Door de overheid worden grote bedrijven in de watten gelegd, daar waar middelgrote en kleine bedrijven de volle mep moeten betalen. Is dat terecht, of zou de overheid, als deze werkelijk voor de belangen van de Nederlandse bevolking opkomt, de prioriteiten anders moeten leggen?
Waarom zijn grote bedrijven slecht in sprongsgewijze innovatie?
Grote bedrijven zijn over het algemeen erg slecht in radicale innovatie. De reden is dat om een groot bedrijf te laten functioneren, de samenwerking en taakverdeling tussen de duizenden werknemers strak geregeld moet worden. Bij een groot bedrijf is daarom precies vastgelegd aan welk functieprofiel de ideale werknemer moet voldoen. Dit heeft twee effecten die beide fataal uitpakken voor het innovatievermogen.
Paradijs voor ambtenaren
Ten eerste moedigt het aannamebeleid conformisten aan, die erg goed zijn in kunstjes nadoen maar erg slecht in nieuwe dingen bedenken. Om personeel in een strak georganiseerd bedrijf te laten functioneren, heb je gehoorzame, procedureel correcte en plichtsgetrouwe werknemers nodig. Deze eigenschappen komen dan ook in functieprofielen te staan. Ook zullen conformisten en risicomijders er alles aan doen om in een ‘veilig’ groot bedrijf aan het werk te kunnen. Het gevolg is dat jabroers en ambtelijke types oververtegenwoordigd zijn in grote bedrijven; creatievelingen overleven het functioneringsgesprek niet. De dorknopers bepalen de bedrijfscultuur. Grote bedrijven zijn daarom doorgaans alleen in staat tot het gradueel verbeteren van bestaande producten (incrementele innovatie). Verwacht dus geen elektrische auto van een groot bedrijf; wel een maar liefst 2,9 % zuiniger benzinemotor. Lees verder op Visionair.nl
De beleid van de overheid staat feitelijk centraal in dit verhaal. Democratisch gekozen overheden zijn wereldlijk gezien inderdaad een groot probleem. Waarom? Plato wist het al: “met genot als lokaas jagen zij op domheid”, zo zei hij 450 BC over democratisch gekozen “leiders”.
Laten nu juist “democratie”, “gelijkheid”, “humanisme” dé toverwoordjes zijn in onze samenleving.
J. Stalin en J. Goebbels zouden hun vingers erbij aflikken …
Deze vraag is heel eenvoudig te beantwoorden. Organisaties denken niet, mensen denken. Zodra een organisatie groeit, worden verantwoordelijkheden opgeknipt en ingebed in een top-down structuur. Risicogedrag wordt bestraft en succes wordt als vanzelfsprekend beschouwd. Dit vernietigt het wezen van de mens: creativiteit.
Vandaar dat collectivisme als het gaat om de staatsinrichting, maar ook de interne organisatie van een bedrijf, contraproductief uitwerkt. De down-top staatsinrichting zoals beschreven in het volgende artikel is gebaseerd op een mensbeeld-wereldbeeld-concept dat individuele capaciteiten tot bloei laat komen. http://www.economie-macht-maatschappij.com/ron-paul.html
Quote: Risicogedrag wordt bestraft… lijkt me een onjuiste constatering. Is het immers niet een van de kritieken, dat deze faalmensen NIET worden vervolgd om hun onvermogen, misbeleid en misbruiken van posities? Zowel in de politiek als het bedrijfsleven? Ik denk dat als we hier ons best doen alleen op Biflatie binnen een dag meerder a4-tjes met voorbeelden kunnen noemen. Allemaal figuren die er -ondanks hun falen in “dienst van”- geen boterham minder om eten. Daar staat de persoonlijke aansprakelijkheid van de (kleine) zelfstandige ondernemer in schril contrast tegenover. Als je dan een foutje maakt en een powerplayer tegenover je hebt staan kan je je huis te koop zetten in geval van een rechtzaak.
ik doel niet op de top van de organisatie, maar op het derde en vierde echalon. Op dat niveau zit de protocollisering en de bureaucratie.
