Daar gaat ons pensioen, wat kunnen we doen (3)

Het pensioendebat wordt steeds heftiger en de onrust daarover in het land groeit. Daarom in dit deel 3 een nadere actuele beschouwing, voortbordurend op deel 1 en 2. De pensioenpremies van werknemers(en werkgevers) zijn geïnd door grote fondsen waarbij de deelnemers zich verzekerden voor een waardevast pensioen. De verzekerden vertrouwen op hun vertegenwoordigers die het beleid uitstippelen. Het vervelende daarbij is dat het geld samenkomt in grote potten en daarom heen een grote organisatie is gesticht met veel medewerkers waarvan velen, en uiteraard de top, een goed belegde boterham verdienen.

Als vliegen op de strooppot

Het is hun gegund, daar niet van. Omdat er veel premiegeld in de fondsen rond klotst is het zaak een goed beheer en controle daarover te hebben. Wat we dan zien is de bemoeienis van sociale partners en overheid die allemaal een duit in het zakje willen doen(of er uit halen?) wat betreft het beheer en een gezonde en groene belegging. Kortom, er komen altijd veel vliegen af op de strooppot. Een strooppot van eigen Nederlands fabricaat.

Gaat het om rente of om rendement?

Echter is Nederland mee gaan doen in de EU met een eigen muntunie. En na een poosje bleek zomaar ineens(?) dat er nogal veel verschil bestond in economische snelheden tussen voornamelijk de noordelijke en zuidelijke lidstaten. Arme landjes met veel schulden en rijke landjes met weinig staatsschuld en goed gevulde pensioenpotten. Gespaard voor later door hardwerkende Nederlanders. Met of zonder een EU, hoe dan ook, moest het grote geld in de pot goed belegd worden en was het zaak om behalve een goed rendement ook zo weinig mogelijk risico te lopen. Dus werd om reden van risicospreiding voor een belangrijk deel belegd in staatsleningen. Rendementen spelen daarin een hoofdrol net zoals dividenden uit aandelen. Waar gaat het nu verkeerd? Dat is dus duidelijk het renteverhaal. Niet direct het rendement, dat is namelijk de opbrengst van het geheel: dividend, rente, koerswinsten enzovoorts.

Vinger aan de pols

Het rendement van onze fondsen was uitstekend de laatste jaren, waarvoor mijn complimenten aan de bestuurders van de fondsen. Echter is het rente-verhaal een ander verhaal. Hier speelt de rekenrente de fondsen flink parten. Deze rekenrente is dwingend opgelegd door overheid en centrale bank, ingegeven door een vorm van achterdocht. Met een schuin oog werd gekeken naar de rijke fondsen die als beleggersinstituut een belangrijke factor waren in NL voor de broodnodige investeringen. Dus moet je als overheid vooral een vinger aan de pols houden en je opwerpen als toezichthouder met de beste bedoelingen en ga je wat regeltjes instellen voor een goed beheer.

Door fouten van een ander

Maar toen gebeurde het. NL werd lid van de EU met een eigen muntunie. Dus kwam er een nieuwe overkoepelende centrale bank met eigen beleidsregels voor alle lidstaten. Deze zag belangrijke economische verschillen veroorzaakt door fout financieel beleid, te grote staatsschulden, te grote begrotingstekorten enzovoorts. Maar niet in ons kleine polderlandje. Om de eigen euro sterk te houden was het belangrijk dat de andere clubleden niet zouden bezwijken onder hun schuldenlast. Daarvoor was het rente-instrument heel handig. Met rentetarieven vanaf 6 procent kon je deze vanaf 2009 in stappen verlagen. Echter bleek dat repressieve beleid niet te werken na een paar procentpuntjes en is het over een reeks van 10 jaren zelfs verlaagd naar nul procent, althans het centrale rentetarief. En wat blijkt na 10 jaar? In plaats van hun schulden af te bouwen hebben de schurkenstaten, eeeehhh  schuldenstaten, juist hun kredietberg laten groeien. En dan word ik boos!!!

