In Duitsland werken 5 miljoen mensen in zogenaamde mini-jobs. Twee miljoen van hen verdienen minder dan 500 euro per maand. Het zijn the working poor geworden. Een voorbeeld om te volgen of toch maar beter links te laten liggen?
Economische valkuil
De mini-jobs werden er ingevoerd om de mensen te activeren. Het zou een stap worden naar een volwaardige job… maar dat is nooit gerealiseerd. Ze werden een valkuil die miljoenen Duitsers in armoede houden. Want wat is er gebeurd : het bedrijfsleven is eraan “gewoon” geworden; de concurrentiepositie, begrijpt u? Dus bedrijven worden rijker en werknemers armer.
The working poor generatie
Duitsland heeft een recordaantal werkenden, ja, maar…wanneer vele miljoenen met een voltijdse baan slechts 5 euro per uur verdienen…wanneer 1 op 4 werknemers in de lage inkomenscategorie valt…wanneer het armoedecijfer er 15,8 procent bedraagt (België zonder mini-jobs : 15,3 procent)… Hetzelfde is het geval in de VS : slechts 7,4 procent werkloosheid, wauw! Willen we wisselen? Nee dank u. Miljoenen die 2 jobs hebben en toch amper rondkomen. Miljoenen die deeltijds werken omdat ze geen voltijdse job vinden. Miljoenen die het zelfs hebben opgegeven nog naar een job te zoeken. The working poor. De werkende armen. De term omschrijft precies waar we beland zijn, waar we ook meer en meer naartoe gaan…
Toch snap ik het niet waar het naartoe gaat hoor. (Of juist wel) Mijn zus is haar baan lang niet zeker meer (mede als gevolg van een computerprogramma.) Een computerprogramma dat zoveel kan dat er weinig werk overblijft.
Toen ik mijn fulltime job a 40 u/wk nog had maakte ik mij als softwareontwikkelaar als het ware zijdelings mede schuldig aan dit fenomeen, aan het fenomeen waar mijn zus nu mee te kampen heeft.
Maar goed, ik zei dus “Toen ik mijn fulltime job nog had.” Want die heb ik inmiddels niet meer. Dit als gevolg van uitbesteding van de softwareontwikkeling.
Uitbesteding van software hmmm…
Dus ik ging solliciteren… Ik mocht zowaar op gesprek komen bij een bedrijf dat pretendeert heel nauwkeurig de boekhouding, de logistiek etc. weet te automatiseren voor andere bedrijven. Tegenover mij een ervaren softwareontwikkelaar en de CEO. De CEO kon mij vertellen dat ze zeggen en schrijven ongeveer 10 ICT-ers hadden in Nederland en nou komt ie. Ongeveer 500 in India, Pakistan.
Zus, uitbesteding, softwareontwikkelaar. Het cirkeltje is als het ware rond.
Nou, ik snap het allemaal wel hoor. Ik schrijf dit niet om zielig te doen. Maar wat ik wil aangeven is dat de werknemer hier in NL gewoon veel te duur wordt gemaakt. En dat begint al bij gemeentegrond zoals ik in een andere reactie (ander artikeltje) probeerde uit te leggen.
@biflatie (feedback service)
1) Voorheen kon ik er vanuit gaan dat het meest recente artikel altijd bovenaan de homepage van biflatie stond. Met enige regelmaat zie ik tegenwoordig dat dat geen zekerheid meer is.
2) De historielijst van reacties op de homepage van biflatie loopt lang niet altijd synchroon met de historielijst van reacties op de pagina wanneer een artikel is geselecteerd.
Dank voor de feedback best R. De lange artikelen staan soms een dagje ‘sticky’ bovenaan. Voor wat betreft de reacties, daar gaan we even naar kijken! Thanks again!
@Koen,
Overigens bedankt voor de uitleg en bedankt voor de reparatie van dit artikel. Ik was zeer benieuwd wat Vilseledd te melden had en nu heb ik het alsnog kunnen lezen. Zijn reactie is goed en zijn link ook. De link is bovendien zeer aansluitend aan dit artikel. Mogelijk zijn jullie al op de hoogte van dit artikel maar het is de moeite waard om te lezen.
“Toch snap ik het niet waar het naartoe gaat hoor. (Of juist wel) Mijn zus is haar baan lang niet zeker meer (mede als gevolg van een computerprogramma.) Een computerprogramma dat zoveel kan dat er weinig werk overblijft.”