In dat gevel onderschrijf ik je punt. Wellicht dat het woord “risicogedrag” hier iets te zwaar is aangezet. Mee-denkende medewerkers, zoiets. Zie verder ook mijn reactie ergens hieronder. Het thema is zeer interessant btw en vraagt aandacht willen we nog vooruit komen. Met name de “rode” mensjes in de maatschappij zijn degenen die zich goed weten te manifesteren in hun positie door (wat jij dus bedoeld) risicoloos-gedrag als gevolg van de heersende bedrijfscultuur, de wijze waarop processen daar zijn gestructureerd en niet in de laatste plaats hun persoonlijke beperkingen. Deze mix houdt zichzelf in stand en -erger nog- leidt er toe dat dit soort organisaties altijd dichtslibben. Een soort van binnenvetten, zeer ongezond. Daar hoor je dan ook vaak argumenten zoals: dit zijn de regels, dit zijn de wetten, zo doen we dit altijd… niet in staat tot enige mate van beschouwing en dialoog. Het schakelen tussen vaardigheden en behoeften is voor velen daar ook te hoog gegrepen.
Werk zelf al 44 jaren in een grote (ambtelijke) organisatie. Creatief denken wordt daar maar zelden beloond. Je ziet het bij veel oudere werknemers in ambtelijke organisaties die al veel dienstjaren hebben. De meesten zijn afgestompt geraakt doordat de organisatie zelden gebruikt maakt van de creativiteit van de eigen werknemers. Het lijkt er op dat veel organisaties gewoon te groot zijn gegroeid en dat daardoor collectief contraproductieve werknemers zijn gecreëerd waarbij individuele capaciteiten er niet meer toe doen. Lekker verschuilen achter die grote organisatie. De aanwezigheidsvergoeding komt vanzelf wel binnen. Doordat grote organisaties en grote werkgevers het MKB steeds meer verdringen hebben we hierdoor een grote groep min of meer hersenloze werknemers geschapen. Je ziet dit beeld heel duidelijk om je heen. Veel minder leden bij vakbonden bijvoorbeeld omdat mensen zich redelijk veilig voelden bij die grote werkgevers. Althans, tot voor kort. Nu is de angst daar toch nog toegeslagen omdat die grote werkgevers, zoals Rabobank, Rijksoverheid, verzekeraars, etc, massaal werknemers gaan afvloeien en ontslaan.
Volgens mij is hiermee een vernietiging ingezet van de creativiteit van de mensheid en zijn we daarmee afgezakt in een maatschappij waarin stompzinnigheid hoogtij viert. Je ziet het toch volop gebeuren nu, dat in een tijd van een alsmaar groeiende crisis de gemiddelde NL’er gewoon z’n schouders ophaalt en het kennelijk niet meer nodig vindt om te gaan protesteren tegen een falend overheidsbeleid. We zijn niet meer collectief lid van de vakbond en kunnen geen grote vuist maken, zoals in de jaren 70 en 80, toen er nog wel volop werd gedemonstreerd voor een paar procentjes meer. We zijn murw gemaakt en zitten stil toe te kijken hoe de NL-burgers naar de bliksem worden geholpen door de grootmachten. Multinationals die nauwelijks of geen belasting betalen en de burgers die juist steeds meer belasting betalen en volgend jaar nog veel meer. We pikken het allemaal. In Turkeije gaat men massaal de straat om te demonstreren tegen een op drift geraakte premier. In ons kikkerlandje laten we Rutte in alle rust een nieuwe bezuinigingsgolf bedenken en al mopperend laten we het gewoon weer op ons afkomen. Wat wij missen is het temperament van de Zuid-Europeanen. Wij zijn de koele kikkers die zich kennelijk prima voelen in een heel drassig moeras.
