Om een column te schrijven heb ik inspiratie nodig. Deze haal ik soms uit de berichtgeving van onze mainstream media. In de Telegraaf kwam ik bijvoorbeeld de onderstaande poll tegen:
Beleggen in de bubbel
Ik schrik er van als ik zie dat veruit de meeste stemmen naar aandelen en vastgoed gaan. En dat in een tijd dat een recessie op de loer ligt. Althans, als ik de analisten mag geloven die in meerderheid donkere wolken aan de horizon zien. Het is ook wel erg voorspelbaar. Als centrale banken hun kruit hebben verschoten met hun rentebeleid en de mondiale kredietberg hoger is dan ooit. Geopolitieke en handelsspanningen meer dan ooit, en globalisme na een hoogtepunt op zijn retour.
Opblazen maar
Wat we nu zien is dat de grootste bubbel sinds tijden wordt opgeblazen in aandelen en vastgoed. Op spaargeld valt niets te verdienen, na aftrek van bankkosten en inflatie teert je saldo in. Het enige alternatief lijkt vastgoed en aandelen omdat deze tegendraads tegen de rentetarieven omhoog bewegen. Dat hiermee een bubbel van jewelste wordt opgeblazen is een lesje economie. Toch nemen mensen de gok. Bijna een gedwongen gok. Gedwongen door de centrale banken met hun repressieve rentebeleid.
Druk met andere zaken
Wanneer de bovenstaande Telegraaf-poll een afspiegeling is van de NL-samenleving dan voorspel ik een flinke crash in de zo geliefde vermogenswaarden van aandelen en vastgoed. Een heuse recessie lijkt onvermijdelijk en wordt ongekend heftig. Centrale banken doen namelijk hun uiterste best om de recessie zo lang mogelijk uit te stellen met hun kunstmatige oppep beleid. Kunstmatige injectie met goedkope geldcreatie wordt door verslaafden gretig geaccepteerd. Totdat het lichaam het niet meer aan kan. Alleen de oplettende omgeving van de verslaafde ziet zijn gezondheid achteruit gaan. Niet de verslaafde zelf. Die verkeert in een roes of in een psychose. Zelf ben ik vrij nuchter en zie om mij heen wel wat verwarde personen en verslaafden. Gelukkig niet in mijn naaste omgeving. Die zijn zo druk met andere zaken dat ook deze druktemakers het niet zien.
Geen tijd voor analyses
Zoals veel mensen in onze bezige samenleving zie ik de massa nog altijd druk doen. Druk, druk, druk. Naast je werk, je gezin en je huishouden heb je ontspanning nodig. Geen tijd voor het maken van analyses of onze economie wel eens de verkeerde kant zou kunnen opschieten. Komen we vanzelf wel achter, waarom zou ik mij druk maken, zo is de algemene gedachte. En dat is prima toch? Stel je voor dat we allemaal in de put gaan zitten, dan is het direct einde verhaal. Komen we personeel tekort voor de opvang van verwarde personen. Moeten we niet willen. Ik stel voor om mijn verhaal niet te verspreiden of te delen. Na lezing maar direct vergeten. Zou maar zo een viruswerking vanuit kunnen gaan met een epidemie tot gevolg hebbende. Zou een website als Biflatie.nl niet sieren. Ik zie de reacties al voorbij komen. “Waarom publiceer je deze column dan?” Of nog beter, waarom schrijf je ‘m.
Analyseren is een dagtaak
Al schrijvende kom ik tot een zeker inzicht en wil ik er snel een eind aan breien. Aan mijn negativisme. Wil niet verantwoordelijk zijn voor de slapeloze nachten van mijn lezers die wakker liggen van mijn analyses die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Teveel doemscenario’s gelezen. De vaak verschillende scenario’s van gestudeerde insiders uit de echte financiële wereld. Al die afwijkende analyses naast elkaar leggen en er een eigen conclusie uit trekken. Iedere analist wordt beïnvloed door zijn eigen (leef)omgeving, c.q. eigen mindset. Het is wijsheid om zoveel mogelijk economen, beursexperts en financieel analisten te volgen. Daar heb je een dagtaak aan. Maar kom je daar verder mee? Niet veel denk ik.
