“Wij moeten onze topmensen wel hoge salarissen betalen, zo niet dan stappen zij over naar andere banken of beginnen hun eigen fonds.” Deze redenatie werd vlak na de crisis vaak gebruikt door bankiers (zowel in Nederland, Groot-Brittannië als Amerika )om de hoge salariëring en bonussen van bestuurders en traders bij genationaliseerde financiele instellingen te kunnen rechtvaardigen. Toch is het maar de vraag of diezelfde handelaren individueel in staat zouden zijn net zo goed te handelen als dat men zou doen in het hart van een machtige zakenbank. Vorige week vrijdag maakte Goldman Sachs zijn cijfers bekend en die vielen niet tegen. De meest befaamde zakenbank op Wall Street verdiende $18,1 miljard (53% van de opbrengst) aan verkoop- en handelsopbrengsten. Daarnaast werd slechts in 15 van de 263 handelsdagen een verlies geleden op zijn handelsboek. Een record waar vertrokken oud-medewerkers maar moeilijk aan kunnen tippen.
Afgelopen maand kwam naar buiten dat Benros Capital zijn deuren sloot. Het hedge fund, gestart door twee voormalige Goldman Sachs handelaren, moest zijn deuren alweer binnen 2 jaar sluiten nadat de belangrijkste investeerder zijn geld besloot terug te trekken. Het fonds kon “de verwachtingen niet waarmaken”, aldus de persverklaring. Met een verlies over 2012 van 5,6% en nog eens een min van 1,4% in de eerste weken van 2013 presteerde het fonds inderdaad aanzienlijk slechter dan zijn concurrenten (+8,9% over 2012).
Stuk minder briljant
Dit is echter niet het eerste voorbeeld van voormalige Goldman Sachs handelaren die het trackrecord van hun oude werkgever niet kunnen evenaren. Afgelopen jaar moest een ander hedge fund, Edoma, zijn deuren sluiten na tegenvallende resultaten, terwijl ook andere fondsen van oud GS traders het lastig hebben. Er is dan ook maar een logische conclusie te trekken: de voordelen van informatie asymmetrie zijn zo’n groot voordeel voor banken dat, eenmaal op eigen voeten, handelaren de oude succesvolle strategie nauwelijks kunnen nabootsen. Alleen daarom al hadden toezichthouders het dreigement van bank CEO’s moeten negeren en kijken wie de langste adem heeft. Want zonder de bescherming en informatie voordelen die de bank biedt is ook de begaafde trader op eigen benen toch ineens een stuk minder briljant.
