wel negatieve tarieven voor spaarders. De meeste gewaagde monetaire beleidsmaatregel sinds mensenheugenis. Dit wordt nog een dingetje. Nee, zeg maar een DING! Het gaat om heel veel PING PING!
Het gaat alleen maar om centen
Waaghalzen gaan meestal ten onder aan roekeloos gedrag dus waarom zouden riskerende bankiers van een hoog aanzien niet ten onder kunnen gaan. Het is wachten tot dat de eerste van het dak springt. Dat gebeurde ook toen tijdens de plotseling opgestoken bankencrisis in 2012 een aantal bankiers in hun nette pak vanaf de bank een sprong van tien hoog maakten. Net zoals Herman Brood in 1991 onder invloed van drugsgebruik van het Hilton naar beneden dook, zo denk ik dat er spoedig wat gedeprimeerde bankiers van hun eigen bank afspringen, en daarmee bedoel ik niet de comfortabele canapé in hun villa in Wassenaar. Biflatie schreef al over het fenomeen van springende bankiers in 2014. Zodra dit soort berichten weer opduiken dan is het opletten geblazen. Dan is de echte monetaire systeemreset plus bankencrisis heel nabij. Overigens hoop ik niet dat deze column wordt gelezen door ongerust geworden bankiers. Ik wil niemand een duwtje in de rug geven. Het gaat alleen maar om onze centen.
GW
