Wordt geld lenen nog goedkoper? Fiat geldsysteem is failliet

Het is weer tijd voor een wake up call in het gevaarlijke tijdvak waarin we nu verkeren. 2019, het jaar met de laagste rente en de hoogste schuldenberg sinds mensenheugenis. Regelmatig heb ik in mijn columns gewezen op de lage rentestandaard die door centrale banken tegen wil en dank in stand wordt gehouden. In feite wordt ons fiat geldsysteem gemanipuleerd! Beleidsmakers beïnvloeden op slinkse wijze de marktrente. Zogenaamd om de wereldwijde economie te redden van de ondergang. Het is algemeen bekend dat de economie beter draait wanneer er meer geld wordt uitgegeven. Heb je te weinig geld dan is dat slecht voor onze economie. Maar daar hebben banken een pasklare oplossing voor gevonden. We kunnen namelijk lenen tegen een aantrekkelijke rente, zoals wordt betoogd in hun ‘goedkoop-geld-advertenties’. Op deze manier kunnen we alvast het geld uit de toekomst naar voren halen en nu uitgeven. Dat is goed voor de economie want er komt meer geld in omloop.

Goedkoop geld

Het nadeel is natuurlijk dat je bij het aangaan van een lening daarna minder hebt te besteden door de rente- en aflossingsverplichtingen. Het toekomstige besteedbare inkomen wordt dus minder. Centrale banken zijn slim en hebben dit spelletje met het machtige bankenkartel gemanipuleerd door geleidelijk door de jaren heen de rente stap voor stap te verlagen. Het geld is  goedkoper geworden en misschien straks voor niks. Lekker toch, zullen de meeste consumenten denken. Door het goedkope geld is de waarde van vastgoed en aandelen tot ongekende hoogte opgeblazen. Met goedkoop geleend geld kun je dus meer kopen waardoor een enorme conjunctuurbubbel wordt opgeblazen in een langjarig traject van renteverlagingen.

Rente omhoog in de VS, maar niet in Europa

Door aanhoudende economische groei in de VS kon de FED ( Federal Reserve – centrale bank) de rente in een paar stappen verhogen en hun balans wat afbouwen. Dat duurde niet lang. Door de recente daling op effectenbeurzen in december en begin januari klinken er geluiden van toekomstige renteverlagingen. De economie staat immers weer onder druk door een krimp in de geldhoeveelheid. In Europa heeft de ECB het een stuk moeilijker doordat de rente hier niet kon worden verhoogd vanwege de schuldenproblematiek in Italië. (Waarom is de president van de ECB een Italiaan? Omdat Draki in Italië is geboren…. beetje flauw, maar toch…) Hier is de rente nog altijd negatief tussen de ECB en de banken onderling. Voor ons  (spaar)rekeninghouders is de rente ongeveer nul. En na aftrek van bankkosten en inflatie kunnen we gerust stellen dat ook voor ons rekeninghouders de rente feitelijk negatief is.

Rente daalt op staatsleningen

Nu zien we de laatste weken op de financiële markten een verdere daling van de rente op staatsleningen. Door het afnemend vertrouwen van beleggers stapte men einde 2018 uit aandelen en koopt men het veilige staatspapier waarvoor de overheid voor 100 procent garant staat. Als Apple, Facebook en Shell in elkaar storten dan keilt jouw aandelenkapitaaltje onderuit en gaat je geld in rook op. Aangezien de financieringsbehoefte bij overheden groot is stappen institutionele beleggers makkelijk in staatsleningen waardoor de koerswaarde stijgt en de rente daarop daalt. De rente op de 10-jarige staatslening is bepalend voor de rente die banken doorberekenen in hun kredietverlening. Deze rente is de laatste weken langzaam gedaald en staat op dit moment in NL op 0,2 procent voor de 10-jarige obligatie.

Negatieve rente staatsleningen

Voor alle kortere looptijden is de rente op staatsleningen al negatief, van -0,5% tot -0,1% voor leningen met 2 tot 7-jarige looptijd. En Nederland is niet het enige land waarvan het kortlopende staatspapier op een negatieve rente noteert. Banken worden al zenuwachtig en kunnen niet wachten met het verlagen van hun rentetarieven wanneer de ECB de centrale rente gaat verlagen. Hun verdienmodel wordt aangetast als het renteverschil te groot wordt. De ECB volgt de obligatiemarktrente die door de financiële markten wordt bepaald en is genoodzaakt daarin mee te gaan. Een daling van de centrale rentetarieven ligt dan in het verschiet.

Sparen wordt bestraft

Banken hebben ooit al aangegeven bang te zijn voor een toekomst waarin negatieve rente de standaard wordt. Daarmee straf je de spaarders en zal het vertrouwen van burgers in de systeembank als hoeder van ons geld flink inboeten. Voor de oudere generatie betekent dit de omgekeerde wereld, terwijl jongeren deze ontwikkeling als het nieuwe normaal zien. Kregen wij vroeger ooit een redelijke rentevergoeding voor ons spaargeld en hielden we daar aan over omdat de rente hoger was dan de prijsinflatie, nu teren we in. Te gek voor woorden dat we nu telkens meer geld moeten inleggen om te voorkomen dat ons kapitaaltje minder waard wordt. Banken zijn niet voor niets bevreesd om negatieve rente in te voeren voor hun klanten. Veel systeembanken, zoals bijvoorbeeld de Rabo-, SNS- en Regiobank hebben particuliere klanten die zuinig zijn op hun zuur verdiende centen. Juist nu staan banken al behoorlijk onder druk door hoge bonussen en witwaspraktijken en kunnen ze meer negatieve publiciteit absoluut niet gebruiken. Als banken straks, en eigenlijk nu al, ons laten betalen voor het uitlenen van ons (spaar)geld aan de bank, gaan rekeninghouders twijfelen aan de goede bedoelingen van een ‘nutsbedrijf’ wat ooit in het leven is geroepen als bewaarder van ons geld. Ons geld werd hun verdienmodel en wij kregen een beloning voor het uitlenen.

