Het zat er al een tijd aan te komen, maar het is sinds donderdag 28 februari officieel: Harihuko Kuroda zal de nieuwe president worden van de Bank of Japan en Abenomics tot uitvoering moeten brengen. Een zware taak voor het oude hoofd van de Aziatische ontwikkelingsbank die een belangrijke taak zal gaan uitvoeren in het plan van de nieuwe Japanse premier Abe om groei te bewerkstelligen door middel van zowel fiscale en monetaire verruiming. Twee weken geleden gaf Kuroda nog aan dat nieuwe kwantitatieve verruiming in 2013 zeker niet is uitgesloten, dus verdere stimulering en mogelijke depreciatie van de Yen lijken een zekerheid. En hoewel de Yen al aan flinke opmars bezig is sinds het einde van vorig jaar, zag het door de Italiaanse verkiezingen zijn munt toch flink sterker worden deze week. Bijna 4% dook de EurJpy maandag in het rood na de verkiezingsuitslag in Italië:
Richard Koo, analist van Nomura, die gespecialiseerd is in de balansrecessie waar Japan zich momenteel in bevindt, ziet de benoeming als een positief teken. “Ik heb het plezier gehad om op twee gelegenheden Kuroda te ontmoeten en hoewel hij zijn woorden voorzichtig weegt is zijn commentaar vaak ook veilig en voorspelbaar. Toch, gebaseerd op mijn ontmoetingen en zijn ervaring als viceminister van financiën denk ik dat dit een goede keuze is.”
Monetair versus Fiscale stimulering
Waar Koo echter een fervent voorstander is van fiscale stimuleringen (waarbij overheden economieën direct stimuleren via lagere belastingen en overheidsuitgaven) is hij bang dat Japan vooral blijft doorgaan met monetair stimuleren (indirecte stimulans door geldhoeveelheid te vergroten). “Ik moet echter bekennen dat Mr. Kuroda een toegewijde, en mogelijk gevaarlijke, voorstander is van reflationair beleid. Echter denk en hoop ik dat de pragmatische Kuroda zich tijdig realiseert dat ten tijden van een balansrecessie monetaire verruiming nauwelijks effect heeft – als de private sector zijn schuld wil terugdringen – waardoor hij op tijd zal stoppen met het roekeloos doorzetten van monetaire accommodatie”, aldus Koo.
Europa en VS next ?
Met krimp of minieme groei, lage inflatiepercentages en monetaire verruiming zitten zowel Europa als de VS op het spoor dat Japan 20 jaar geleden heeft ingezet. Al sinds de jaren ’90 is het land desperaat bezig om uit de neerwaartse spiraal te komen die deflatie heet. Daarom al is het interessant te zien hoe de nieuwe regering van Shinzo Abe er alles aan doet om hier uit te komen. Japan neem steeds meer risico. De maatregelen die Abe en Kuroda zullen gaan nemen, zijn dan ook een interessante testcase voor Europa en de VS nu de balansrecessie een feit is een deflationaire spiraal dreigt.
Demografisch is Japan een ramp. De prijs van energie echter doet hen de das om. Een zwakke yen t.o.v. de dollar zorgt voor hoge importprijzen voor energie, en dat maakt de productie weer duurder, terwijl ze de yen juist willen devalueren om export te boosten. Ook de sluiting van alle 52 kerncentrales in Japan n.a.v. Fukushima en de sterk gedaalde export naar China werken niet echt mee.
Mrs. Watanabe, in het land van de ondergaande zon. Wat wel weer leuk is; zodra Duitslands export door het putje gaat door afnemende vraag en een ‘dure’ euro worden de teugels richting de ECB losser gelaten, en daarmee de poort naar verdere verruiming door de ECB open gezet. Want dat is de enige optie om de ponzi nog wat te rekken. Alleen nog even wachten tot de koerswinsten vrijkomen en worden losgelaten op de echte economie.
By the way, biflaten, als uw woz-waarde is gestegen, dan is dat een bewuste poging om u een rijk gevoel te geven opdat u meer gaat lenen. Meer schuld is, naast gratis energie, noodzakelijk om dit systeem overeind te houden.
Het stomste wat men dan ook kan doen is het beestje bij de naam noemen; schuld. Ik pleit er dan ook voor om ‘schuld’ voortaan ’toekomstbeloftes’ te noemen. Een exponentiele toename ervan zal het resultaat zijn. Je moet gewoon even anders denken.
Goede observaties houtskool.