Naar de 20-80-maatschappij, waar 20% werkt en 80% niet. Een en ander is in 1998 al lang en breed beschreven in het boek “Die Globalisierungsfalle”.
“Toen ik mijn fulltime job a 40 u/wk nog had maakte ik mij als softwareontwikkelaar als het ware zijdelings mede schuldig aan dit fenomeen, aan het fenomeen waar mijn zus nu mee te kampen heeft.”
Op zich niet verkeerd, want de eigenlijke bedoeling van werk is, dat het de grond van zijn ontstaan vernietigt. Als ik afwas, dan is het doel, dat er geen afwas meer staat. Als de dokter een patiënt geneest, dan is het de bedoeling, dat die patiënt niet meer terugkomt. Het probleem is ontstaan, toen men nog een functie aan werk ging toevoegen: die van inkomensvoorziening. Arbeidsplaatsen zijn dus in veel gevallen feitelijk inkomensplaatsen. Dit was geen probleem, toen er wegens de geringe mechanisering en automatisering veel werk te doen was, maar nu levert deze filosofie problemen op. Een tijd lang loste men dat op door de ‘diensteneconomie’, maar omdat daar veel kunstbanen en onnodig werk tussen zit en staten en bedrijven in financiële nood komen, staan die onder druk. De oplossing is geen basisinkomen, maar een kleine of geen overheid, waardoor de rijken hun geld willen uitgeven en er nieuw werk ontstaat voor de middenklasse en armen, zodat we de beschaving naar weer een hoger niveau kunnen tillen.
Een goed artikel over deze materie heeft Elsevier in april 2006 geschreven:
http://tinyurl.com/p2ujz4m
@Vilseledd
Zeer bedankt voor de reactie EN de link ! Deze link is namelijk ook nog eens zeer on topic. En mogelijk de moeite waard voor biflatie.nl
Het zegt en vult aan over hoe ik over deze zaken denk.
Ik heb nu ongeveer 3/4 gelezen. Tis dat nu even weg moet maar pak ‘m straks gelijk weer op. Nogmaals bedankt !
http://nos.nl/artikel/548754-minimumloon-grootste-twistpunt.html
Minimumloon een discussiepunt van de verkiezingen.
Geen minimumloon. Geen AOW. Ouderen die tot op hoge leeftijd statiegeld flessen verzamelen.
Nee hoor, gaat prima daar in Duitsland.
Ik vind dat het veel makkelijker moet worden om met behoud van uitkering te werken. Daarbij mag je dan maximaal 200 Euro per maand bijverdienen naast je uitkering, want werk is toch wel de beste manier om aan de armoede te ontsnappen.
De gedachte achter mini-jobs is dat mensen in een soort tussentraject aansluiting vinden op de arbeidsmarkt richting een volwaardige baan. Het is ronduit onnozel om te denken dat dat gaat gebeuren als hiervoor niet op voorhand een garantie wordt gegeven. Zelfs met die garantie zou nog steeds hetzelfde argument tegen de mini-jobs pleiten: verdringing. Eigenlijk hetzelfde als gebeurt met Oost-Europese werknemers maar dan gedwongen: verdringing. Het is een gegeven dat er op dit moment een overschot aan arbeidskrachten is. Door geforceerd een bepaalde groep mensen heel goedkoop aan het werk te zetten worden andere mensen weer werkloos, die op hun beurt weer etc.net zolang tot iedereen een mini-job heeft. Daar komt nog eens bij dat 100 jaar geleden al besloten is dat slavernij verwerpelijk is. Naar mijn mening zouden we dat niet terug moeten draaien.
Eigenlijk onbegrijpelijk dat dit mogelijk is in een democratie. Geeft in ieder geval goed aan hoe apathisch het Duitse volk is. In NL is het trouwens niet veel beter.
Ik zou een stuk eenvoudigere oplossingen kunnen bedenken die veel doeltreffender zijn.
@Vincent
Ja inderdaad. Slavernij op andere wijze gebracht (en gecreëerd).
Bovendien vinden ze het daar prima in Duitsland dat er geen minimumloon is, geen AOW en dat oudere mensen statiegeld flessen moeten verzamelen om rond te kunnen komen. Ja, want nu zijn we lekker concurrerend. Concurrentie en loonmatiging snap ik allemaal wel.
Maar ze moeten wel beseffen dat op het moment dat je wel doodleuk belasting blijft heffen en er ook niet voor zorgt dat de laagbetaalden dan betaalbaar kunnen wonen dat je daar dan een verantwoordelijkheid in hebt te nemen. Maar daar hoor je dan weer niemand over.
