Gaat Europa uiteindelijk de weg van Japan op, dat van 1989 tot 2013 deflatie kende? “Erg lage inflatie zet ECB onder druk” kopt Tijd.be. De Europese inflatie is inderdaad gedaald tot 0,7 %. Desinflatie in Europa is nu al een tijdje aan de orde. Als oorzaken worden aangegeven de lagere energieprijzen en tragere stijging van voedselprijzen, alcohol en tabak, maar natuurlijk de lagere eurokoers tegenover de USD die ingevoerde producten goedkoper maakt. “De ECB heeft verscheidene opties. Ze kan de basisrente verlagen van 0,5 tot 0,25 procent, ze kan proberen de euro naar omlaag te praten of ze kan de banken een nieuwe langlopende lening geven om de marktrente naar omlaag te duwen“.
Deflatie: De vijand van het monetaire systeem
Wie gedacht en verwacht had dat de enorme toevloed van dollars, euro’s en ponden van de laatste jaren hoge inflatie of zelfs hyperinflatie teweeg zou brengen, die heeft het vooralsnog mis. Hoewel inderdaad de levensduurte gestegen is komt dit toch niet voor in de officiële cijfers. Deflatie is de ware vijand want al dat verzonnen geld komt niet of nauwelijks in de economie terecht; het blijft grotendeels hangen bij banken en andere financiële instellingen.
Wat is deflatie?
Deflatie is een krimpen van de geldgroei oftewel een waardevermeerdering van geld. Maar de geldgroei krimpt nu toch niet, integendeel zelfs? Inderdaad, maar het zijn de effecten die niet of nauwelijks doorstromen. Bekende deflatieperioden zijn Japan van 1989 tot begin 2013. Eerder was er nog de Grote Depressie in de VS in de jaren dertig en twee voorbeelden van landen die nu met deflatie kampen zijn Spanje en Griekenland. Beide hebben te maken met dalende prijzen, uiterst nefast voor een economie want het leidt tot “uitstelgedrag” : aankopen en investeringen worden uitgesteld omdat “morgen toch alles goedkoper wordt”.
Het ergste van alle kwaden?
“Europe heads towards disinflation” schrijft de Chief Economist en CIO van Saxo Bank. “There’s no doubt disinflation is becoming the main theme. As such, it is important to remember that from a policymaker’s perspective disinflation is the worst of all evils in economics”. En : “Debt is now an even bigger burden on growth and the overall economic outlook and debt projections are likely to shoot much higher, thereby upsetting present budget goals and projections being made by government officials. Corporations’ balance sheets will no longer expand as making new investments and buying new machinery will be cheaper if they wait.”
Japanisation in Europe and downward indicators
Europe basically asked for it (disinflation) and is now getting it: Japanisation. With no real reforms, Europe has experienced a lost decade where extend and pretend and hope were the main drivers. Now time is running out for this ‘non-action’ policy. This increases the odds on our main call for Europe next year: zero growth in Germany and new lows in global interest rates. We have maintained this call from August and continue to remain confident about it”.
Vreemd dat alcohol en tabac deel uitmaken van deze vergelijking.
De prijzen dalen, daarmee dalen ook de lonen maar de in het verleden afgesloten kredieten blijven hard om aflossing en rente vragen. Deflatie in een economie waar de schulden blijven groeien maakt de crash onvermijdelijk. En hoe komen we in een deflatoire conjunctuur? Omdat de beschikbare liquiditeit van de fysieke economie daalt.
We hebben geen “geldsysteem”, de fysieke economie wordt uitgebuit door een SCHULDENFABRIEK.
Uit het niets wordt geld geschapen en tegelijkertijd ook uit het niets verschijnt er een schuldenberg groter dan de geldmassa. Daarom hebben we immers meer schulden dan geld in dit “systeem”. Zolang dit geldsysteem (lees bedrog) aanblijft zullen de schulden steeds groter worden ten opzichte van het beschikbare geld.
Er zijn nu 5 jaar sinds de cash crunch begon en sindsdien zijn de banken structureel minder kredieten aan het geven. Alles wat wij geld noemen is de hoofdsom van een lening. Rente en commissies hebben geen dekking in het huidige geldsysteem. De bankiers wisten voor enkele eeuwen deze fundamentele tekortkoming van het geldsysteem te verhullen door telkens grotere kredieten te verstrekken. Zo heeft het positieve verschil tussen de opgetelde latere en eerdere kredieten de liquiditeit geschapen om de rente en commissies op de eerdere kredieten te dekken.
Sinds 15 september 2008, onder de mom “banken herkapitaliseren”, zijn de kredieten structureel aan het afnemen. Dit resulteert in een economie breed tekort aan liquiditeiten om hoofdsommen, rente en commissies te vergoeden.
