Sint en Piet strooiden pepernoten op de beurzen

Beleggers lijken net kleuters. Ze springen direct een gat in de lucht als de meester en de juf een feestje aankondigen. Een feestje met de belofte dat zwarte piet Xi JinPing en Sint-Trump pepernoten komen strooien tot in alle hoeken van de klas. Zonder belemmeringen. De grote vraag is natuurlijk hoe snel de zak leeg zal zijn. De fonkelende oogjes van de kleuters, eehhh beleggers, zullen niet snel genoegen nemen met een paar handjes vol pepernoten maar willen gewoon zakken vol pepernoten. En liefst wat chocoladeletters er bij. Voor kleuters kan het feestje niet lang genoeg duren.

Kater

Toch zal uiteindelijk de zak leeg raken en is Sint-Trump weer snel vertrokken naar zijn land van herkomst, en zal ook Xi-Piet-Ping zich weer gaan bezig houden om de pepernoten in China volgens het communistisch systeem gelijkelijk te verdelen onder de Chinese burgers die geen strafpunten hebben behaald volgens de burgerscore. Hij heeft nog wat pepernoten bewaard om de superbrave burgers te belonen voor hun goed gedrag. Kortom, na het korte strooifeestje voor de beleggers gaat men na afloop van het heerlijk avondje weer snel over tot de orde van de dag. Ach, en zoals te doen gebruikelijk volgen na wilde feestjes de katers met hoofdpijn en buikklachten van teveel likeur en pepernoten.

Pepernoten, speelgoed en chocoladeletters

In beleggersland gaat het de laatste jaren net als in de kleuterklas. De beleggersgezichtjes worden blij door de bemoedigende woorden van Jerome Powell (FED) of Donald Trump die mooie praatjes houden over stimulerende maatregelen, de pepernoten dus. Misschien toch geen renteverhoging en voorlopig enig uitstel van importheffingen op Chinees speelgoed en andersom geen heffingen van China bij de invoer van chocoladeletters uit de VS.

Interessant doen voor de bühne

Maar ja, praatjes vullen geen gaatjes. De volwassen beleggers laten maar wat graag de bemoedigende woorden op zich inwerken. Goed voor hun humeur en goed voor wat lucht op de beurs. Precies zoals ik het zeg, gewoon lucht. Beleggers zijn eerst opgelucht wanneer na de zoveelste topontmoeting op de lang verwachte persmeeting een positief verhaal wordt afgestoken. Exact conform de opzet van de topontmoeting van wereldleiders die gezellig met elkaar een vorkje hebben geprikt. Beetje bijkletsen en heel interessant doen voor de bühne. Mooie plaatjes schieten voor hordes fotografen en glimlachen van oor tot oor. We trappen er elke keer weer massaal in.

Geruststellend beleid

De ene na de andere wereldtop die wordt georganiseerd om ons af te leiden van oplopende geopolitieke spanningen. De media smullen er van. In de huiskamer krijgen we voor de zoveelste keer beelden te zien van vleiende regeringsleiders. We worden weer gerustgesteld terwijl het aanzien van al die geniepig glimlachende opperhoofden ons eigenlijk de keel uithangt. Het is allemaal voor de bühne om ons burgers maar nog meer de beleggers gerust te stellen. De beurzen moeten namelijk omhoog en met emotie lukt dat meestal wel aardig. Een positieve gevoelsexplosie doet de aandelen rijzen tot hemelse hoogten. Gewoon omdat het kan en gewoon omdat het mag. Onze financiële markten worden tegenwoordig alleen nog omhoog gepraat met mooie woorden van regeringsleiders en beleidsmakers van centrale banken. Ze doen er alles aan om beleggers blij te maken.

Bubbels

Opgeblazen bubbels door opgeblazen verhaaltjes van plechtige mensen op een bordes. Dat is hoe het tegenwoordig werkt op de financiële markten. Luisteren naar beleidsmakers; de cijfers van de beursgenoteerde bedrijven zijn maar bijzaak. Een beetje minder winst en een beetje minder dividend wordt wel weer gecompenseerd door ingrepen van de centrale banken. Dat is dus de algemene verwachting van beleggers die helemaal gefocust zijn op nieuws van beleidsmakers. De onderliggende bedrijfsresultaten doen niet meer ter zake. Beurzen reageren alleen nog op mooie woorden, niet op resultaten. Op maandag 3 december gingen de beurzen in de vroege ochtend flink omhoog na de top in Buenos Aires. Er is een opgetogen persconferentie geweest dus is veel ellende in de wereld voor een poosje weer vooruit geschoven. En beleidsmakers gaan weer broeden op stimulerende maatregelen. Hosanna op de vroege maandagochtend. Beleggers kregen een stijve nek van het hogerop moeten kijken op de borden waar de grafiekjes bijna door het plafond gingen. Maar een paar dagen later was de euforie alweer voorbij.

Einde 2018

Dit is in mijn beleving zo ongeveer de trend eind 2018. Er wordt geluisterd naar mooie woorden want bedrijfsresultaten zijn niet meer om vrolijk van te worden. Als belegger wil je nu eenmaal graag omhoog met de waarde van je aandelenpakket. De manier waarop doet er niet toe. Gewoon omhoog. Al bijna 10 jaar gaat het omhoog toch?

Van de top naar het dal

Als nuchtere waarnemer die niet belegd, maar dat overlaat aan zijn pensioenfonds, denk ik momenteel heel anders dan de emotionele beleggers. Ik denk dat de beurzen zijn doorgeslagen in de gekte van hun zucht naar de top. Het kost wat geld en moeite maar dan heb je ook wat. Net als de wielrenner die met bloed, zweet en tranen de Alp d’Huez heeft beklommen en op de top zijn overwinning viert. Maar ja, eenmaal aan de top zie je alleen maar een weg naar beneden. De euforie van de overwinning is een dag later weer weggezakt en eenmaal tot bezinning gekomen zit er weinig anders op dan de weg naar het dal af te dalen. Fietsen hoeft niet, je gaat vanzelf en steeds harder en harder. Dat gaat een stuk sneller dan de weg omhoog.

Bergafwaarts

Onderweg naar beneden staan geen beleidsmakers meer om je aan te moedigen en het publiek is al naar huis. Je mag het alleen doen en het gaat bijna vanzelf. Angstig bijsturen in de haarspeldbochten en goed opletten dat je niet over het randje het ravijn in sodemietert. Zo gaat dat altijd bergafwaarts. Menigeen maakt daarbij een stuurfout en een flinke crash is het gevolg. Moraal van mijn verhaal: De berg is altijd hoger als het dal diep is. Of: hoe hoger de berg, hoe dieper het gat. Hoe het ook zij, ik zal mij welbergen.