De enigen die ik kan bedenken waarvoor dit artikel opgaat zijn de Azubi’s. Die voldoen aan de voorwaarden in het artikel gesteld. De rest zijn bijbaantjes volgens mij, die zijn er altijd geweest en zullen ook wel blijven. En het systeem van de Azubi’s heeft heel lang, heel goed voldaan in de praktijk. En de verschillen tussen gewoon betaalde arbeid en de Azubi’s bedroeg een factor 5 tot 10.
Ik denk dat er hier een aantal zaken door elkaar gehaald worden.
Bij ons heet dit ‘stages’.
Het nederlandse woord zou inderdaad stage kunnen zijn, maar het is zeker niet hetzelfde systeem. De Duitsers hadden dit gewoon wat beter aangepakt dan bij ons.
Eerlijk gezegd dacht ik dat FiFa een grapje maakte zo van: ‘Stage lopen’
Namelijk: ‘Wel werken maar voor weinig of niets.’
Als het goed is zou er in een “perfecte” markt een evenwicht moeten onstaan tussen arbeid en automatisering. Dus geen werkeloosheid meer. Maar grote kans dat eenvoudig werk dan slecht betaald wordt. De enige oplossing is transfer van geld middels belastingheffing. Zie het als een afkooppremie voor ellende en agressie. Maar het zou jammer zijn als mensen maar kinderen nemen die ze eigenlijk niet kunnen onderhouden. Dan wordt het op den duur toch een onhoudbare situatie.
Ik denk/gok dat het interessant is wat je hier schrijft maar ehhh… kan je denk ik toch ook niet helemaal volgen.
Hoewel ikzelf een ICT-er ben kijk ikzelf op de volgende manier naar automatisering:
Mijn eigen vader werkte nog heel lang geleden voor de RPS (wat nu ING is) hij zat daar met heel veel collega’s. Tientallen en tientallen. In zijn begin jaren controleerde hij nog fysieke rekeningboekjes. (zo is hij aan de wonderlijke naam van zijn dochter gekomen, ofwel mijn eerder genoemde zus, maar dat terzijde) Heel veel mensen hadden hier werk aan en allemaal hadden ze het druk met boekjes en rekeningnummers.
Hoe gaat het nu ?
Het bedrijf heeft nu:
OF
1) Een ICT-afdeling met een projectleider een paar systeemontwikkelaars en een paar programmeurs/testers. Vervolgens zijn er een paar collega’s die nu het digitale werk doen van mijn vader toen. (gebruikers) Ik bedoel te zeggen dat er een aantal collega’s nu zijn die op een paar handen zijn te tellen. Dit tegenover de tientallen en tientallen van toen.
Minder mensen aan het werk nu dan toen. Ok, de positivo kan redeneren “nou, als je vader zich tot programmeur had laten omscholen, dan heeft ie toch weer gewoon werk ?” Ja, dat is juist. Maar al die collega’s van toen die niet capabel zijn voor het vak programmeur/ontwikkelaar/projectleider of wat dan ook. Die vallen dan toch echt af.
OF
2) Het bedrijf koopt software en besteed het uit. Dit heeft voordelen en nadelen. Het nadeel voor mij persoonlijk is oa. dat dat mij de das om heeft gedaan. Geen werk. Daar waar vroeger bijv. de naaisters in NL zich druk konden maken voor werkcapaciteit uit China. Daar kan ik mij nu druk gaan maken om de capaciteiten uit Pakistan, India. Kijk je kan natuurlijk stellen dat die softwareontwikkelaar uit India net zo goed kan zijn of beter dan ik. Dat is waar. Maar andersom kan natuurlijk ook. Wat ik wel weet is dat mijn doodgewone vaste lasten uitkomen op ongeveer 1500 Euro p/mnd. Dat is voor die programmeur uit India misschien wel een enorme berg geld !
Natuurlijk. Innovatie blijft natuurlijk wel belangrijk maar je ziet toch een trend. Die handjevol programmeurs, ontwikkelaars en gebruikers worden misschien wel beter betaald dan die hele rits (nog niet met geautomatiseerde hulpmiddelen, inflatie gecorrigeerde) collega’s zoals mijn vader. Maar in verhouding wel goedkoper voor het bedrijf want er zijn wel minder collega’s nu dan toen. Uiteindelijk is alles gericht op MINDER collega’s.