We borduren ongaarne voort op de column van onze populaire collega Gerrit Welbergen van een tiental dagen terug. Hij stelde daarmee de vraag ‘Wie betaalt de Coronarekening (…)’ Ongaarne omdat het opnieuw geen prettig onderwerp betreft. Hoewel: veel vrolijks zul je op Biflatie niet aantreffen. Niet dat wij als columnisten volgaarne zwelgen in het slechte nieuws. (Er wordt nogal eens geschoten op de brengers van onwelkome, sombere boodschappen. En voor Gerrit kan ik niet spreken maar ondergetekende is alvast géén pianist). Het onprettige nieuws waarvan heden konde is dan de oproep, stille of luide wenk, of eis, om werknemers (mee) die Coronarekening te voldoen. ‘Werkgevers vragen steeds vaker loonoffer van medewerkers,’ lezen we op Twentebusiness.news. ‘Loonoffers zijn niet onbespreekbaar – voor de werkgevers,’ is het onderwerp van deze podcast vandaag, 17 juni 2020. ‘Werkgevers dringen aan op loonoffers om ontslagen te voorkomen,’ meldt ook het fd.nl.
Biljoenen en miljoenen
Gerrits nieuwste column komt pas vanavond 20:00 online, maar hij schrijft daarin wel minstens één pertinente zin. ‘Financiële markten worden door centrale banken gesteund met biljoenen terwijl werklozen in de samenleving worden gesteund met miljoenen.‘ Wel in een lichtjes andere context, maar ondergetekende interpretteert (of leent) deze als volgt. Zeker is het Coronavirus zoals het reeds zes maanden woedt een deus ex machina van het ergste soort. Zeker heeft niemand schuld aan een virus of enige andere ziekte die niet man made is. De natuur kun je natuurlijk geen rekening presenteren. (Hierover kan gediscussieerd worden; of de aarde niet reeds genoeg geleden heeft onder onze ongebreidelde consumptiezucht en het extreme winstbejag van een handvol). Ménsen daarentegen wel. Het bedrijfsleven krijgt al veertig jaar lang kleine maar vooral grote presentjes. Reeds sinds de opkomst van het neoliberalisme in de jaren ’80. Uit de States en het VK. Vervolgens internationaal verspreid. Als een virus (!) meandert sindsdien die vermaledijde drift tot nemen van velen om te geven aan weinigen.
De grote jongens
Niet het MKB maar de grote jongens (en meisjes) bedoelen we. De miljarden die er ook vandaag weer overhandigd worden van overheidswegen. Aan de big corporations zoals een KLM, een Lufthansa; aan Brussels Airlines vast ook straks en aan Air France. Of zoals in het Verenigd Koninkrijk:
‘Part of Coronavirus (COVID-19)
Business support
Coronavirus (COVID-19) support is available to businesses
- Loans, tax relief and cash grants are available
- Employers can apply for staff to get up to 80% pay if they can’t work
- Self-employed people can receive up to £2,500 per month in grants for at least 3 months’
Mes op de keel
En in de Verenigde Staten: een ‘$2 trillion aid package is expected to save jobs and bail out companies’ bloklettert The Financial Times. De titel van het artikel stelt het zelfs nog straffer: ‘When Washington Takes Over Business’. Zo ver gaat men daar in steun aan het bedrijfsleven. (Lang niet helemaal correct wanneer je het aan ondergetekende vraagt, maar kom.) The Wall Street Journal: ‘Worker salaries, once untouchable, are being slashed across a range of industries rocked by pandemic’. Persoonlijk denken we dat hier een enorm risico bestaat op opportunisme. De gelegenheid te baat nemen, weet u wel. Vanwege de grotere en grootste bedrijven in het algemeen. De ‘gewone’ werkende man en vrouw het mes op de keel zetten dan. In de zin van ‘of je levert loon in, of je levert je baan in’. Even lekker van de gelegenheid profiteren om de werknemer een paar spurten lager op de sociale ladder te krijgen. Voor zover die al een of meer treden ‘hoog’ stond.
Van crisis naar crisis
Van de eeuwigdurende crisis als gevolg van de Kredietcrisis (schuld van de banken) naar de volgende crisis: de Coronacrisis dan (niemands schuld). En hoe lang zal die dan wel weer duren? Eveneens ‘onbepaald’ of ‘eeuwigdurend’? De gewone man en vrouw in de straat zal inleveren, bijdragen, belast worden, afdokken, getaxeerd worden, betalen. Onze dringende vraag en oproep luidt dan ook: wat doen de vakbonden hier tegen…?! In ieder geval, wanneer ze aan mijn deur komen zal ik zeggen ‘ga het halen waar het zit’. Bedoelend: bij de multimiljardairs, de multinationals, of dat de ECB nog maar multi euro’s bijdrukt! Hoedanook: ik ben NIET THUIS. Cnbc.com:
- ‘U.S. billionaires saw their fortunes soar by $434 billion during the nation’s lockdown between mid-March and mid-May, according to a new report.
- Amazon’s Jeff Bezos and Facebook’s Mark Zuckerberg had the biggest gains.
