Ik word zo moe van dat aanhoudende gezeur over wel of geen Brexit. Telkens komt weer het poppentheater van dat Britse Lagerhuis op ons beeldscherm voorbij. Word soms gillend wakker ’s nachts wanneer weer die parlementsvoorzitter mij tot de orde roept. De ene stemming na de andere volgt, heel vermoeiend. Wanneer weten we of de scheiding wel of niet definitief is? Doe als Wesley Snijder en geef duidelijkheid door een eerlijk verhaal te vertellen. Zeg waar het op staat en geef aan dat de kneuterige gewoonten op een eilandje toch wat afwijken van de vasteland tradities. Laat elkaar los en doe niet moeilijk met een scheiding van tafel en bed maar trek gewoon die stekker er helemaal uit. Heb je in ieder geval duidelijkheid.
Huwelijk buiten gemeenschap van goederen
Een bekend gezegde zegt: van uitstel komt afstel. De uitzonderingspositie die het VK had binnen de EU heeft nooit optimaal gewerkt. Wel profiteren van de EU-handelsakkoorden maar niet de nadelen delen van de euro-muntunie. Heb altijd het gevoel gehad dat hier iets niet helemaal klopt. Een soort huwelijk buiten gemeenschap van goederen. De Engelse bevolking heeft altijd een andere kijk gehad op het Europese vasteland. Ook wel begrijpelijk. De verschillende EU-lidstaten wijken qua economie en cultuur nogal van elkaar af waardoor er ongelijke ‘economische snelheden’ bestaan. Om op deze manier een politieke unie, muntunie, bankenunie i.o. en op termijn een fiscale unie te vormen vind ik waanzin. Als naburige landen op hetzelfde continent kun je heel goed een handelsunie vormen en dat stond ook voorop bij het oprichten van de EU.
De grote weeffout
Echter voerden de politici van de beginnende lidstaten in de oprichtingsfase onderling jarenlang overleg waardoor het voor hun interessant werd om van de EU ook vooral een politieke unie te maken. Op politiek niveau kun je dan onderling veel machtsposities verdelen en ook nog eens veel zetels verdelen onder de parlementsleden in Brussel. Het Europees Parlement (EP) bestaat uit maar liefst 751 parlementsleden en vertegenwoordigt het tweede grootste electoraat ter wereld(na het Parlement van India). Hier is n.m.m. sprake van een grote weeffout. De EU had zich moeten beperken tot een handelsunie waarmee je sterk kunt concurreren met China, VS en andere handelsmachten. De wereld zit niet te wachten op politieke unies die met hun machtsconcentraties alleen meer spanningen veroorzaken tussen de verschillende continenten. Handeldrijven mag de enige motivatie zijn wanneer landen een samenwerkingsverband willen aangaan. Een huwelijk tussen 2 personen of tussen 28 totaal verschillende is nogal een verschil. Zoiets kan alleen werken onder een sterke dictatuur waarin mensen gehersenspoeld worden.
Brusselse Apparatsjik
De meeste EU-lidstaten kennen een lang democratisch verleden waardoor een centralistisch bestuur gedoemd is te mislukken. Het beleid van de “Apparatsjik” in Brussel lijkt langzaam die kant op te gaan en nu schrikken mensen wakker getuige de opkomst van populistische partijen in vrijwel alle lidstaten. De EC met het EP en de EU-ministerraad nemen steeds vaker besluiten buiten de afzonderlijke parlementen van de lidstaten om. In Brussel merkt de Apparatsjik dat de trage besluitvorming via heel veel parlementen niet werkt om mee te doen op het wereldtoneel en probeert men op slinkse wijze meer macht naar zich toe te trekken. Echter zal de terugvallende economische groei de bevolking van veel lidstaten nog verder wakker schudden. Frankrijk voorop. Door centralisatie van de macht komen de financiële belangen van de burgers in het gedrang. Merkel en Macron en ook de andere jaknikkers gaan groot denken in de vorm van een EU-leger en willen zich meer losweken van de VS. Zo zijn er inmiddels veel Europese projecten die veel aandacht en geld opeisen en van de deelnemende lidstaten een steeds hogere contributie opeisen. Niet zo heel vreemd dat de gele hesjes in Frankrijk hun president een beetje zat zijn. Ik denk dat de term ‘gele hesjes’ nog vaak gebruikt gaat worden in mijn columns.
Laten we vanavond maar eens kijken hoeveel Hollanders het aandurven om op een ‘gele hesjes partij’ te stemmen.
…en laten we vervolgens kijken wat daarmee verandert. ‘Gele hesjes’ zijn tegen de gevestigde orde. Politiek IS de gevestigde orde.
EU lijkt meer op een relatie waarin de partners elkaar niet
kunnen zien of luchten en niet vies zijn van buitenechtelijke slippertjes.
Echt happy is anders, maar wegens wederzijdse (en gezamenlijke) zakelijke verplichtingen kan van een scheiding geen sprake zijn.
Ze zitten samen in de schuldenval en zijn tot elkaar veroordeeld.
Wel populistische frivoliteiten, maar geen Frexit, Nexit of Brexit.
De goede herder houdt zijn schapen bij elkaar. Buiten lokt de vrijheid, maar loert ook onbekend gevaar.