De afgelopen 10 jaar is de prijs van goud gestegen van $300 dollar naar ruim $1.400 dollar op het moment van schrijven. De 10 jaar daarvoor (1990 tot 2000) is de prijs van goud erg stabiel gebleven rond de $400 dollar zonder enig significante koersbewegingen. Goud stond destijds nooit in de schijnwerpers en was in z’n geheel niet interessant als belegging.
Vanaf het jaar 2000 is het monetaire beleid wereldwijd drastisch veranderd waarvan een aantal zaken onmogelijk terug te draaien is met als gevolg een blijvende stijging van grondstoffen – goud en zilver in het bijzonder.
De grootste economieën van de wereld, te weten, Amerika, Japan, de EU en Engeland hebben enorme staatsschulden en begrotingstekorten. De schulden van deze landen lopen ieder jaar alleen maar op dankzij deze begrotingstekorten. Wat we momenteel zien gebeuren in Europa is dat ze proberen deze staatsschulden minder hard te laten groeien door keihard te bezuinigen. Maar de trend van groeiende staatsschulden wordt hierdoor niet gebroken. Schulden moeten afbetaald worden met nieuw geleend geld plus rente en moeten landen dus nog steeds obligaties op de markt gooien om in de behoeften te kunnen voorzien.
We zien een ontwikkeling van schuldgroei die op geen mogelijkheid te stoppen is. Dit zal op den duur leiden tot een systeemcrash omdat landen niet meer in staat zijn om hun schulden af te betalen. Echter is hier iets op verzonnen omdat een default van landen vele minicrashes van bedrijven tot gevolg hebben: “quantitative easing”. Er zijn instanties in het leven geroepen op nationaal niveau die staatsobligaties van landen opkopen. Obligaties die deze landen niet meer kwijt kunnen op de kapitaalmarkt. De ECB, de FED, maar ook BoE (Bank of England) zijn massaal hun balansen aan het uitbouwen zodat ze deze staatsobligaties kunnen opkopen. Dit geld komt dus uit het niets in het systeem en zorgt voor geldgroei. Dit zal op lange termijn gaan leiden tot inflatie en hyperinflatie.
Investeerders hebben steeds minder vertrouwen in de papieren beloftes. Beleggers investeren steeds vaker in goud. Dit zal in ieder geval aanhouden zolang het systeem nog niet gecrasht is. Dit betekend dus ook een groeiende behoefte en vraag naar goud zolang er geen drastische veranderingen komen in ons financieel systeem. Deze veranderingen zullen er voorlopig ook niet komen omdat we in een systeem leven dat gebaseerd is op de dollar. De dollar is nog steeds de wereld reservemunt waarbij “niemand” gebaat is bij een dollarcrash. Met man en macht probeert men dit systeem zolang mogelijk te rekken. En zolang dit systeem nog in leven is, zal de goudprijs inherent doorstijgen naar nieuwe records.
Momenteel zitten we heel globaal gezien in een periode van deflatie, maar dit is heel moeilijk waarneembaar. Sommige asset classes zoals de voedselindustrie maken momenteel enorme inflatie mee, terwijl de vastgoedmarkt wereldwijd gigantisch in elkaar stort – deflatie. Dit geeft veel verwarring en de waarde van geld lijkt hierdoor soms gedesoriënteerd. Maar bekijk het plaatje heel globaal en op grote afstand, en zie de onmacht van het systeem zich vrij te maken van schuldenposities.
Er zijn een heleboel remmen in het systeem ingebouwd, zoals stimuleringen, reguleringen en quantitative easing waardoor we het vliegtuig voorlopig nog even in de lucht kunnen houden, maar de crash gaat hoe dan ook komen. Zolang deze crash uitblijft, zitten we in een systeem waarbij goud alleen maar kan blijven stijgen.
Kijk naar de jaarproductie van 2300 ton per jaar en weeg deze af tegen de vraag naar goud van 4100 ton per jaar. Centrale banken zijn letterlijk uitverkocht en het IMF gaat zijn laatste beetje goud ergens begin volgend jaar op de markt dumpen. Het overige gat moet opgevuld worden met sloopgoud van burgers die hun sierraden inleveren bij de juwelier zodat ze met dat geld nog hun laatste rekeningen kunnen betalen.
Alan Greenspan, iemand die niet alleen het systeem door en door kent, maar ook heeft meegewerkt aan de infrastructuur van ons financieel systeem zei recent: “De stijgende prijzen van edelmetalen zijn een indicatie van de aller eerste fase van de vlucht uit valuta”. We zien dat het vertrouwen begint af te nemen in valuta bij beleggers nu de centrale banken een dramatisch monetair beleid aan het voeren zijn en we zien een groei hiervan in deze trend. Beleggers grijpen steeds vaker naar het “echte” geld en het zal niet lang duren dat burgers het ook beginnen in te zien.
Gelukkig houdt men met man en macht het vliegtuig nog in de lucht en valt er voor in ieder geval de komende tien jaar voldoende te profiteren van deze stierenmarkt.