Niet zien aankomen

Als klein landje die goed op zijn centjes past hebben wij onze staatsschuld flink afgelost. Hebben we met ons allen flink kunnen profiteren van de alsmaar dalende rente als het ging om het verlengen van bijvoorbeeld een rentevaste periode van je hypothecair krediet of het aangaan van een bedrijfskrediet voor investeringen. Echter met een nadelig effect voor de woningmarkt waar de prijzen door het plafond gingen door het goedkope geld. Maar het grootste nadelig effect komt dus nu. Die hadden we eventjes niet zien aankomen toen velen zich in de handen wreven met die lage rente die zorgde voor goedkoop krediet. Onze pensioenen gaan naar de knoppen. Door toedoen van anderen.

ECB-bestuurders als handlangers

Het zijn de lidstaten van de EU die niet goed op hun centjes hebben gepast en alle steun kregen van Draki van de ECB. Niet helemaal toevallig een Italiaan. En niet helemaal toevallig wordt deze draak van een bestuurder straks opgevolgd door een muts van het IMF, een handlanger van Macron. Juist Frankrijk gaat nu zijn staatsschuld flink opvoeren vanwege de belofte van Macron om de middenklasse tegemoet te komen met lastenverlichting. Goedkoop geld, nietwaar? Wel zo handig dat dan precies Christientje aan de renteteugels van de ECB mag trekken. En dat ze ook gaat denken over opkopen van slechte leningen en nog meer rommel. M.a.w. de lage en zelfs negatieve rentetarieven zullen met dit ECB-bestuur eeuwig laag blijven en destructief werken naar de verzamelde gelden in pensioenfondsen, verzekeringskassen en spaargelden. Mede omdat de centrale banken van de lidstaten keurig in het gareel de beleidsregeltjes opvolgen van de ECB en hun rekenregels en rekenrente verplicht opleggen aan instellingen die het grootkapitaal beheren van hun deelnemers.

Pensioenakkoord nietig verklaren?

Er is duidelijk sprake van kapitaalvernietiging. We staan er bij en kijken er naar. Het kapitaal wat door werknemers is ingelegd en uitstekend is beheerd door de bestuurders, die flinke resultaten hebben bereikt in het verleden, wordt nu simpelweg vernietigd door buitenstaanders die als bijen afvliegen op onze honingpotten. Dat is in feite het noodlot wat zich nu voltrekt. Nogmaals, we staan er bij en kijken er naar. Is dit wat we hebben gewild toen onze volksvertegenwoordigers er in meerderheid voor kozen om ons te onderwerpen aan het beteugelende gezag van een EU? De schrik slaat mij om het hart om te vernemen dat zelfs het pensioenakkoord binnen ons landje op losse schroeven komt te staan. De aangekondigde kortingen slaan er zo heftig in dat de politiek in paniek raakt. En waardoor? Nog één keer. De lage rente die ons wordt opgedrongen door invloeden van buitenaf. Door de ECB die opkomt voor de zwakkeren binnen de gelederen van de EU.

Goed voor de reservebank

Het gezegde “eigen schuld, dikke bult,” is algemeen bekend maar kennelijk niet bij hoog geplaatste bestuurders. De regenten van grote unies hangen het principe aan van verdeel en heers. Wij een beetje minder en zij een beetje meer. Een hele sociale gedachte toch? Nou ja, het is maar wat u er van vindt. Er is dus ongevraagd gecollecteerd en zonder dat we er invloed op hebben dragen we bij vanuit onze goed gevulde pensioenpotten. Ik heb altijd gemeend dat bijdragen aan een collecte op vrijwillige basis was en dat iedereen een steentje bijdroeg op basis van draagkracht. Nu wordt ons ongevraagd een stukje pensioen afgenomen doordat we zijn aangesloten bij een grote club. Nederland is goed voor de reservebank.

GW