Afgezien van hypotheken, de meeste kredieten hebben een gemiddelde duur van 5 jaar. We zijn nu aan het einde van een 5 jaar gemiddelde krediet cyclus en sinds september 2008 zijn er niet genoeg kredieten verstrekt om de oude – in aflossing zijnde – kredieten te vervangen. De fysieke economie wordt zo bewust verstikt door een tekort aan liquiditeit. Op dit moment doet zich voor een ongekend grote golf onaflosbare kredieten (lees faillissementen).
Een zeer vervelend bijkomend effect van de liquiditeitstekorten is een abrupte daling van de omzetsnelheid: men stelt elke aankoop zo lang mogelijk uit dankzij de onzekerheid. De onverwachte daling van de omzetsnelheid verergert de problemen die primair zijn ontstaan door de verminderde kredietverlening. Dit creëert een desastreuze, onbeheersbare dynamiek van de krimp. Het kan zeer snel gaan en lieden als Knot, Rutte, Dijsselbloem, Barroso etc. volledig verrassen. Ze begrijpen het geldcreatie-geldvernietiging circuit niet voldoende om deze dynamiek naar de crash te anticiperen.
Volkomen duidelijk. De bekende neergaande spiraal dus!
Say whaaaaat?? Could QE spur deflation, not inflation? http://www.cnbc.com/id/101165931
Klopt. De QE tot QInfinity zijn niet bedoeld voor Joe Sixpack de consument. Onder het mom van “economische stimulus”, laat de Fed enorme bedragen los op de financiële markten ter beschikking van… de speculanten en niet van de fysieke economie. En omdat dit geld geen dekking heeft in de fysieke economie, het “stimuleert” prijsstijgingen ondanks het feit dat er geen schaarste heerst, haalt de grondstoffenmarkten uit balans want de speculanten doen wat ze altijd weten te doen: zich verrijken ten koste van alles en iedereen. De Federal Reserve verergert de crisis, verstoort de markten, veroorzaakt meer werkloosheid hiermee, verhongert tot aan de dood toe de arme van de wereld en pleegt sabotage van de hoogste orde tegen de hele planeet. Ook de stijging van de beurzen ban de laatste tijd heeft niets te maken met de conjunctuur maar me de tsunami aan liquiditeit die de speculanten overspoelen. De QE zijn dus ook erin geslaagd de beurzen los te koppelen van de economie die ze zouden moeten weerspiegelen.
Ook wij als burgers zijn slachtoffers van de Fed want deze “Lender of Last Resort” onteigent de mensheid van de planeet met geld uit de eigen computer..
Klopt. Wat ook vreemd is is dat huizen de afgelopen jaren +/-20% goedkoper geworden zijn. Als we weten dat het deel van woonkosten/hypotheek in onze uitgaven 30 tot voor sommigen wel 40% vertegenwoordigd dan vraag ik me af hoe we uberhaupt inflatie in de afgelopen jaren kunnen hebben.
Er worden te veel spookverhalen rondgebazuind over deflatie. Ten eerste kan deflatie een daling van prijzen veroorzaken, zoals in het artikel vermeld. Dat betekent dus dat de koopkracht toeneemt, een goede zaak. In een economie waarin de geldhoeveelheid niet wordt gemanipuleerd is deflatie juist een indicator van economische groei. En er zijn weinig mensen de ervan zouden balen als de boodschappen, benzine etc goedkoper worden.
Dat deflatie extreem uitstelgedrag veroorzaakt wordt ontkracht in de praktijk. In bijvoorbeeld de computerindustrie dalen de prijzen al decennia gigantisch, en toch blijven we om de paar jaar nieuwe gadgets aanschaffen. Punt is, dat mensen niet alleen naar de prijsverwachting kijken als ze beslissen om iets te kopen. Wachten op een aanschaf is ook een zekere vorm van kosten. Bovendien doen we ook niet moeilijk over inflatie, waardoor iedereen volgens dezelfde logica al zijn geld zsm opmaakt omdat het minder waard wordt. In dat geval zouden er juist minder investeringen plaatsvinden; consumptie is per definitie géén investering.
Ten derde bevordert deflatie spaarzaam gedrag, wat juist ten goede komt aan investeringen en economische groei op lange termijn. Gespaard geld zit niet ergens in een ouwe sok of matras te wachten tot het wordt uitgegeven, maar wordt door banken geinvesteerd. Hierdoor wordt in de toekomst meer productie mogelijk, wat leidt tot hogere welvaart.
Akkoord, maar als burgers spaarzaam worden dan gaat de staat met geld smijten. zie Japan
Begrijpt U de oorsprong van welvaart, ik niet.
of misschien toch als ik zou stellen dat burgers – door deflatie – niet mogen profiteren van de crisis… Het is dit of belastingen… dit zal je nooit veranderen. Een huis in Japan kost ongeveer 50.000 dollar of minder. Waarom koopt dan niemand een huis ?