Hoewel er momenteel hitterecords sneuvelen , moeten we er op een gegeven moment weer aan geloven. Ineens zijn ’s morgens vroeg de daken bedekt met een laagje rijp en hoor ik in de straat vanuit mijn warme bed de ijskrabbers over de bevroren autoruiten schuren. De noeste werkers in mijn straatje springen weer vijf minuten eerder uit de veren om te proberen, ondanks de winterse overlast, op tijd op hun werk te arriveren. Door het groeiende fileleed in ons overvolle minilandje is dat al een hele overgave. Maar ja, in tijden van economische voorspoed moeten we die ongemakken maar op de koop toe nemen.
Het leven is goed
Het hoort nu eenmaal bij een minilandje waar het leven goed is. Althans daar lijkt het op. Wie zijn ogen goed de kost geeft zou wellicht iets genuanceerder denken. Maar in de maalstroom van ons drukke leven hebben we de blik gericht op de zaken die ons direct aangaan. We gunnen ons geen tijd om eens goed door de façade van onze welstand heen te kijken; het is niet alleen voorspoed en geluk. In de mallemolen van het aardse bestaan is het soms even schrikken als blijkt dat de wereld van voorspoed en geluk er ook heel anders kan uitzien.
Feesten wanneer het mooi weer is
De voorbije zomer was lang, heet en droog. Menigeen heeft dat als uiterst prettig ervaren. Dat in de straten de mussen met de snavel omhoog lagen na een val van het snikhete dak mocht de zomerse pret niet drukken. Het was feest, lange rijen voor de ijssalons, overvolle stranden, en fileleed in Scheveningen en Zandvoort. Ach, het hoort er gewoon bij. We vierden met ons allen het feestje van die geweldige zomer 2018 maar letten even niet op de rivieren die zo ongeveer droog leken te vallen. De ongemakken van de schippers, die met half geladen schepen behoedzaam koersten om zoveel mogelijk de vaargeul van de rivier te volgen, was niet onze zorg. De uitgedroogde landbouwgronden waarvoor in veel provincies een sproeiverbod gold konden ons niet deren. De graanschuren en pakhuizen hadden nog flinke voorraden van vorige oogsten toch?
Huidige Gouden Eeuw
Het water van de oceanen en wereldzeeën was weer een graadje hoger op de schaal van Celsius waardoor verwoestende orkanen afkoersten op de stedelijke gebieden aan diverse costa’s. De zon aanbiddende vakantiegangers weken uit naar veiliger oorden, de oorspronkelijke bewoners ruimden zelf de afgewaaide daken wel op. Dat is bij elkaar geteld zo ongeveer de gedachteloop en leefstijl bij toeristen en feestvierders van de huidige Gouden Eeuw. Het leven is goed, wie doet me wat! We hebben het zo druk met het goede leven dat we geen aandacht schenken aan de signalen om ons heen die duiden op zwaar weer. Gewoon zo lang mogelijk genieten nu het kan, dat is ons credo. Pluk de dag. De onheilsvoorspellingen van de weerman/vrouw zappen we weg. We lachen mee met Geer en Goor.
Plotseling valt de winter in
Maar dan ineens is het winter. We zoeken ontstemd naar onze winterjas waarvan we niet meer weten waar deze hangt. De tuin geeft een trieste aanblik van opgehoopte rottende bladeren en verwelkte laatbloeiers. Kortom, het heerlijke zomerse gevoel wat we zo lang koesterden slaat pardoes om naar een gevoel van weemoed en treurnis. Mistroostig kijken we naar buiten waar het miezert en begint langzaam het besef door te dringen dat de eerste najaarsstormen snel naderen, gevolgd door een natte winter met misschien een koudegolf. Het sentiment slaat om.