Mee eens met het artikel. Vooral dat kunstjes nadoen heeft mij persoonlijk altijd dwarsgezeten. Het voortborduren op innovatieve ideëen is net zoals in de politiek ‘compromissen sluiten’, het leidt tot afstomping en het verlaten van het oorspronkelijk goede idee. De Romeinen zeiden niet voor niets: In een compromis zijn beide partijen ontevreden.
Dit alles nog los van het feit dat het alleen je meerdere kan zijn van wie het idee afkomstig moet zijn. Komt het daar niet vandaan, dan heb je sowieso al een probleem. Daarom hebben ze graag minder intelligente mensen om zich heen, anders zouden ze misschien te wel te snel door de mand vallen.
Linkje:
http://online.wsj.com/article/SB10001424127887323728204578514183323171670.html
En de revenuen, waar gaan die naartoe? M.a.w. wat is het doel van een ‘groot bedrijf’, groei van welzijn voor velen, of welvaart voor enkelen?
“werkgelegenheid met loonmatiging als constante factor is slavernij”
Grote bedrijven zijn nagenoeg allemaal beursgenoteerd en zijn slechts een verkrampte poging de illusie van eeuwige groei via opgedrongen regulering (propaganda lobby) langer te laten voortbestaan.
De illusionisten van de eeuwige groei, zijn de lijkenpikkers van uw tijdperk, biflaten.
Ben het geheel eens met uw waarnemingen.
De meeste werknemers zijn laffe, zelfingenomen, individuen, die snel nog nog lid van een vakbond worden als er stront aan de knikker komt.
Lid van een vakbond per branche hoort erbij.
Ik zeg special niet verplicht, omdat dit tegen de vrijheid van de mens ingaat.
Nou heb ik bepaald geen hoge hoed op van de acties van de vakbonden en hun “capabele’ voorzitters.
Een vakbond organisatie hoort eenvoudig, gedreven en ten dienste te staan van de leden.
Maar ik krijg de afgelopen 15 jaar de indruk, dat de vakorganisaties bedrijven zijn geworden, waar het ledengeld geabsorbeerd wordt door de organisatie, in plaats dat het ten bate van de leden wordt ingezet.
Als we zien, hoeveel sociaal er er al is afgebroken en wat de de vakbeweging daar tegen heeft ondernomen, dan is mijn conclusie de de vakbeweging de afgelopen jaren is bestuurd door onnozele figuren, die hun salaris snel moeten terug storten.
Ik ben bang dat we iets te kort door de bocht gaan hier en zeg dat vanuit het vermoeden dat wij hier -Hollanders onder elkaar- blind zijn geworden voor onze eigen makken. Persoonlijk ben ik van mening dat het hebben van een duidelijke taak, gepaard aan een zekere mate van bewegingsvrijheid binnen een organisatie essentieel is voor het funktioneren van die organisatie. Het gaat verder: veel mensen zijn blij en gelukkig te kunnen bijdragen aan een groter (gezamelijk) resultaat. Hebben ook het beste voor met de onderneming. Maar het lijkt er op dat er iets mis is met het imago van zo’n funktie. Nederlanders kijken daar vanuit hun zgn. “vrijdenkende” maar hautaine houding vaak op neer als zou je in zo’n funktie geen wezenlijke bijdrage kunnen hebben. Dat hebben immers de boven hen gestelde “managers”. Niets is minder waar: leiding geven, daar gaat het fout. Leiding geven zou een meer coachend karakter moeten hebben ipv het dictaat dat het nu vaak heeft. Een tijdje was het begrip “de nieuwe leider” onder de aandacht. Nu is de wereld van managers-jargon niet mijn ding, maar deze was in essentiewel okay. Je hoort er bijna nooit meer over. De managers-cultuur grosso modo ziet zich immers verheven boven de rest en dat wordt op de werkvloer ook zo ervaren. Een mee-werkend leider met emphatie voor zijn mensen en visie weet dat de groep als geheel veel betere resulaten haalt, niet in de laatste plaats door te luisteren naar de inzichten op de werkvloer. Zo’n manager moet zich ook ahw onzichtbaart durfen maken, niet overal zijn plasje tegen willen doen (killing). Risico’s worden ook veel kleiner en in de praktijk alleen nog in beeld bij zelfingenomen psychopaten met bewijsdrift. In een meer humane omgeving heeft de werknemer minder problemen met het feit dat iemand-ergens-hoger-op een keuze moet maken als de bestaande patronen niet meer werken. En nee: ik ben niet voor het poldermodel 2.0 noch voor een model van hoor en wederhoor. Mijn punt is: we kunnen wel lopen jij-bakken of bedrijfsvoering nog verder in kaderen in managers-methoden maar werken aan het BESEF van het collectief belang en het DELEN van kennis en arbeid PLUS de daruit voortkomende verdiensten lijken me een essentieler inzicht voor verbetering dan het mechanisme van bedrijfvoering op een machanische wijze te willen veranderen. Voor de geintereseerden, kijk maar eens naar de modellen van Graves (Spiral Dynamics).