Fiat geldsysteem is failliet

Inmiddels beheren banken het wereldwijde digitale betalingsverkeer en zo meteen moeten we betalen voor het overeind houden van een ongewenst fiat geldsysteem. (Bij een fiat-systeem heeft het geld dat als ruilmiddel wordt gebruikt geen intrinsieke waarde. Dit fiat-geld ontleent zijn waarde alleen aan de wet en wordt niet gedekt door goud) We zouden beter kunnen spreken over een “failliet” geldsysteem. Hoe gek kan het worden? Centrale banken en overheden willen nu ten koste van alles, of eigenlijk ten koste van ons rekeninghouders, voorkomen dat “we” ons monetaire systeem failliet laten gaan. Dat gaat zeker een dingetje worden. Veel ongeruste rekeninghouders zullen straks hun spaarrekening opzeggen en een kluisje aanschaffen. Met een verankerde kluis in je huis kun je er prima zelf oppassen. Het is toch jouw eigen geld en niet bedoeld om een failliet geldsysteem overeind te houden wat je niet zelf hebt gewild. Het wereldwijde fiat geldsysteem is uiteindelijk een gevolg van het globalisme en daar wil de individuele burger niet voor opdraaien.

Komt er een bankrun?

Als zo meteen de grote massa zich bewust wordt van de huidige situatie, waarin hardwerkende burgers hun geld afgeven aan de bank om daarmee een enorm bankenkartel overeind te houden, dan is het snel gebeurt. Een langzame bankrun gaat zich versnellen en het contante geld zal weer belangrijk worden in ons hedendaagse betalingscircuit. Het is een scenario wat al lang wordt verwacht door wakkere analisten die inzien dat de wereldwijde record schuldenberg ons op den duur zal nekken als deze onbetaalbaar dreigt te worden. Het is zo klaar als een klontje dat wanneer schulden wereldwijd te hoog oplopen het steeds moeilijker wordt om te voldoen aan de rente- en aflossingsverplichtingen. Als het percentage probleemschulden een kritische grens overschrijdt dan begint de afschrijving van onze gigantische schuldenberg en dan kan ik mijn naam eer aan doen. Gerrit kan zich dan Wel-bergen.

Rekening voor nageslacht

Om te voorkomen dat de enorme schuldencarrousel in elkaar stort hebben centrale bankiers aan de noodrem getrokken en systematisch de rente naar beneden gemanipuleerd. Daarbij heeft de politiek verzuimd een beleid te ontwikkelen voor afbouw van de nationale schuld, dat is staatsschuld, bedrijfs- en private schuld bij elkaar opgeteld. Politici maken liever beleid voor de korte termijn want ze willen graag herkozen worden. Een beleid met strakke bezuinigingsnormen voor afbouw van de schuldenberg zal op weinig steun kunnen rekenen van de kiezers die ook het liefst op korte termijn denken. In feite huldigen we massaal het principe van “wie dan leeft, wie dan zorgt.” Net als bij het klimaat leggen we ook de kredietrekening neer bij onze nakomelingen. Dit is de keiharde realiteit.

Wiens schuld is het?

Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die roepen niet schuldig te zijn aan de huidige  overkreditering omdat ze nooit of zelden krediet hebben opgenomen. Deze ‘nette’  burgers, meestal voorzien van een ruim inkomen, voelen zich niet verantwoordelijk. Echter is er een overgrote meerderheid in onze mondiale samenleving,  meestal met een lager inkomen, die graag een woning of een auto wilden kopen en op dat moment (nog) niet het geld bij elkaar hadden gespaard. Geen probleem dus want het enorme bankenkartel leende graag het tekort want het is hun grote verdienmodel. Hoe meer krediet in de markt, hoe meer inkomen voor de banken. En hun baasjes(!). Zelfs de overheid in NL hielp een handje mee door het krediet voor de eigen woning aftrekbaar te stellen op ons inkomen. De overheid heeft nu spijt betuigd en bouwt de hypotheekrenteaftrek af in een reeks van jaren. Maar het is te laat. Het tijdperk van negatieve rente staat voor de deur met de grootste schuldenberg uit de geschiedenis.

Zinkend schip?

Iedereen met een gezond verstand en een beetje kijk op de huidige maatschappelijke ontwikkelingen ziet de bui al hangen. Het afbouwen van excessieve schuld volgens een natuurlijke wet binnen de moraalfilosofie is begonnen. Het is de wal die het schip keert. Echter is het schip met te zware lading te snel op de wal af gevaren. Een flinke crash is het gevolg. De matrozen staan machteloos op het dek en schreeuwen naar de stuurman dat die het roer om moet gooien. Te laat natuurlijk. Een zinkend schip met te zware lading met een te zwakke diesel is stuurloos. De stuurman ziet het te laat in en wordt na een flinke rel door de opgewonden matrozen gekielhaald. Dit soort beeldspraak heb ik al vaker gebruikt in mijn columns over excessieve schuld. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen omdat het een schrijnende werkelijkheid is. Sommigen zetten mijn bewering weg als een doemscenario en roepen, “droom maar lekker verder.” Oké, welterusten dan maar weer.