Bankiers zijn het symbool van kapitalistisch egoisme in het Westen

Vroeger kende je een bankier persoonlijk in je stad of dorp, nu is dat de vraag. In het internet tijdperk is veel zelfbediening geworden. Dat is veel goedkoper voor de banken en tegelijkertijd geeft het de client mogelijkheden – net als bij een supermarkt – zijn optimale dienstverlening te kiezen (..)

Ruwweg loopt de aandacht van de banken volgens de volgende lijnen:

• Als je meer dan 25 miljoen Euro vermogen hebt krijg je (bijna) een persoonlijke accountmanger. In ieder geval heeft zo’n account manager maximaal vijf klanten. Alle faciliteiten van de bank staan open.
• Als je meer dan een miljoen Euro vermogen hebt krijg je private banking ondersteuning. Wie een paar miljoen heeft krijgt meer dan de schlemiel die slechts een miljoen bezit. Je hebt minstens een persoonlijke beleggingadviseur en een accountmanager, die voor circa 25 clienten werken. Ze helpen je desgewenst bij alle financiele handelingen.
• Als je meer dan 75000 duizend Euro vermogen hebt ben je ‘preferred’, dan krijg je wat persoonlijke aandacht maar dat is toch redelijk standaard. Maar je weet tenminste waar je moet zijn als er iets mis gaat.
•Als je weinig of niks hebt ben je aan jezelf en de systemen overgeleverd. De bank wil graag aan je verdienen zolang je je zelf helpt. Nergens is meer iemand te bekennen die zich voor jou verantwoordelijk voelt. Op kantoren helpt men je met het bedienen van systemen, maar als de bureaucratie niet meewerkt, so be it, met de vriendelijke groeten.
• Wie schulden heeft zit bij de afdeling BKR, bijzonder krediet registratie. Je bent dan bekend in Tiel, die hiervoor een data bank aanhoudt . Doel is de bank te beschermen voor de risico’s, dat is wat ander dan je uit de brand te helpen. Toch zitten hier vaak de beste bankiers, die soms toch helpen, omdat anders de verliezen te groot worden, ze moeten noodgedwongen maatwerk leveren.

Bedrijfseconomisch is dit alles natuurlijk logisch, maar door het ontbreken van persoonlijk contact kan niemand meer door de cijfers heen kijken tenzij je minsten een miljoen vermogen hebt of dito schuld. Dus gaat veel potentieel verloren, simpel omdat iemand soms tijdelijk in problemen raakt en niemand meer verantwoordelijkheid neemt voor een klant. Vroeger deed de bankdirecteur die je kende in je dorp dat wel. Die nam soms de gok bij een hardwerkende Nederlander, die tijdelijk geen geld had, hem toch krediet te geven om zijn liquiditeitstekort te overbruggen.

Bonussen van bankiers worden heden ten dage gerelateeerd aan systeemwinst, niet aan mensen. Dat maakt het makkelijker om de winst te incasseren, immers je kent de klanten nauwelijks meer, zeker niet bij retail, de massa dienstverlening. Wat niet weet wat niet deert.

Inmiddels loopt de afdeling BKR door de kredietcrisis meer dan vol. Hoe lang kunnen we dit nog volhouden, je klanten niet kennen en toch veel willen verdienen? Er zou toch minstens een ICT systeem moeten zijn om pro-actief te kunnen handelen. Heeft U het ooit meegemaakt, een bankier die ongevraagd helpt met uw probleem, omdat hij unieke kennis heeft om oplossingen aan te dragen?

Het beeld blijft toch meestal, dat een bankier u een paraplu geeft bij goed weer en hem terugvraagt bij slecht weer. Bankiers zijn ‘boeven’ zei een CFO (financieel directeur) vandaag tegen mij. Zij hebben inmiddels een zo lage maatschappelijke waardering, na de verkoop van veel waardeloze producten en slechte beleggingsadviezen, dat een goede stratemaker meer aanzien geniet dan zij.

Wanneer gaat hier iets veranderen? Vraag het uw bankier, als u hem/haar nog kunt vinden!

Grimbert Rost van Tonningen via Pluspost