Ceci n’est pas Le Penseur

(Intro door Joost X Bitcoin). Franck Vanhee hoeft dan wel geen introductie meer, of nauwelijks. Misschien om de enkelingen her en der wier linguïstiek of taalkundig absorptievermogen nog onvoldoende ontwikkeld is, wakker te schudden. Vanhee is een taalkunstenaar zoals er maar heel weinigen in de Lage Landen nog werkzaam zijn. Laat staan in leven zijn. Je zou Franck – met ck! – kunnen vergelijken met… Neen, hij is gewoon met geen andere auteur te vergelijken. Omdat Franck Vanhee uniek is, zoals alleen de Groten in Letterland dat zijn. Bijzonder zijn reeds Francks indrukwekkende taalacrobatieën, zoals weinig anderen daarin vaardig zijn. Maar hij combineert dit talent dan nog met een diepgaand inzicht in het reilen en zeilen op sociaal-maatschappelijk en financieel-economisch gebied. Wat nog unieker is als geheel genomen. Ikzelf kan er maar niet over uitgepraat raken in feite, maar we zullen hier toch maar afronden. De man, schrijver, auteur, literator achter kschrijvekik.be, die geen introductie meer hoeft behalve deze dan misschien: lof, respect, hoedje-petje-petje af. Diepe buiging voor deze Taalmeester. Als steeds een grote eer voor Biflatie hem te mogen ontvangen, zoals vandaag weer met ´Ceci n´est pas une p… neen: Le Penseur´

Dit.

Maar kom anders eerst eens mee, terug naar dit voorjaar. Gewoon, technische intro. Korte pijn.

Bon. Hier dan.

Elon Musk maakt in april wereldkundig dat zijn geesteskind Neuralink een aap bereid vindt om te gamen, enkel en alleen via zijn hersenen (die van de aap dus). Terwijl de aap gamet en daarbij met zijn handen de joystick beroert, registreert een breinimplantaat annex duizendtal elektroden de daarbij verwekte hersengolven. De elektroden zelf zitten ingeplant in de hand- en armzones binnen de motorische cortex van de aap.

[Je bent er nog?

Verder dan. Tweede adem.]

Tijdens het gamen maakt een algoritme zich de hersenactiviteit van de aap gaandeweg eigen. De algo neemt het spelgedrag van de aap over en na de kennismakingsronde laat die algo, daarbij enkel gestuurd via hersensignalen, de aap zelfs handsfree gamen! ‘Kijk, mama, zonder handen!’.

Muskiaanser bedenk je ’t niet! Neuralink, Musks artificial intelligence start-up, deed het al eens met een varken … En nu dus met een mensachtige.

Nous sommes tous Cyborg

Want.

Musk wil dat soort chips ook in mensen inplanten, om patiënten met alzheimer, dementie en andere vergeten aandoeningen te helpen.

Nobel.

Maar mogen wij zo vrij zijn daar wat – excusez le mot – bedenkingen bij te hebben? (Ook excuus trouwens voor onze rebelse meningsuiting, van het woord ‘vrij’.)  Door die monddodende muilkorven blijft menig woord ons nu binnenskaaks hangen, of kruipt het zelfs terug onze gedachtegangen in. En komt, bij het overpeinzen van Musks aap, in ónze motorische cortex spontaan Orwells Thought Police spoken.

Want het moet je maar overkomen. Je wordt een chip ingeplant of schedelgeboord, en voor je ’t weet zit een pipo aan de andere kant van de Atlantische Oceaan (of godbetert, vanuit een treintje satellieten in de hemel) je hersenactiviteit te lezen en te sturen, én te denken wat jij, eigenlijk, wel, niet echt wíl denken.

Vergeet die social distancing, de brainal (nou ja) is het nieuwe normaal.

Staaltje? Je komt net thuis van bij de bakker en je moet morgen dringend bij je bankier langs want bij de bakker zeiden ze  dat je veel geld kan verdienen als je belegt in de ark van ene Kattie Woed of zo. Maar je breinimplantaat is jou vóór, leest je gedachten, slaat ergens een kronkel over wegens ‘lost in translation’ (oops, bloedklonter in de weg) en, hup, je implant bestelt in jouw plaats. En daar gaat binnen het kwartier je bel en staat een genetisch gemodificeerde cyberNoach aan je seventies voordeur disruptief te wezen. En achter hem dat gerobotiseerde Boston Dynamics dierenrijk, mét Laser Eyes. En op je verschroeide oprit een 3D-geprint SpaceX Battleship, netjes met 6G neergebeamd vanuit de blockchain cloud.

En daar sta jij dan, artificially unintelligent te staan, broodzak in de hand en die eerste voet voorbij de drempel.  That’s one small doorstep for man, one wet dream for Augmented Reality.  Want, juist, ja, het regent Bijbelse pijpenstelen, ook dat nog.

En de sandwiches in je doorweekte broodzak waren nog wel van die metaverse.

La vie est faite de petits bonheurs

Elk nadeel heb vaneigens z’n voordeel.