Uitstekend artikel….vraagt om erop te reageren.
Dan maar op naar Brussel…
Blijkt dat Rutte o.l.v. van Brussel 20% meer regels en regelgeving heeft ingebracht voor MKB in zijn geschiedenis leraarperiode.
Wat Hoe en Waarom:
Hoe: laat je het Eu – mes nu snijden aan twee kanten…?.
Voor Multinationals is er een VERMINDERING van 20 % aan regels en regelgeving vastgelegd.
Alleen regelgeving Multinat. komt in de media om de burger de indruk te geven dat ook Banken en multinationals ‘ streng en rechtvaardig’ worden beoordeelt. Des Jezuïet.
Bijv. verbod bepaalde bestrijdingsmiddelen voor de bijen. Meet dit uitgebreid uit in de media en klaar. Jan Patat heeft de indruk dat die multinational toch maar streng wordt aangepakt.
Hoe: regel en regelgeving wordt nu in Brussel gebruikt en ingezet om in bedrijfssectoren te ‘sturen’.
Stel: je wilt minder land en tuinbouw -scheepvaart bedrijven.
Door 20 % meer aan regelgeving en regels m.b.t. werkvloer –milieu- voorkomen verontreiniging-preventie- bemesting- hygiëne- veiligheid- iso –allerlei keurmerken etc etc…kan je tevoren uitrekenen en incalculeren hoeveel Mkb hier nooit aan kunnen voldoen.
Hoe: daar stuur je er twee eu-ambtenaren op af die hoge boetes uitschrijven omdat ‘ hun regels’ zijn overtreden. Boetes beginnen met 5000 euro en gaan bij tweede ‘ overtreding’ naar 15.000 euro per overtreding eu- regel.
Per overtreding hebben Rutte ambtenaren werk en Eu ambtenaren werk en inkomen.
Wat: Regels en regelgeving Eu hebben meer gevolgen en konskwenties als alleen de aanvang.
Statistieken laten zien dat binnen drie jaar het doel van vermindering in een bedrijfstak al is bereikt.
Hoe hoger en sneller met boetes hoe eerder MKB ers in die sectoren over de kop of bedrijf beëindigen. Bedrijven krijgen nu gemiddeld elke twee jaar bezoek door twee eu-ambtenaren voor….
Zo ga je van 30.000 bedrijven in metaal of agrarisch terug naar 24.000 in enkele jaren.
Hoe: Pas de Eu-ropa regels en regelgeving selectief toe.!
Pas de regels en regelgeving alleen toe in de rijkere landen en laat deze achterweg in zuidelijke en nieuw Eu-landen.
Waarom: Gevolg een MKB in bijv. Polen Slowakije Estland Italië Spanje met gelijk product of dienst zal in dat land de MKB in Nederland gewoon vervangen. Om reden dat ze eenvoudig er gewoon zijn en het product kunnen leveren. Er zijn ook geen juridische mogelijkheid hier tegen te procederen.
Nederland gaat een armoede status tegemoet om U tegen te zeggen.