Antidepressiva
Ongeveer 1 miljoen Nederlanders staan in de rij voor de apotheek om hun antidepressiva in te slaan en de andere 16 miljoen mopperen en klagen en verwensen de weergoden. Totaal niet voorbereid op zwaar weer. Al deze opgesomde misère is een toepasselijke beeldspraak op datgene wat zich momenteel afspeelt in onze maatschappij. Een samenleving die nog in een roes verkeert van een lange hete zomer waar geen einde aan leek te komen. Gerard Cox schreef er een mooi liedje over:
Schuldentsunami zet huizen onder water
In deze context is de mondiale economie heel goed vergelijkbaar met de wisselende weersomstandigheden. En ook met de lange en korte cyclussen in het klimaat. Honderden gezegden en spreekwoorden zijn afgeleid van het weer. Na regen komt zonneschijn. Avondrood, morgen mooi weer aan boord. Maar ook: “Als het in de kajuit regent, druppelt het in de hut,” en “van de regen in de drup.” Zo zijn er tientallen. Als we nu eens koeltjes om ons heen kijken naar de maatschappelijke weeromstuit dan moeten we constateren dat we een lange ‘economische winter’ tegemoet gaan. Signalen in overvloed. Beleggers kenden een beursrally van bijna tien jaar, een lange hete zomer dus. Ook op de cryptobeurzen ging het vorig jaar hard omhoog, maar daar werd het dit jaar al winter met zakkende cryptokoersen. Het beurssentiment moet net als de cryptomarkt en het weer toch een keer omslaan. Zoals de langzame opwarming van oceanen en wereldzeeën heeft zich de laatste decennia een schuldentsunami gevormd waarvoor de dijken nu niet bestand zijn. Steeds meer orkanen met overvloedige regenval laten de rivieren overlopen en zetten huizen onder water.
Schuldenberg verdrievoudigd
Momenteel is de mondiale schuldenberg al 3 x hoger dan in 2008, we kunnen ons dus Welbergen (woordspeling auteur). Straks weer huizen onder water en reddingshelikopters halen mensen van de daken. Er wordt onderdak geregeld in grote opvangkampen en de samenleving houdt een inzameling. Geer en Goor presenteren een groots TV-spektakel waarin ouderen zowel als jongeren hun leed met de gemeenschap delen en hun verhaal doen hoe hun huis en haard is afgenomen door de zware economische stormvloed.
Economische barometer daalt
Dit “weerpraatje” is mijn beeldspraak van een onafwendbare economische malaise die door diverse analisten wordt voorspeld maar door anderen wordt weggewuifd met de gedachte dat ook de weerman er wel eens naast zit. Uiteraard is het weer vaak veranderlijk maar zijn de temperaturen in de seizoenen goed voorspelbaar. Warm in de zomer en guur in de winter. Logica van de bovenste plank. Wat velen niet beseffen is dat onze economie net als het weer ook de onvermijdelijke depressies kent die meestal worden vooraf gegaan door een recessie, het overgangsgebied van mooi naar slecht weer. Een recessie is voor de weerman wat temperatuur betreft op korte termijn wel voorspelbaar wanneer de herfst voor de deur staat. Niet zo moeilijk dus om nu een economische recessie te voorspellen met de spanningen rondom valutaoorlogen, protectionisme, Brexit en Italië. En niet te vergeten de politieke aardverschuivingen bij onze oosterburen en in andere EU-landen. Kortom, de economische barometer daalt.
Sneeuwstorm in de winter
Als in de herfst de beurzen niet meer uit hun mineurstemming geraken en de antidepressiva onvoldoende werken dan zal in de daaropvolgende winter een zware sneeuwstorm het hele volkssentiment kunnen bederven en kruipt iedereen stilletjes in hun huisjes dicht tegen de warme kachel die noodgedwongen door de hogere milieuheffingen een graadje lager staat ingesteld. De energierekening voor het nieuwe jaar laat namelijk zien dat er wat extra milieuheffingen worden doorberekend conform de afspraken van Parijs waar dus ook het klimaat de regeringsleiders in een mineurstemming heeft doen belanden. Het spreekwoord: “Als het in de kajuit regent, druppelt het in de hut,” is hier perfect van toepassing.
Economische klimaat zal gaan verslechteren
Als we kijken naar de financiële markten dan lijkt het erop dat met de aanstaande winter de gevoelstemperatuur redelijk goed voorspelbaar is. Een dalende beursgraadmeter met mogelijk temperaturen beneden nul. Kijkend via onze satellietjes naar de straalstroom in de hogere atmosfeer dan lijkt het economisch klimaat in de maalstroom van ons drukke leven alleen maar te verslechteren. De giftige CO2 uitstoot in de hogere luchtlagen stuwt meer orkanen en depressies over de oceanen naar het vaste land. De giftige schuldenbergen gaan zich ontladen boven de ontredderde samenleving. De eerder uitgedroogde rivieren zwellen aan en de dijken blijken helaas te laag door achterstallig onderhoud. Het is bar weer wat ik hier lijk te voorspellen.
Ben niet de weerman
Gelukkig ben ik niet de weerman en ook geen econoom. Hecht daarom niet teveel waarde aan mijn zinnebeeldig verhaaltje. Een auteur omschrijft de zaken vaak wat groter dan ze in werkelijkheid zijn, en nee, ik heb geen aandelen van een farmaceut in antidepressiva. Kijk vooral zelf naar de (economische) barometer en trek uw eigen conclusie. Het kan vriezen en het kan dooien.
