Dat is de CEO van ’s werelds grootste oliemaatschappij aan het woord. Darren Woods van Exxon. We schrijven 2 mei 2020. Zijn bedrijf moest zonet een afschrijving doen van 2,9 miljard dollar en een verlies nemen van 610 miljoen. Het eerste kwartaalverlies sinds 1999. Andere zijn er niet beter aan toe. Schaalolieboorder Concho Resources: afschrijving van 12,6 miljard dollar en kwartaalverlies van 9,3 miljard. Het ooit zo profijtelijke en succesvolle Chesapeake Energy gaat bankroet. De olie industrie wordt dubbel gepakt door het Coronavirus. (De trekker van de revolver gericht op een wereldeconomie die tevoren reeds op wankelen stond natuurlijk…)
Levenslijn
Dubbel, want én de vraag is gedecimeerd. De transportsector van wegverkeer tot de luchtvaart ligt op apegapen. Fabrieken wereldwijd liggen stil. En de marktprijs voor olie is zo laag dat alvast de Amerikaanse olie industrie niet meer profijtelijk is. De crude oil WTI is de lichte aardolie die als benchmark voor de industrie geldt. Aan net geen $20 zijn er maar weinig landen waarvan de olieindustrie nog winst maakt. Ondertussen wordt in de futures markt heftig gespeculeerd. Komt er een herstel van de industrie, van de prijs vooreerst? Of net niet. Kapitalen worden momenteel ingezet op ja of neen. Want olie is vooralsnog de levenslijn voor de wereldeconomie. Het mag wel de hamvraag heten die verantwoordelijken en betrokkenen wereldwijd op de nagels doet bijten. Regeringen, CEO’s, investeerders. Herstel ja of neen. En hoe zou dat eventuele herstel er dan wel uit gaan zien.
Business (not) as usual
We vernamen alvast de toekomstverwachting van het IMF. Herstel jawel, en het zal een V vorm aannemen. Daarmee is ondergetekende het dus niet eens. Noem ons een party pooper of een zwartkijker. Een doemdenker of een zwartgallige pessimist. We beschikken gelukkig over een brede rug. Overtuigd dat we er zelf van zijn net realistisch te zijn in onze toekomstverwachtingen. Kijk, even simplistisch maar to the point. De basics. Economie is altijd een kwestie van vraag en aanbod. Het aanbod van goederen (en diensten) is er nauwelijks want die fabrieken liggen stil. Jawel, deze zullen terug langzaam opstarten, hopelijk voor de werknemers in veilige omstandigheden. (Zij het dan ook al niet bevorderlijk voor die productie, maar noodzakelijk.) Het hoogtepunt van het Coronavirus mag dan in tal van landen achter de rug liggen. In de VS breidt de besmetting uit, net als in Afrika. In dit laatste gaan ze op weg naar een humanitaire ramp btw. Maar laat ons aannemen dat die stilstand van productie slechts een tijdelijke toestand is. Echter: hoe zit het met de vraag? Voor wié zouden fabrikanten, producenten opnieuw zoals in pre Coronatijden op volle bezetting draaien? En nog: hoeveel van hen moet het bijltje erbij neerleggen. Nu al en straks? Vanwege tot over de oren in de schulden, en zonder noemenswaardige reserves…
Consumentenwantrouwen
In de VS (consumentenland nummer één, voorheen toch) zitten in mei 2020 zo’n 30 miljoen Amerikanen zonder werk. En dat is nog pas het trieste resultaat van de afgelopen 6 weken. Werkloosheid aldaar is ook niet wat we ons in Europa kunnen voorstellen. De Amerikaanse administratie mag nog véél cheques distribueren, vooraleer deze groeiende mensenmassa alleen al het hoofd boven water kan houden. Gaan zij het laatste model iPhone kopen denkt u? Zit er een nieuwe wagen in voor de Italiaanse middenklasse werknemers? Zal een Spanjaard straks naar de winkel rushen om andere, modernere meubels aan te schaffen? Wat gaan Nederlanders doen die naar een woonst uitkijken om aan te kopen? En dan hebben we het nog slechts over de westerse wereld. Hier ziet u het consumentenvertrouwen voor een 75 tal landen. Niet bepaald om vrolijk van te worden, wel?
Waar is de vraag? Dàt is de vraag
Dus: waar gaat de vraag vandaan komen? Met miljoenen werklozen straks méér. Dat zijn miljoenen consumenten minder. Dat betekent een verminderde productie, uit noodzaak. Want ook en vooral CEO’s, ondernemers kijken vooruit. Het laatste wat zij willen is met onverkochte voorraden blijven zitten. En dàt betekent dan weer nog méér werkloosheid, nog minder consumptie. Onderbreek ons zo u wilt, beste lezer, maar lijkt dit logisch of lijkt dit logisch. Het is de vicieuze cirkel die recht naar beneden leidt. Naar het putje. Naar deflatie. En dan mogen overheden wereldwijd nog alle drukpersen tegelijk op volle toeren doen draaien. Er is geen hond die het fiatgeld, dat letterlijk bijna in de handen gestopt wordt, zal aannemen.
Gerald gidst
Kijk, wie we net daar hebben. Gerald Celente, hoe toevallig (?) Laat ons aan deze Amerikaanse trendvoorspeller eens vragen hoe hij de economische toekomst ziet. Een succesvol man en investeerder, met gezond verstand. Met veertig jaar marktervaring en een zeer brede blik op de wereld; financieel economisch en sociaal maatschappelijk:
Zolang er geen vaccin is wordt t langzaam aan een economische ramp.
Ik geloof dat de aex de wittebroodsweken ook aan t beeindigen zijn.
Inderdaad. Er zijn al scenario’s in Nederland die ervan uitgaan dat het 3 jaar zal duren voordat er een vaccin is en dat de anderhalve metersamenleving dan ook 3 jaar van kracht zal blijven. Dat betekent voor velen geen openbaar vervoer en uren in de file staan als je weer naar je werk moet want eeuwig thuiswerken is ook geen optie en werkt uiteindelijk niet. We zijn hier druk bezig met het blussen van brandjes en symptoombestrijding maar vergeten nog steeds het virus zelf aan te pakken.