Wachten op de knal
Er zijn namelijk analisten en economen die op de loonlijst staan van banken, beleggingsfondsen en overheidsinstituten. Ze zijn niet onafhankelijk, geven al te graag hun commentaren en dekken zich vooral in met hun voorspellingen. Je koopt er dus niets voor. Nou ja, aandelen dan voor degenen die graag een gokje wagen. Momenteel worden we overspoeld met reclamespotjes over beleggen en ook mijn mailbox stroomt er van over. En Youtube vraagt mij om een abonnement te nemen dan ben ik van die vervelende reclamespotjes af. Maar deze jongeheer trapt nergens in. Als de meerderheid van de samenleving kiest om te beleggen in aandelen vanwege de aanhoudende prijsopdrijving dan kunnen we wachten op de knal. En dan wordt het bal. Dat is het ultieme scenario voor een beurscrash. Het moment dat Jan en alleman in aandelen wil stappen.
Spanning stijgt
Kan wel eens spannend worden op de beurzen de komende tijd. Dat is mijn simpele conclusie door de uitslag van een eenvoudige poll in een dagblad te analyseren. De slimme belegger zegt altijd dat je moet uitstappen als juist iedereen instapt. Je zou deze woorden kunnen zien als een advies. Daarom zet ik net als beleggersadviseurs voor de zekerheid maar een disclaimer onder deze column. Kan ik mooi niet aansprakelijk worden gesteld.
GW
(De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies maar is slechts een opwelling vanuit een moment van verstandsverbijstering, waarbij de normale gedachtegang ernstig geschokt is door het analyseren van verslechterende economische factoren. Er kan een psychose optreden wanneer de lezer het contact met de realiteit verliest door intens met de gedachtegang van de auteur mee te denken. U bent gewaarschuwd!)
Waarschuwing van de redactie? ‘Verstandsverbijstering’? ‘Geschokt’? ‘Psychose’?
Tjonge, is het al zó erg met hem?
Advies van de neuroloog: take a break, bvk. ergens in Nepal.
Maar het is vast niet besmettelijk hoor, de lezers zijn intussen immuun en stoned.
Mijn ervaringen met beleggen.
Zelf nooit gedaan maar vele familieleden, collega en opdrachtgevers voor mij begonnen ermee in de jaren 80 na de economische crisis 1982-86.
Na de lichte beurskrach oktober 1987 gingen er velen het schip in met hun dromen van schatrijk worden.
Heb een collega alles zien kwijtraken, huis, vrouw en kinderen en was haast failliet het is dat zijn en ons werkgever zo sociaal was om hen te redden.
En zo heb ik toen vrienden en familie leden ook het schip in zien gaan.
Dan denk je die hebben hun lesje geleerd, Vergeet het maar want net als bij de gokkast, eenarmige bandiet, begonnen zij vrolijk weer opnieuw om rond de oprichting van World-Online opnieuw de boot in zien gaan.
En weer gingen ze opnieuw beleggen om hun leningen aangegaan om hun dromen te financieren te kunnen terug betalen.
Toen kwam wel de grootste klap crisis 2007-2008 vele waren niet alleen hun huis kwijt en hadden nu een hoge schuld om te betalen.
Maar er waren er velen welke hun pensioendromen in rook zagen opgaan.
Wat ik wel grappig vind de vele die ons uitlachten omdat ik er niet aan meedeed deze lachers willen feitelijk dat ik een deel van mijn pensioen maar moet afstaan.
En dan schiet ik in de lach want wie het laatst lacht lacht het best.
Moet er wel bij vertellen dat door het gedrag van de samenleving in 2001 plots na verkoop van huis door scheiding over elk een half miljoen gulden bezaten.
Een huis kopen voor 320K en 5 jaar later met een 1 miljoen winst weer van de hand.
Dan ben je echt maf als je de sprookjes geloofd.