Lees meer: http://goudportal.nl/?item=1156
De afgelopen 10 jaar is de prijs van goud gestegen van $300 dollar naar ruim $1.400 dollar op het moment van schrijven. De 10 jaar daarvoor (1990 tot 2000) is de prijs van goud erg stabiel gebleven rond de $400 dollar zonder enig significante koersbewegingen. Goud stond destijds nooit in de schijnwerpers en was in z’n geheel niet interessant als belegging.
Vanaf het jaar 2000 is het monetaire beleid wereldwijd drastisch veranderd waarvan een aantal zaken onmogelijk terug te draaien is met als gevolg een blijvende stijging van grondstoffen – goud en zilver in het bijzonder.
De grootste economieën van de wereld, te weten, Amerika, Japan, de EU en Engeland hebben enorme staatsschulden en begrotingstekorten. De schulden van deze landen lopen ieder jaar alleen maar op dankzij deze begrotingstekorten. Wat we momenteel zien gebeuren in Europa is dat ze proberen deze staatsschulden minder hard te laten groeien door keihard te bezuinigen. Maar de trend van groeiende staatsschulden wordt hierdoor niet gebroken. Schulden moeten afbetaald worden met nieuw geleend geld plus rente en moeten landen dus nog steeds obligaties op de markt gooien om in de behoeften te kunnen voorzien.
We zien een ontwikkeling van schuldgroei die op geen mogelijkheid te stoppen is. Dit zal op den duur leiden tot een systeemcrash omdat landen niet meer in staat zijn om hun schulden af te betalen. Echter is hier iets op verzonnen omdat een default van landen vele minicrashes van bedrijven tot gevolg hebben: “quantitative easing”. Er zijn instanties in het leven geroepen op nationaal niveau die staatsobligaties van landen opkopen. Obligaties die deze landen niet meer kwijt kunnen op de kapitaalmarkt. De ECB, de FED, maar ook BoE (Bank of England) zijn massaal hun balansen aan het uitbouwen zodat ze deze staatsobligaties kunnen opkopen. Dit geld komt dus uit het niets in het systeem en zorgt voor geldgroei. Dit zal op lange termijn gaan leiden tot inflatie en hyperinflatie.
Investeerders hebben steeds minder vertrouwen in de papieren beloftes. Beleggers investeren steeds vaker in goud. Dit zal in ieder geval aanhouden zolang het systeem nog niet gecrasht is. Dit betekend dus ook een groeiende behoefte en vraag naar goud zolang er geen drastische veranderingen komen in ons financieel systeem. Deze veranderingen zullen er voorlopig ook niet komen omdat we in een systeem leven dat gebaseerd is op de dollar. De dollar is nog steeds de wereld reservemunt waarbij “niemand” gebaat is bij een dollarcrash. Met man en macht probeert men dit systeem zolang mogelijk te rekken. En zolang dit systeem nog in leven is, zal de goudprijs inherent doorstijgen naar nieuwe records.
Momenteel zitten we heel globaal gezien in een periode van deflatie, maar dit is heel moeilijk waarneembaar. Sommige asset classes zoals de voedselindustrie maken momenteel enorme inflatie mee, terwijl de vastgoedmarkt wereldwijd gigantisch in elkaar stort – deflatie. Dit geeft veel verwarring en de waarde van geld lijkt hierdoor soms gedesoriënteerd. Maar bekijk het plaatje heel globaal en op grote afstand, en zie de onmacht van het systeem zich vrij te maken van schuldenposities.
Er zijn een heleboel remmen in het systeem ingebouwd, zoals stimuleringen, reguleringen en quantitative easing waardoor we het vliegtuig voorlopig nog even in de lucht kunnen houden, maar de crash gaat hoe dan ook komen. Zolang deze crash uitblijft, zitten we in een systeem waarbij goud alleen maar kan blijven stijgen.
Kijk naar de jaarproductie van 2300 ton per jaar en weeg deze af tegen de vraag naar goud van 4100 ton per jaar. Centrale banken zijn letterlijk uitverkocht en het IMF gaat zijn laatste beetje goud ergens begin volgend jaar op de markt dumpen. Het overige gat moet opgevuld worden met sloopgoud van burgers die hun sierraden inleveren bij de juwelier zodat ze met dat geld nog hun laatste rekeningen kunnen betalen.
Alan Greenspan, iemand die niet alleen het systeem door en door kent, maar ook heeft meegewerkt aan de infrastructuur van ons financieel systeem zei recent: “De stijgende prijzen van edelmetalen zijn een indicatie van de aller eerste fase van de vlucht uit valuta”. We zien dat het vertrouwen begint af te nemen in valuta bij beleggers nu de centrale banken een dramatisch monetair beleid aan het voeren zijn en we zien een groei hiervan in deze trend. Beleggers grijpen steeds vaker naar het “echte” geld en het zal niet lang duren dat burgers het ook beginnen in te zien.
Gelukkig houdt men met man en macht het vliegtuig nog in de lucht en valt er voor in ieder geval de komende tien jaar voldoende te profiteren van deze stierenmarkt.
