Café Weltschmerz (‘wereldpijn’) dus over twee brandende kwesties. Het klimaat en de Nieuwe Wereldorde. Planeet en politiek zeg maar. Misschien een wat simplistische constatering maar toch: wij doen de planeet pijn met vervuiling, uitputting van grondstoffen. Met haar fauna en flora te beschadigen en vernielen. Vervolgens doet die planeet ons pijn, met een Coronavirus (bijna 9 miljoen besmetten, een half miljoen doden and counting…) Dan over die politiek: the powers that be doen het gros van de burgers pijn, al beslist financieel, materieel, moreel. Zeker de middenklasse en iedereen daar onder nog op de spreekwoordelijke sociale ladder. Anders was er niet zulke onrechtvaardigheid qua verdeling van welvaart in de wereld. Die wel degelijk kunstmatig in stand wordt gehouden. Het omgekeerde geldt ook: sinds 2019 zijn ‘wij’ (nou ja) die politiek pijn aan het doen. We gunnen die gesettelde, geïnstitutionaliseerde machten geen respijt door middel van demonstraties, protesten, oproer en ongehoorzaamheid. Burger is boos. Hij en zij toont dat ook en hoe, van de VS tot in Hongkong en van Frankrijk tot Australië.
Sturm und Drang
Als simplistisch benoemen we ze, onze constateringen. Maar dan vallen we toch niet uit de toon? De generale toon die media, politici, burgergroeperingen, protestbewegingen aanhouden. Want simplisme is wat heerst dezer dagen. Het zijn al slogans en oneliners die de klok slaan. Titels en korte felle boodschappen. Spreken of eerder roepen in zwart/wit voorstellingen. De eenvoud is troef en elk debat, echte communicatie is zoek. (Kijk, bepaalde reacties op Biflatie wijzen zelfs op dit soort sfeer die als een zwaar, damp deken over de samenleving hangt; met een en al simplisme, vooringenomenheid, beledigingen, ruziezoekenomhetruziezoeken en vooral hard en liefst anoniem nog roepen en mikken op de pianisten…zo zielig en triest?) In een 21ste eeuwse versie van de Sturm und Drang periode moeten ook alle huisjes, heilig of niet, eraan. Niets is inderdaad nog heilig alleen…in die simplificering gaat ook heel wat waardevol tegen de grond. Of wordt tenminste zwaar ondermijnd. Zoals de wetenschap bijvoorbeeld. De meest abjecte slogan van deze eeuw is m.i. wel het zogenaamde ‘fake news’. Voor alles en nog wat te gebruiken en vooral misbruiken. Past een bepaalde waarheid niet in jouw (politiek) straatje? Overschreeuw ze met die als ‘fake’, vals te betitellen. Wedden dat je vandaag héél veel twijfelaars over de brug krijgt? Richting jouzelf natuurlijk want jij hebt immers de Waarheid in pacht…
Verkrachting
Jawel, en zo verkrachten bepaalde politieke en industriële machten bijvoorbeeld de klimaatverandering. De wetenschappelijke waarheden worden verkracht waar we bij staan. We staan er bij en kijken ernaar. Monkelend. De grootste geleerden en hoogst gestudeerden én gelauwerden uitlachend. Er zit een plan achter dit alles hoor: maak de mensen aan het twijfelen en ze geloven de volksmenners. Zij die het hardst roepen…. Maar kijk, wat een toeval: in Café Weltschmerz wordt net dit onderwerp op de rooster gelegd:
New World Order: zwart of groen?
Ook over dit onderwerp publiceerde Biflatie reeds een aantal artikels. De Nieuwe Wereldorde. Het is een term waar je alle kanten mee op kunt. Voor iedereen betekent het iets anders. In ieder geval klinkt het o.i. nogal pejoratief. Ongunstig, waarbij het beelden oproept van marcherende mannen in zwarte militaire uitrusting. Of moeten we de uitdrukking (en komst?) net vol hoop verwelkomen, binnenhalen. Wordt de wereld net groener en eerlijker misschien. Groener en milieuvriendelijker, en eerlijker wat de verdeling van natuurlijke rijkdommen en welvaart betreft? Voeg bij deze vragen nog termen als ‘The Great Reset’ , het Nieuwe Normaal of het Nieuwe Abnormaal en de verwarring is compleet. Maar daar komt het toeval alweer te hulp; want laat net in datzelfde Café ook hiér over gedebatteerd worden:
‘Simplistisch’? Maak het niet moeilijker dan het is. Als het zelfs de zaal opvalt dat pianisten vals spelen is boegeroep niet van de lucht. Trekken de muzikanten zich er niets van aan, dan zal het protest van de toehoorders uiteindelijk de muziek overstemmen. Zo simpel is dat.
Dient nu de zaal te worden ontruimd, of is het logischer om te zoeken naar een betere partituur?