Want zolang een Ander – think chips en algo’s – in onze plaats denkt, breekt een nwo of zo ons niet langer het hoofd. Over die al te unheimlich sinistere (en vermeende!, jazeker!) complottheorieën à la Event 201 of Clade X, Cyber Polygon, patent 060606, 2025 Deagel Forecast, het Marburg, het SPARS script, Holodomor redux, The – geeuw – Great Build-Back-Better Reset en Agenda 2030, Princes of the Yen, Bancor Bank Holidays uit het Mandibles draaiboek, of sinoCBDC’zzz en andere – ja – DEFI’s, zelfs.

Allemaal denkbeeldig ingebeeld!, dat zeiden we toch?

Want alle 666 antichrists nog aan toe, geloof je nu zélf dat men zomaar, met één vettevingerknip (of met een Carrington event 2.0, whatever), het elektriciteitsnet en wereldwijd het web kan platleggen? How dare you? En, überhaupt, waarom zou men? Om ons te resetten naar een of ander eugenetisch transhumanisme, gelinkt aan dat stelletje satellietjes ginder boven? Allejezus man, ga twee aluhoedjes breien! Echt waar, weird wappie, stop it! What the f* did you have for breakfast? Grafeenoxide? Straks ga je nog een zin maken met ‘quantum dots’, ‘MRNA nanotech’, ‘RFID microchip’ en ‘5G’. En iedereen weet toch dat jij al tijden niet meer zélf je zinnen maakt?

No cap!,

allemaal hoax en rode haring, dát is het!

Alsof – o brave fakenews world – één one percenter ongegeneerd alle landbouwgrond mag opkopen en zo alle boeren cancelcultureel aan het ubi-infuus legt. Lekker egoïstisch DIY, in tijden waarvan men denkt dat die collectivistisch zijn. Of het zou moeten zijn dat het collectivisme heet omdat we nu met z’n allen (want hey, het land is niet meer van u nu) nooit nog hoeven te armoeden over een polar vortex cataclysme of over dat Grand Solar Minimum en droogtes en overstromingen met misoogsten en hongersnood en rantsoenering van eten en drinken want ook tekort aan olie en gas en stroom na de tigste cyberaanval op de toevoerketens. (Er zitten maar negen maaltijden tussen menselijkheid en anarchie, zei iemand eens.

Om te lachen, welteverstaan.

In het echt zijn het er maar drie.)

Of déze. Alsof jij, ja jij, zou doorhebben dat corporate totalitarisme (of totalitair corporatisme, who cares nog) echt bestaat. For real. En top-down hyperstagflatie ook al, zeker? Om ons gedisneyficeerd financieel systeem te detoneren of wat? Woeha!, epic fail! Of deze: dat er in Fort Knox geen goud ligt. Duh. En ‘kijk, hier, medische apartheid!’, yeah right, leg je nog eens buitenspel te blowen, bro. Lam die klimaatlockdown in.

Neen. Geloof ons maar, vrij. Al dat satanische complotgebroed is van de dystopische pot gerukt, oké?

Integendeel!

Onze brave nieuwe wereld wordt – voorwaar, zo flagelleren wij – onwijs duurzaam! En dan kijken we niet op een entropie meer of minder, toch? Kwestie van die ecologische voetafdruk kort te houden! Staat jou keurig, paupermens, op je biometrisch paspoort! De waarheid heeft ook haar rechten, niet.

Dus.

Zwijg ons nu van die complotnepperij, in alle talen, ook in het Oost-Indisch doof. En, tbh,

qu’ils mangent de la brioche!

Neeneen, voor ons geen hypermenticide en verbrainwasherij meer over kolchozificatie van kmo’s en zzp’ers en mkb’s, of over de necrotische neofeodalisering van de middenklasse! Nope! Voer dat soort hersengespinsels en andere angsthandeltjes maar aan onze chip en dito algo’s. Die verrecycleren dat soort fantoompijn wel tot circulaire economie. En vercyberen die dan in toxtaksen op je tweede adem (jawel, die van hierboven).

Kortom.

Wij, wij moeten allemaal niks meer hebben en wij gaan gelukkig, ontiegelijk onteigend zijn!

Bè-èh, bè-èh, hoor ons blaten!, in het verblinde weg. Cocoonen we kuddig terug dat keurslijf van lijfeigene in. En kijk ons outcasten!, opnieuw verworpen onze kaste der verknechting in. En o, ja, fluister ons, onverdeeld onderhorigen, kinky schaapse woordjes in, mmm, divide-èh!, jààà, imperá-áá! Tribalisme is nu eenmaal van alle tijden. En vooral van die toch wel Roaring Twenties van deze verrukkelijke middeleeuw.

Applaus.

En sta ons nu maar open voor

de Grote Ontdenking.

Spinnen we onszelf – uit weldoordachte zelfcensuur – alleen nog die ene laatste mindf*ing ‘je pense, donc je suis pensé’.

Et après nous la roulette russe.

Al hebben wij dat laatste ook maar van horen zeggen.

Denken we,

elders.

[afknal]