“Gevecht tegen inflatiefundamentalisme”

Het woord fundamentalisme verwijst naar een “strikte naleving van een specifieke reeks theologische doctrines”. Dergelijke doctrines zijn gebaseerd op geloof in plaats van empirisch bewijs. Inflatie-‘fundamentalisten’ gebruiken meestal stellingen die zeer twijfelachtig zijn. Fundamentalisten weigeren meestal de basisovertuigingen ter discussie te stellen, ongeacht welk soort ‘bewijs’ van het tegenovergestelde wordt gepresenteerd. Een discussie tussen op geloof gebaseerde visies en wetenschappelijke meningen, bijvoorbeeld over de leeftijd van de aarde, zijn boeiend daardoor bij voorbaat kansloos. Het is als een spel waarbij beide spelers verschillende regels gebruiken. Een winnaar zal je nooit vinden.

Anders is het bij gelijke regels. Tussen wetenschappers bijvoorbeeld kan vanwege gedeelde regels een discussie veel gemakkelijker afgerond worden. Daarom is het des te verwonderlijker dat een ‘geloof tegen bewijs’-discussie ook plaatsvindt binnen de wetenschap. Toch is dit precies wat er nu gebeurt binnen de economische wetenschap. Vandaag de dag lijken opiniemakers, beleggers en beleidsmakers het empirisch bewijsmateriaal dat zij gepresenteerd krijgen, verrassend vaak uit het oog verliezen. Sinds de Fed begin 2009 begonnen is met zeer ongebruikelijk monetair beleid (“kwantitatieve verruiming”), is op veel plekken de vrees voor inflatie toegenomen. Vaak worden meer oneliners (“geldkraan open leidt tot inflatie”) gebruikt dan solide macro-economische theorie om de inflatieangst te rechtvaardigen. Daarnaast wijzen de feiten van de afgelopen twee jaar voornamelijk op een afnemende inflatiedruk in de ontwikkelde wereld.

Inflatie-‘fundamentalisten’ gebruiken meestal twee stellingen die zeer twijfelachtig zijn. Ten eerste is er de suggestie dat ongekend ruim monetair beleid automatisch zal leiden tot buitensporige inflatie. De Japanse economie laat zien dat dit verre van zeker is. In Japan heerst na een decennium van nul-procent-rentebeleid nog steeds deflatie. Ook de logica achter deze argumentatie is veel zwakker dan vaak wordt gesuggereerd. Het klopt dat het monetair beleid historisch gezien ongekend ruim is, maar niet dat dit alles bepalend is voor de inflatievooruitzichten. Uiteindelijk gaat het om de relatie tussen problemen in de economie en de stand van het beleid. Als een brand nog niet gedoofd is stopt de brandweer ook niet met blussen omdat ze al meer water gebruikt heeft dan bij welke brand ooit.

Lees verder op RTL Z.