Als banken gaan wankelen, wat dan?

Een bankencrisis annex kredietcrisis zal geen jaren meer op zich laten wachten. Helaas is nooit exact aan te geven wanneer een kaartenhuis zal instorten, dat houdt de spanning er in. De bankensector opereert als één kartel vanuit hun alleenrecht om krediet uit te geven. Onder aanvoering van de ECB in de EU en de FED in de VS bepalen banken de prijs van ons geld. Wat is dan de prijs van geld?

De prijs van ‘ons’ geld

Ons geld is onderhevig aan waardevermeerdering of waardevermindering door meerdere oorzaken. De ECB bepaalt in de EU de prijs van het krediet door rentetarieven aan te passen aan de economische ontwikkelingen binnen de Europese Unie. Westerse economieën zijn mondiaal aan elkaar verbonden waardoor de rentetarieven in Europa en Amerika met elkaar mee bewegen.

Gekronkel van centrale banken

Er is hooguit enige discrepantie vanwege de concurrentie tussen de verschillende valuta. Als de dollar te duur dreigt te worden t.o.v. de euro of andersom de euro t.o.v. de dollar dan kan een centrale bank maatregelen nemen om de eigen munt goedkoper te maken t.o.v. buitenlandse valuta waardoor bijvoorbeeld de export wordt bevorderd. Zo bewaken centrale banken niet alleen de eigen muntsoort maar kunnen ze ook de economische activiteiten bevorderen door de prijs van het krediet te verlagen. Andersom kunnen ze de rente verhogen wanneer de inflatie uit de klauw loopt en de consument dreigt af te haken doordat prijzen sneller stijgen dan de lonen. De economie zou dan vast lopen door gebrek aan koopkracht. Nu wordt duidelijk dat we bivakkeren in een tijdvak van deflatie. Centrale rentetarieven bewegen al decennia omlaag en door globalisatie van de wereldeconomie zijn duurzame goederen goedkoper geworden door verplaatsing van de productieketens naar goedkope lonen landen.

Vastgoed rendeert terwijl spaarrekening inteert

Door technologische vooruitgang in de massaproductie zijn ook veel producten goedkoper geworden. Dat de middenklasse desondanks moppert over een krimp in hun besteedbaar inkomen heeft te maken met belasting- en premiedruk van rijksoverheden en lastenverhogingen van lokale overheden. Mede om die reden hebben centrale banken de kredietkraan verder open gedraaid door de prijs van krediet te verlagen. Op deze wijze zijn we (nog) in staat om met goedkoop geleend geld toch investeringen te doen in bedrijfsmiddelen en in ons bijna onbetaalbare  droomhuis. De enorme prijsinflatie in vastgoed nemen we op de koop toe. Investeerders in vastgoed, maar ook vermogende particulieren kopen de woningvoorraad op doordat het geld op een depositorekening tegenwoordig inteert door negatieve rentepercentages die mogelijk verder omlaag gaan. Verhuur van vastgoed geeft meer rendement dan het geld stil te laten verkommeren op de inteerrekening bij de bank.

Belastingontwijking van het grootkapitaal

Wanneer we dit korte lesje economie van een amateur monetarist op een rijtje zetten dan kan er maar één conclusie zijn en dat is dat we aan het eind bivakkeren van een krediettijdperk. Krediet is al lang de aanjager van economische groei. Economieën moeten groeien om de groeiende wereldbevolking te kunnen blijven voeden. Echter is door schaalvergroting in de productieketens van multinationale bedrijven zoveel kapitaal via beleggers aangetrokken dat de mondiale vraag naar krediet voornamelijk afkomstig is van het MKB en particulieren voor kleinschalige investeringen en consumptieve leningen. Echter zijn de inkomens bij Jan Modaal en de middenstand in de middenklasse achter gebleven door belasting- en premiedruk. Dit eist z’n tol in de westerse verzorgingsstaat die stilaan verschraalt. Multinationale bedrijven ontspringen de belasting- en premiedruk door gebruik te maken van belastingontwijkingen door vestigingen mondiaal te spreiden over opkomende landen met lage belastingdruk. Dat is de macht van het grootkapitaal, de schatrijke multinationals.

Korte termijn beleid

De rijkdom van de massa is uitgehold en de levensstandaard kan alleen op peil worden gehouden door zuinig te zijn en goedkoop te lenen dankzij de lage rentetarieven. Het krediet-verdienmodel van de banken lag echter al sinds de financiële crisis van 2009 onder druk door het riskante uitleengedrag van sommige banken. Na het Lehman-debacle(2009) in de VS moesten banken massaal gered worden met ons belastinggeld. Het was kantje boord of het fiat geldsysteem was omgevallen. Er vond een herstart plaats en zie wat de centrale banken later opnieuw deden. Ze verlaagden weer de rentetarieven want er was nog ruimte. Sommige economen waarschuwden toen al voor een naderend einde van het fiat geldsysteem. Je kan niet eeuwig doorgaan met het verhogen van de kredietberg door verlagen van het rentetarief. Schulden moeten worden afgelost. Lage tot negatieve tarieven zijn schadelijk voor spaargelden, pensioenfondsen en verzekeraars. Er is gewaarschuwd voor negatieve effecten, zoals onbetaalbare huisvesting en bubbels op de beurzen. Echter was er door de lage rente nog enige economische groei en konden overheden hun begrotingstekorten afdekken met goedkope staatsleningen. Puur korte termijn politiek van regeringen en centrale banken.

