Een CoronaKerst, voorproefje op ploeteren voor Pasen

In veel huishoudens werd de stemming er niet beter op na de persconferentie van Rutte en de Jonge op het bekende tijdstip op de dinsdagavond. Om maar niet te praten over de horecabazen, de evenementenbranche, de kleine MKB’ers, en niet te vergeten de jongeren die veel moeten missen in de belangrijkste fase van hun leven. Het is huilen met de pet op. De samenleving in tal van westerse democratieën is al 9 maanden ontvreemd van veel vrijheden door de opgelegde coronabeperkingen. De mooie zomer maakte lang niet alles goed want de vooruitzichten van een tweede “griepgolf” die de samenleving opnieuw zou overspoelen maakte velen somber.

De kerstkalkoen zal anders smaken

Een lange winter uitzitten zonder feestjes met gemis aan evenementen en de Kerstdagen zonder familie, zonder kerstdiner en zonder kerstborrel met collega’s. Met z’n tweetjes zitten chagrijnen achter een aangebrande kerstkalkoen is niet de Kerst die zo’n kalkoen verdient. En wat zal Youp van ’t Hek doen met zijn Oudejaarsconference voor 30 toeschouwers in de zaal. Zal hij het kort houden en een statement maken door konijntje Flappie levend ten tonele te toveren en excuus aanbieden voor de wrede tekst van een kerstliedje? Ongeveer zo’n Kerst zal het worden vrees ik.

De één z’n dood is de ander z’n brood

Een Kerst met 3 stille zondagen achter elkaar nog wel. Oké, ik klink nogal somber en zou graag mijn column met een kwinkslag willen eindigen. Echter zie ik daar nog geen reden toe. Ik zag wat reacties voorbij komen na de coronapersconferentie waarvan ik denk dat er storm op komst is. Een economische storm terwijl Corona nog niet is uitgedoofd. Die gaan elkaar overlappen, da’s niet best. Het besef dringt door dat we langer in huis blijven opgesloten en minder geld uitgeven dan we gewend waren. Laten we de overdrijving van de miljoenen pakjes op Black Friday, Sinterklaas en de Kerstattenties even buiten beschouwing. Deze hebben de webshops en koeriersbedrijven een berg geld opgeleverd. Het geld dat we niet uitgaven voor onze vrije tijdsbesteding. Een duidelijk gevalletje van de één z’n dood is de ander z’n brood. Zo zien we talloze gevallen van ongelijkheid in deze hectische, door schuld gedreven, consumptiemaatschappij. Een onbalans die zich manifesteert in een op hol geslagen krediet gedreven maatschappij.

Aan het infuus

Een krediet gedreven consumptiemaatschappij die door stimuleringspakketten van centrale banken op vele fronten op hol is geslagen. Door extreem lage leentarieven zijn financiële markten en de woningmarkt volledig doorgeslagen. Is de inkomensongelijkheid ontspoord, is de politiek samen met monetaire beleidsmakers volledig de weg kwijt geraakt. Het enige wat beleidsmakers doen is de mensheid volledig aan het infuus leggen van de stimulerende middelen. Centrale banken die de financiële markten insemineren met gratis geld en overheden die de samenleving voorzien van de nodige stimuli in de vorm van “gratis” steunpakketten. Niet zo vreemd dat in deze fantasierijke tijd het sprookjesparadijs de Efteling ondanks corona gewoon geopend is, terwijl dranklokalen en eettenten op slot zijn gezet. De samenleving wordt momenteel gevoerd door de goede herder. Als een kudde makke schapen in de kerststal begeven we ons naar de voederbakken bij de ingang van de stal. Een beeldspraak die anno 2020 letterlijk van toepassing is in een maatschappij die aan de leiband is gelegd van het gezag. We zijn afhankelijk gemaakt. Als uiteindelijk de voederbakken worden gevuld met goedkoop voer en brak water gaan de schapen mekkeren en wordt het rumoerig in de (kerst)stal.

Als de rekening komt

Op gegeven moment is het op. Verdovende middelen zijn in de onderwereld niet goedkoop, waarom zouden die in de bovenwereld dan gratis zijn? Zo meteen raken we aanbeland op de laatste bladzijde van het grote sprookjesboek en zien we de roze olifant van kleur veranderen. Ach ja, sprookjes zijn even leuk voor de kinderjaren. Met de jaren komt de wijsheid en ziet de werkelijkheid er toch iets anders uit. Niet voor niets is de pubertijd een moeilijke tijd. De tijd na de Kerst tot aan de Pasen zou wel eens de pubertijd kunnen worden voor een samenleving die ontwaakt en zich losrukt uit de teugels van het gezag. Als blijkt dat de rekening voor de verdovende middelen met enige vertraging alsnog wordt gepresenteerd.

Kerstpresentjes

Eerst nemen we nog een bedrag van 3,7 miljard dankbaar in ontvangst. Kerstpresentje van ons kabinet vanwege de coronacrisis. Als extra tegemoetkoming voor bedrijven met hoge omzetverliezen omdat ze gesloten zijn. Ook zij staan te dringen achter de voederbak in de kerststal. Maar hopen dat de winter niet te lang duurt. Dat we een lange zomer krijgen waarin het gras sneller groeit dan ooit. Dat we ons extra kunnen voeden om daarna weer flink geschoren te worden, van kop tot teen. De eerste signalen van belastingverhogingen zijn al afgegeven door de gemeenten die begrotingstekorten verhalen op hun inwoners. Nog eventjes geduld en dan worden we verrast door de Rijks(r)overheid die op hun beurt ook de inwoners verrast. Nee, geen gratis voer en brak water. Het is de extra wol voor een dikke trui die nodig is voor de volgende winter die voor sommigen de hongerwinter gaat heten. Geen sprookje, maar koude werkelijkheid. Doen we er nog een vachtje bovenop. Behalve onze gemeenten en de Rijksoverheid is er nog een instantie die goed voor ons zorgt. Dat is de EU. Ook hun voorschotten blijken achteraf niet gratis.  De Europese rekening is ook bewaard voor later. Moeten we ‘samen’ betalen met die arme schapen uit de zuidelijk lidstaten. Daar waar het gras nauwelijks groeit in die brandende zon.

Gelukkig hebben we onze TV nog

Toch zie ik lichtpuntjes. Die EU-klimaatrekening kan omlaag. Als we massaal consuminderen door armlastigheid, minder vliegen, minder autorijden, minder industrie uitstoot, dan komen we vanzelf weer in een gezonde balans. Gaan vanzelf de beurzen crashen en crasht het vermogen van de superrijken met 50 tot 90 procent. Wordt vanzelf de inkomens- en vermogensongelijkheid weer recht getrokken. Klinkt als het sprookje met eind goed al goed. Het is beter om in tijden van tegenslag wat leuke fabeltjes te lezen. Het leidt af van de bittere werkelijkheid. Ik zit vanavond weer klaar voor de TV om die warme fonkelende kerst-reclamespotjes te bekijken en ik kijk uit naar die eeuwige Top 2000 met eindelijk een nieuwe nummer één. Ik wil niet klagen, genoeg volksvermaak op TV.

GW