Geld maakt macht: Overheersing door het grootkapitaal

Het is anno 2018 volkomen duidelijk dat het grootkapitaal regeert. Geld maakt macht! En dat er veel kapitaal is toegevloeid naar de grote multinationale ondernemingen is alom bekend. Het geld wat de centrale banken hebben rond gestrooid met hun geldverruimingspolitiek is voornamelijk terecht gekomen bij de multinationals en de vermogende beleggers. Door de lage rente is verhoudingsgewijs een klein deel terecht gekomen bij Jan Publiek waardoor aankopen met goedkoop krediet konden worden gedaan. Dat was de opmaat voor de groei van de laatste jaren.

Massa wordt wakker

De massa wordt langzaam wakker nu men ontdekt dat ook ons kabinet wordt geregeerd door het grootkapitaal van de multinationals. Wanneer de grote jongens nauwelijks of geen belasting betalen en het daardoor ontstane gat op de begroting moet worden opgevuld door ons burgers dan is er duidelijk sprake van maatschappelijke scheefgroei. Het lijkt er op dat men dit niet langer pikt gezien de enorme weerstand tegen de afschaffing van de dividendbelasting.

Verpaupering

Het verschil tussen arm en rijk is door de geldscheppingspolitiek van centrale banken groter dan ooit te voren in onze moderne geschiedenis. Het vele geld is als een magneet aangetrokken door het grote geld van rijke beleggers en multinationals. Grote beurs-genoteerde bedrijven kochten met goedkoop geld eigen aandelen in. Het zal niemand verwonderen dat de grote inkomensverschillen tot sociale spanningen gaan leiden. Kijk naar de opkomst van populistische partijen binnen de gelederen van de EU die maken dat er onoplosbare meningsverschillen ontstaan tussen eigenzinnige EU-politici. Het is niet alleen  de EU-immigrantencrisis maar ook de ontevredenheid bij het volk ontstaan uit verborgen armoede. Achterstandswijken in grote steden binnen de EU zijn volop aan het  verpauperen; kijk eens naar Frankrijk en Italië. We willen niet weten hoe erg het inmiddels is in veel Europese steden.

Enorme verschillen arm en rijk

We zijn goed in het wegkijken. Het zijn de enorme verschillen tussen arm en rijk. Helaas ziet niet iedereen dat, zoals de elite, politici met volle EU-agenda, de carrièrejagers en andere wegkijkers. Wat niet weet, wat niet deert. Toch is het zorgelijk om te zien hoe de leefomstandigheden in grote volksbuurten zienderogen achteruit gaat. De onvrede uit zich in criminaliteit en de vlucht in drank en drugs. Te grote concentraties immigranten zijn ook niet bevorderlijk voor een leefbaar territorium. Journalist Danny Ghosen laat in zijn reportage duidelijk zien hoe erg het inmiddels is met de verpaupering in veel Europese steden:  Kijk en huiver!

Het is dringend tijd dat hier echt wordt ingegrepen. De achterstandswijken zijn kweekvijvers voor criminaliteit en daar krijgt de samenleving in zijn geheel vreselijk veel last van.

Geld maakt macht: Er is veel onbalans

Behalve extreme verschillen in inkomen en vermogen in de samenleving zien we ook de onevenwichtigheden tussen de handelsbalansen van de diverse landen. We zien de groeiende spanningen die door Trump worden aangewakkerd met importheffingen en vervolgens worden beantwoord met nieuwe heffingen door de diverse handelsblokken. Wanneer grote verschillen ontstaan tussen de overschotten en tekorten op de handelsbalansen van de diverse grote wereldspelers dan kun je er op wachten dat een president als Trump, die bekend staat als sluwe zakenman en totaal geen politicus is, een einde maakt aan de scheve verhoudingen. En dat met alle gevolgen van dien. Trump wil het tekort op de VS-handelsbalans ombuigen naar een overschot. Hij is helemaal klaar met de dumping op de binnenlandse markt van goedkope Chinese ‘rommel’.  Wat dan gaat meespelen is de waarde van de dollar t.o.v. de andere valutasoorten. Dat behalve een handelsoorlog hieruit ook een valutaoorlog volgt ligt dan voor de hand. China zal zijn Yuan t.o.v. de dollar devalueren zodat hun export goedkoper wordt. En zo blijven de grote handelsblokken elkaar beconcurreren om te proberen hun eigen inkomsten te vermeerderen. Dit proces zal feller worden al naar gelang de staatsschuld en private schuld  zwaarder gaan drukken op het Bruto Binnenlands Product(BBP). Altijd het begin van het einde van schuld-gedreven-economieën.

Spanningen binnen de EU

Het is nu anno 2018 weer de eenvoudige optelsom van oplopende mondiale en zelfs interne spanningen in bijvoorbeeld de EU die onherroepelijk moeten leiden tot een uitbarsting. De EU raakt onderling meer en meer verdeeld waardoor echte besluitvorming stagneert. Wanneer je als een sterk handelsblok een wereldspeler wil zijn dan moet je net als de VS een federale regering hebben die centrale besluiten neemt. Binnen de EU moeten belangrijke beslissingen worden voorgelegd aan de diverse landelijke parlementen. Om tot een compromis te komen wordt er vaak water in de wijn gedaan waardoor er hopeloze en vaak onuitvoerbare besluiten worden genomen die gewoonweg niet werken.