Je betaalt op vele en zo verdekte wijze en manieren aan een verenigd staten van europa als je weet en wenst. Eu-ropa zit aan je borst en je tepel zal melk geven.Als er geen vocht meer uitkomt dan maar bloed. Deze zin lijkt overdreven doch wacht maar .
De 20% vermindering aan regel en regelgeving voor Multinational en Banken mag ook nooit door een Eu- ambtenaar gemeld worden > direct ontslag en verlies hunner pensioenrechten.
Met het tarief aan belasting welke ze betalen tussen de 0 en 4,5 % is er al geen concurrentie hiermee is er nog minder aan concurrentie.
Daar nederland graag in hun Eu –ropa wil komt hier geen verandering in en blijft armoede status 30 jaar vast. Als je dit niet oplost is maar een richting.
Dan maar wat verder spitten. Is in de Eu wet en regelgeving niet een soort democratisch principe speurbaar welke Mkb in alle landen gelijk houd.
Eigen Eu wetgeving heeft ‘ ruimte’ voor toepassing regels en regelgeving tussen verschillende landen naar belang en goedkeuring Europese commissie.
In de Eu-ropa wetgeving is wettelijk vastgelegd dat Eu mag variëren d.w.z. naar willekeur toepassen =frauderen en corrumperen met democratische principes. Sluw en des Jezuïet -Joods.
Noch een stap dieper: Het Joodse principe van GSachs en Elite: schep een crisis en bereikt je doel en of heb die mensen hier aantal MKBers op de plaats-land welke jij wenst. (Hoe Uberjoods wil je een Unie.. dit is mijn persoonlijke visie..).
Conclusie : je moet als nederlands bedrijf : of aan multinationals of overheid = Eu je dienst of product leveren of bidden en hopen dat je onder hun regel en regelgeving-radar blijft.
Of een brede ontwikkeling hebben en ouders zodat je veel zelf kan.
A; Hoeveelheid aan regels en regelgeving
b; Gevolgen o.a.: (meer sociologisch psychologisch)
Child poverty costs Britain £ 29billion a year dealing with social problems and wasted talent. Daily Mirror.
(Wat en hoe dom van de Engelsen om weer met H.Eu.tler te moeten gaan vechten…)
Kinder armoede door o.a gebrekkige scholing, geen vervolg onderwijs kiezen voor een uitkering i.p.v. werk en scholing e.a. kost Nederland……?
Intentie: Ze kweken domheid onwetendheid, dat heeft redenen..
Eu-ropa Centralisatie heeft een nieuw kenmerk. Pas regels en regelgeving toe waar en voor wie je dit uitkomt.
Centralisatie leeft op regels en regelgeving.
Hoeveelheid: Als je kijkt zie je dat MKB Nederland voor Eu 2002 aan ongeveer 26.000 regels en regelgeving moest voldoen. Nu kom je aan 114.000 regels en regelgevingen.
Elk jaar komen erbij.
Ja 114.000 aan regels en regelgevingen voor MKB sinds 2002.
Een pure GOUDMIJN voor hun Eu-ambtenaar- Eu-Controle- Eu-voordeel voor multinationals.
De voordelen van Eu als centraal orgaan de bankenunie als centraal fin orgaan de Europese commisie als je je nieuw 8 uur journaal regering wegen niet op tegenover de nadelen.
Door de nadelen vooral niet in de media te brengen zie RTLZ is er al geen keuze of inzicht mogelijk.
Je bent een Eu-ropa perpermuntje lekker wit en fris van eu-ro smaak
en pas in hun Eu rolletje.
En juich, juich vooral naar je KING…Hij staat met vette letters op t papiertje om je heen geslagen.
Brussel doet niets om MKB Nederland te ondersteunen scholing en onderwijs te verbeteren.
Brussel doet des te meer de indruk te geven dat..ze veel doen om .
Kies een bedrijf en dus sector waarmee je onder de regel en regelgeving radar blijft dan heb je een toekomst.