- Bezos added $34.6 billion to his wealth and Zuckerberg picked up $25 billion.’
Ha die Joost, ik zal mij in dit commentaar even wat minder populair opstellen. Ik durf namelijk te beweren dat de titel van jouw column niet helemaal perfect is. Je stelt dat álle werknemers straks de coronarekening betalen. Je vergeet dus de gepensioneerden en de uitkeringsgenieters Deze betalen al 11 jaar de rekening van de kredietcrisis van 2009. Zolang al zijn de pensioenen van de meeste pensioenfondsen niet geïndexeerd. Nu komt de coronarekening daar nog bij. Inmiddels ligt het (nieuwe) pensioenakkoord voor aan de vakbonden en werkgevers en is het afwachten of het akkoord ongeschonden wordt geaccordeerd. Er schijnt flinke twijfel te zijn onder de vakbondsleden en daardoor zou het akkoord mogelijk komen te wankelen.
Hoe dan ook, de gepensioneerden gaan zeker meebetalen net zoals de mensen met een uitkering. Ik zou zeggen dat we met ons allen, als eerzame burgers en belastingbetalers, de coronarekening betalen. De enorme strop voor de schatkist door veel lagere belastingopbrengsten, en toename aflossingsverplichtingen van aanzwellende staatsschuld, zal op iedereen worden afgewenteld. Dat gaat nog een dingetje worden als volgend jaar een nieuw kabinet moet worden geformeerd.
Het draagkracht principe mag wel eens onder de loep worden genomen. De toptarieven zijn namelijk de laatste jaren nogal afgetopt door toedoen van de VVD als regeringspartij. Als ik minister van Financiën was zou ik de bovenste schijf van het schijventarief met 10 procent verhogen. En ook de progressie in box 3 een tikkie zwaarder laten wegen. Door de enorme scheefgroei zijn de middenklasse inkomens uitgehold en zijn de 10 procent superrijken meer dan superrijk geworden. Nogmaals, belasting heffen naar draagkracht. Daar halen waar het geld zit. Nu lijkt dit op een makkelijke kreet van een rooie socialist, wat ik niet ben, maar in feite is ons belastingstelsel momenteel erg asociaal ingericht.
Via de loonheffing zijn de belastingplichtigen met een loon, pensioen of uitkering heel makkelijk de pisang. De loonheffing wordt namelijk automatisch ingehouden door de inhoudingsplichtige werkgever, pensioenfonds of uitkeringsinstantie. De vermogenden beschikken echter over dure fiscale adviseurs die mogelijkheden zien om met inkomens en vermogens te schuiven en te investeren over de grens om hoge tarieven te ontlopen. Dit wordt al jaren oogluikend toegestaan, zogenaamd om te voorkomen dat de rijken het land uit vluchten. Via slimme belastingverdragen kan daar wat aan gedaan worden maar daarvoor ontbreekt de politieke moed.
Er zal een sterke minister moeten opstaan die hier tegen wil optreden. Er kunnen vele miljarden binnen geharkt worden bij de superrijken. Als ik minister van Financiën was, dan wist ik het wel. Maar ja, niemand in politiek Den Haag kent mij. Gelukkig maar, de ambitie ontbreekt en met zwem- en verkeersdiploma zal ik het niet redden in Den Haag.
Dit was precies ook de conclusie van het boek Kapitaal in de 21ste eeuw van Thomas Pikkety destijds (2013). Volgens hem ontkomen we er niet aan om dit te gaan doen, omdat het anders tot grote onrust gaat leiden. E.e.a is overigens al een poos zichtbaar in Frankrijk.
Je hoeft natuurlijk geen Thomas Pikkety te heten om tot dezelfde conclusie te komen. Kijk goed om je heen en zie de enorme scheefgroei. Inderdaad is de onrust al een poos zichtbaar in Frankrijk. De middenklasse schijnt daar harder geraakt te zijn dan in NL, voornamelijk door een minder gunstig fiscaal klimaat dan hier. Maar wereldwijd loopt de vermogensongelijkheid schrikbarend uit de klauw. Het wordt tijd voor een Robin Hood, echter treffen we zo’n figuur niet aan onder de huidige politici. De meesten zijn haantjes die een baantje begeren in de EU-instituten. Ik zie bijvoorbeeld een Sigrid Kaag van D66 zich niet strijdbaar opstellen aangaande de inkomensongelijkheid en alle EU-landen meekrijgen om een hoger fiscaal tarief voor de hogere inkomens in te voeren. Meestal moet er eerst een revolte aan te pas komen waarbij een totaal onbekend figuur de strijdbijl oppakt. Wil de echte Robin Hood nu opstaan.
Werd deze week openbaar, dat koning Alexander een speedboot heeft gekocht voor 2 miljoen Euro belastinggeld.
Kwam voorbij in het nieuws, laat die jongen ook een leuk speeltje kopen.
Hij had het ook onder bijstand moeders of WW gerechtigden kunnen verdelen.
Hij heeft al een grote sloep, die pas geleden nog gerenoveerd is via de belasting.
Minder werken is devies; anders gaat alles naar Zuid-Europa