Opkomst populistische partijen

De populistische partijen in de Europese Unie springen daar handig op in en krijgen telkens meer stemmen van een groeiend aantal ontevreden “Europeanen”. Gevolg: nog meer water in de wijn en uitstellen van voorgestelde wet- en regelgeving met een uiteindelijke scheuring in de unie. Wie volgt na de Brexit? Door het korte termijn beleid van de EU-politici zijn de grote vraagstukken zoals de schuldencrisis en de complexe immigrantencrisis telkens vooruit geschoven onder het mom van, wie dan leeft, wie dan zorgt.

Wil de Europeaan opstaan?

Overigens vraag ik mij af hoeveel EU-ingezetenen zich een Europeaan voelen. Ik denk dat veel burgers van de onderling verbonden landen zich meer Fransman, Duitser en Nederlander enzovoorts voelen dan een Europeaan. Uiteindelijk, na jarenlang kibbelen en toenemende spanningen, komt de intern verdeelde EU voor onmogelijk oplosbare vraagstukken, zo simpel is dat. Als politiek en centrale banken bij een volgende crisis niet meer weten in te grijpen in een ontspoorde westerse schuldeneconomie dan zal de jarenlang opgebouwde spanning van scheefgroei en de vulkanische schuldenberg automatisch tot uitbarsting komen. De ondergang van de westerse welvaartsstaat is in feite al ingeluid.

Gaat monetair systeem eraan?

Er zijn genoeg signalen die er op duiden dat de vulkanische schuldenberg lava gaat spuwen. De waarschuwende aardschokken doen de seismologen nu al beven. De basisrente van de centrale banken staat vervaarlijk laag en de waardes van woningen en aandelen staan op recordniveaus. Allemaal door het geldscheppingsfeest. Ook staan de staatsschulden, bedrijfs- en particuliere schulden ver in het rood op de schaal van Richter. De mondiale schuld is zelfs vele malen groter dan de vorige crisis die begon in 2008/9. Hoe wil je dan als centrale bank opnieuw ingrijpen? Het rentewapen zal niet kunnen werken als je de rente verlaagt naar negatief voor ons burgers. Rekeninghouders halen hun geld bij de toch al wankele banken weg en gaan het zelf bewaren.

Europese banken zwak

Grote Europese banken als Commerzbank en Deutsche Bank zijn constant negatief in het nieuws en ook de ING doet daar “braaf” in mee.  Ook de Danske Bank wil niet achterblijven en heeft zich behoorlijk zwart gemaakt in een witwas schandaal. Beste mensen, waar gaat dit heen? Als iedereen om mij heen nu wakker wordt dan raakt het vertrouwen helemaal weg in ‘onze’ banken. Men ruilt het banksaldo in voor crypto, contant geld en edele metalen. Hierdoor ontstaat een enorme verschuiving in vermogenswaarden en dat zal ons monetair systeem  waarschijnlijk niet aankunnen. Centrale banken verrichten al studies hoe men de blockchaintechnologie van de cryptomunten kan invoeren als onderliggende technologie voor een nieuw betalingssysteem als de huidige crasht.

Let op de meters

Het feit dat bijvoorbeeld een land als Nederland, anders dan de Zuid-Europese knoflooklanden, zijn staatsschuld heeft weten te verkleinen zal niet kunnen verhinderen dat de aanstaande neerwaartse spiraal ook ons eigen polderlandje meesleept in een nieuwe mondiale kredietcrisis. Wij zullen daarmee niet voorop lopen maar uiteindelijk net zoveel last krijgen van de ellende om ons heen. Het is afwachten hoe en waar een nieuwe crisis wordt ingezet en hoe deze zich verder ontwikkelt. De financiële markten zijn daarvoor de graadmeters en deze volg ik nauwgezet.

Spel ligt stil

Momenteel hebben beleggers vooral de ogen gericht op Italië met zijn onbetrouwbare anti-EU regering. De rente op Italiaanse staatsleningen stijgt daar tot een onhoudbare niveau. Aandelen, obligaties, valuta, handelsbalansen, geopolitieke spanningen en alles van waarde wat zich beweegt binnen onze samenleving zijn graadmeters. Het is net een spannende voetbalwedstrijd waarvan de scheidsrechter de wedstrijd niet meer in de hand heeft. De spelers maken ruzie en het spel ligt stil. Publiek rent het veld in en de chaos is compleet. Het wachten is op het fluitsignaal voor een vroegtijdig einde van de wedstrijd. Voordat een nieuwe datum bekend wordt gemaakt zal het kunstgras vervangen worden voor een nieuwe frisse natuurlijke grasmat waarvoor het zaad eerst opnieuw moet worden ingezaaid. Dat kan even duren.