Bij het lezen van dit artikel slaak ik weer de bekende kreet, “Wat heb ik dan toch verkeerd gedaan?” Ik weet dat in mijn kennissenkring nu cynisch wordt opgemerkt dat ik dan maar niet 48 jaar lang bij de Belastingdienst had moeten gaan werken. Snap ik, ben ik nu ook wel achter gekomen. Heb daar al die jaren alleen maar meegewerkt om de schatkist van de Rijksoverheid met miljarden elk jaar te verrijken om vervolgens te zien hoe net zo hard een behoorlijk deel van die miljarden werd verspild aan nutteloze uitgaven.
Het geheim van de superrijken
Heb daar ook gezien hoe belastingplichtigen het voor elkaar kregen om juist zo min mogelijk af te dragen maar zelf zoveel mogelijk over hielden. Dat is het geheim van de superrijken. Met geld kun je geld maken. Hoe meer geld, hoe meer macht. Dat is helaas een bekende historische stelregel die ook in onze moderne welvaartsstaat nog heel duidelijk van toepassing is. Het is jammer dat veel mensen dit niet zien maar totaal opgaan in de mallemolen van een hemels leven waarbij het ons aan niets ontbreekt.
Nieuwe volksheld?
Materialisme heeft de saamhorigheid in onze samenleving verdrongen. Ik neem aan dat weinigen mijn bewering bestrijden. Wordt het niet tijd dat een nieuwe Robin Hood opstaat. Een volksheld die steelt van de rijken en zijn buit vervolgens verdeelt onder de armen. Ik bedoel hier niet de lichaamsdelen maar het arme deel van onze samenleving. Ik weet het, hiermee verlaag ik mijzelf tot een jaloerse mislukkeling die vol afgunst de rijkdom van de superrijken op onze supergrote Led-schermen voorbij ziet komen. Alsof ik niet tevreden ben met wat ik heb. Iedereen krijgt wat hem toekomt toch? Zou kunnen. Maar ik ben wel tevreden en heb geen grote ogen en geen gat in mijn handen.
Kritisch kijken
Toch ben ik iemand die kritisch om zich heen kijkt en ziet dat er teveel mensen zijn die niet meedelen in deze materialistische maatschappij. Dat is een kwestie van goed om je heen kijken en niet wegkijken zoals velen dat in deze 21ste eeuw hebben aangeleerd. Hoezo solidariteit? We zijn toch niet verbonden aan het lot van anderen? Dat is tegenwoordig helaas de algemene denkwijze. Daar gaan we nog achter komen lijkt mij zo. In het verleden zijn veel beschaafde volkeren ten onder gegaan aan de overvloed waar men in leefde. Ik zie momenteel veel gelijkenissen met vroeger. Komt waarschijnlijk voort uit het gevoel van mijn eerdere levens op deze aardkloot. Voel mij net Bennie Jolink, die kwam ook altied weer terug:
Financiële markten in mineur
Opvallend is dat deze week de financiële markten flink kelderen. Ook Deutsche Bank daalt tot nieuwe dieptepunten. Een vooruitlopend signaal van een achteruit hollende economie. Zullen de superrijken hun kapitaal in rook zien opgaan? Dat is dan een hard gelach, oh nee, dit gelach is met een “g”. Ik bedoel dus dat we zouden kunnen lachen om het verlies van kapitaal bij de superrijken maar die gedachte is natuurlijk volkomen misplaatst. Juist wij burgers uit de middenmoot en daaronder, verschil moet er wezen niet waar, zullen het gelaG betalen. Als bij een aanhoudende berenmarkt, of mogelijk een crash, de banken en pensioenfondsen het moeilijk krijgen dan zijn juist wij de klos. De lang verwachte pensioenkorting gaat dan eindelijk komen. “En daar zat ik toch zo naar uit te kijken.”
Vol verwachting klopt mijn hart
Straks komen Sint en Piet ons wel verblijden. Misschien nog wat onderuit de zak, of zou die ouwe Klaas de zak helemaal leeg hebben doordat Pieterbaas er vandoor is met de speculaas. Op hol voor de protesten van mensen die hem pesten. Ook in ons kinderfeest zie we de malheur van deze tijd. Rampspoed komt zelden alleen. Meestal probeer ik mijn stukjes vrolijk af te sluiten, ik krijg het helaas deze keer niet voor elkaar. Zal wel met het slechte weer te maken hebben. Al tikkend voor mijn beeldscherm tikt het zachtjes op het raam. Het motregent, de voorbode van nog veel meer regen. Logisch toch, de zomer was te lang en te droog, dus laat de regen maar komen….
