Het ene na het andere land wil een eigen cryptomunt, zo lijkt het wel. Niet allemaal om dezelfde reden misschien maar de trend is opvallend. Allemaal hadden of hebben ze plannen, in diverse stadia van ontwikkeling. Van idee, wens, probeersel of experiment tot…de eerste mislukking. De Petro als staatscryptomunt van Venezuela werd door de overheid aangekondigd in mei 2018. ‘De munt zou een waarde hebben die verbonden is aan de prijs van olievaten in een, nog onontgonnen, olieveld voor de kust van Venezuela.’ Maar ze werd al verschillende keren gelanceerd, niemand schijnt iemand te kennen die ook maar één Petro bezit… Al met al bijzonder onbetrouwbaar. Dus exit de Petro, jammer maar helaas.
Geen vertrouwen
De naam was nochtans perfect gekozen. De Petro, allusie makend op petroleum. En als er één substantie is die Venezuela in overvloed heeft is het wel aardolie. Naar verluid heeft het de grootste oliereserves ter wereld, nog voor Saoedi-Arabië. Maar sinds de daling van de olieprijs (in 2013 en verhevigd in 2015) maakt het land de ergste economische crisis door in zijn geschiedenis. Militaire repressie met martelingen van tegenstanders; 2,3 miljoen Venezolanen die het land reeds ontvluchtten; zeer grote armoede én…hyperinflatie. 340.000 procent op jaarbasis. Neen dit is geen typfout. In september 2018 alleen al 233 procent, op één maand! Eigenlijk de ideale omstandigheden voor zo’n eigen cryptomunt. Want hoewel je bijvoorbeeld bitcoin heel volatiel kunt noemen, nog steeds, is dit peanuts vergeleken met de Bolivar. Maar de lancering gebeurde nogal amateuristisch én het allerbelangrijkste ontbrak. En ontbreekt nog meer dan ooit in Venezuela en dat is: vertrouwen.
We noemen zo op:
Iran kondigde in de zomer van 2018 een eigen digitale munt aan om de economische sancties vanwege de VS te omzeilen. ‘Rusland steunt ondertussen Iran en Venezuela in hun crypto-plannen, en het land kondigde zelfs al een “cryptoroebel” aan.’ Ook Noord-Korea is bezig met cryptomunten maar dan volgens de The Wall Street Journal op een wel bijzondere manier. Namelijk door ze te stelen! Ik volg persoonlijk het land, haar geschiedenis, burgers en machthebbers al heel lang. Alles wat ik erover kan lezen of bekijken verslind ik gretig. Zeker ook literatuur van degenen die deze vreselijke dictatuur overleefd hebben door naar het buitenland te vluchten en zo hun verhaal te kunnen doen. Kims geldhonger is legendarisch dus dat hij in staat is hackers aan het werk te zetten om cryptomunten te stelen, mag blindelings aangenomen worden.
Maar niet alleen probleemlanden
Ook de Koerden bijvoorbeeld in Noord-Syrië experimenteren ermee, net als de Palestijnen. En vergeten we zeker ook niet Zimbabwe met haar rampzalige economie en bestuur. Als je bovenstaande opsomming zo bekijkt, valt één ding beslist op. Het zijn allemaal landen en volkeren die, elk op hun wijze, in de problemen zitten. Problemen die ze hopen op te lossen of tenminste te milderen dankzij een bestaande cryptomunt, of een van zichzelf. Maar het zijn niet alléén landen of volkeren met problemen die geïnteresseerd zijn in digitale munten. Zo experimenteren Estland en Zweden er eveneens mee.
Oh ironie
Al bij al zijn al deze ontwikkelingen, en degene die zeker nog zullen komen, behoorlijk ironisch. Cryptomunten ontstaan en gegroeid in libertaire milieus, die overheden en alles wat gecentraliseerd is wantrouwden en wantrouwen. Worden nu nagestreefd door overheden zelf! Hoe je het ook draait of keert: wanneer burgers, bedrijven én landen allemaal samen geïnteresseerd zijn in eenzelfde soort (digitaal) geld? Het komt de wasdom en uitieindelijke algehele aanvaarding ervan als gèld alleen maar ten goede…
Voor de mensen die de Crypto markt als te volatiel ervaren is goud kopen en zilver kopen een populair alternatief. Belangrijk hiervoor is wel om de goudprijs verwachting in de gaten te houden.