De aanmaningen gaan de deur uit

De afrekening om de kredietberg te verkleinen komt later wel. En later is nu, nu de rente niet verder omlaag kan, de kredietberg op record hoogte staat en de economie op z’n gat ligt. Banken beginnen te happen naar lucht. Hun verdienmodel is stuk. De kredietuitgifte hapert doordat het MKB stil valt en de consumenten consuminderen. Hun geld blijft op de rekening bij de bank, bang om het uit te geven, bang voor verlies van banen. Het MKB is bang om door de bank failliet te worden verklaard vanwege achterstallige betalingen. Banken voelen ineens de noodzaak om meer reserves aan te leggen voor het geval dat. Het geval is nu dat de afrekening volgt van de schuldopstapeling. De schuldeisers die hun schuldenaren aanspreken om te voorkomen dat ze zelf omvallen. Eerst volgt men de gebruikelijke weg door aan te manen, daarna volgen de faillissementen.

Mijn visioen

Advocaten en bewindvoerders krijgen het straks drukker dan de verplegers in de zorg. Advocaten en artsen kunnen elkaar een hand geven want doorgedraaide brodeloze armoedzaaiers worden doorverwezen naar de GGZ-kliniek om bij te komen van hun vernederingen. Insiders verwachten een reset van ons fiat geldsysteem. De wijze waarop is nog onduidelijk, er zijn varianten. Vannacht kreeg ik een visioen en stond ik in mijn droom voor de pinautomaat in de buurt. Ik zag een enorme kredietberg tegenover een enorme berg spaargeld. Ik zag dat de bankbalansen aan de ene kant doorzakken door het gewicht van slechte leningen en aan de andere kant zweten onder het gewicht van snel toestromend spaargeld. Consumenten sparen door corona als nooit te voren en daar tegenover staan burgers en bedrijven die massaal falen met hun kredietaflossingen. De redding van het bankenkartel is met zoveel spaargeld op de bankbalans een fluitje van een cent zou je denken.

Mijn voorspelling

Het werkt vrij simpel. Gewoon schuldpapier en spaargeld tegen elkaar wegstrepen. Bestaat niet, kan niet en mag niet, zo redeneren monetaristen. Banken mogen de geldstroom via hun doorgeefluik niet manipuleren. Ja, dat snap ik, regels zijn regels. Maar wacht even, is er momenteel niet sprake van monetaire escalatie? Een conflict waarbij normale regels geen oplossing bieden? Het bancaire proces binnen het fiat geldsysteem is uit de rails gelopen. Ik durf te voorspellen wat er binnen nu en een aantal jaren dreigt te gebeuren. Banken redden met belastinggeld(bail-out) mag niet meer sinds de EU daarvoor regels heeft opgesteld in 2013. Het laatste redmiddel is nu een bail-in.

Bail-in

Europese lidstaten zijn gedwongen om eerst hun  aandeelhouders verliezen te laten nemen, gevolgd door spaarders met een deposito van € 100.000 en meer. Zij verliezen een deel van hun spaargeld bij een bail-in. Daar kun je op wachten. Hoewel, hoe komt het toch dat zoveel depositohouders hun spaargeld massaal beleggen in vastgoed en in staatsleningen van ‘veilige landen’, en in de nieuwe eurobonds van het EU-coronanoodfonds? Ik zie de volgende wetswijziging van de EU al aankomen. Die 100.000 euro grens voor depositorekeningen gaat omlaag. Komt simpelweg een toevoeging in de regeltjes dat 10 of 20 procent van alle (spaar)rekeningen gaan bijdragen. Wat ik u brom.

Mijn dringende oproep

Maar ja, wie ben ik? Een simpele burger zonder brandkast. Die is aan mij niet besteed, raak altijd de sleutel kwijt. Ik blijf gewoon sparen voor het goede doel, zodat een ‘haircut’ van mijn spaarrekening kan worden gebruikt om ons fiat geldsysteem te redden. Is dat nobel of niet? Mijn spaarrekening is natuurlijk niet genoeg dus roep ik iedereen op om te sparen voor het goede doel, de redding van onze banken. Nee, ik heb geen familie die bankier is en ben ook geen aandeelhouder van de ABN/AMRO of ING. Zit als bankrekeninghouder alleen gevangen in het systeem en vrees te worden neer gehaald bij een ontsnappingspoging.

GW