In het verlengde van ‘Reverse Debt System’ (I) in dit artikel meer informatie omtrent de ontkoppeling van de ‘schuldrelatie’. Methodisch gezien hanteren we Reverse Engineering om tot deze ontkoppeling te komen. We gaan hiermee naar de bron van het hedendaagse systeem dat modulair werd opgebouwd. Het Reverse Debt System kent een systeemwetenschappelijke onderbouw en kan – mits voldoende ontvankelijkheid – heel onze samenleving in een andere richting stuwen, op naar biflatie!!
Pro memorie
Het RDS betekent dat schulden worden afgeboekt naar het ‘eigen vermogen’ uit hoofde van de schuldenaar, de schuldeiser boekt z’n vorderingen naar de kas/bank. Deze boekingen kunnen volledig los van elkaar gezien worden waardoor de schuldrelatie ontbonden wordt. Het Reverse Debt System verrast vriend en vijand omwille van het non-lineaire kenmerk en werkt als een katalysator. Het is een procesversneller die een ander licht op de economische crisis laat schijnen. Schijnbaar mysterieus en voor velen te eenvoudig om waar te kunnen zijn. Toch valt het niet te ontkennen dat alle schulden als sneeuw voor de zon verdwijnen, dit is quasi letterlijk te nemen. Het is derhalve niet langer de vraag of er vreedzame oplossingen beschikbaar zijn, het is de vraag of we er ook wat mee willen doen. Dit is louter een kwestie van menselijke keuze en afspraken, een kwestie van normen, waarden en ethiek.
Ontkoppeling schuldrelatie
Het grote voordeel van het RDS is dat de schuldrelatie ontbonden wordt. Het afboeken van de schuld en het overhevelen van de vordering kunnen immers afzonderlijk doorgevoerd worden. Op deze manier kan elke economische agent afzonderlijk benaderd worden volgens nader te bepalen criteria. Door deze ontkoppeling wordt vermeden dat het failliet van de ene ook de andere in problemen brengt, een vereenvoudigd voorbeeld volstaat om deze ontkoppeling weer te geven.
In dit geval heeft speler (A) geen schuld meer, toch staat voor speler (E) de vordering nog steeds open. In omgekeerde zin, speler (D) heeft geen vordering meer, de schuld van speler (B) staat nog open. Het RDS biedt ons dan ook ongeziene mogelijkheden om het speelveld te herschikken. Belangrijk is dat de schuldeisers geen kapitaalsverlies leiden, noch kunnen wanbetalers nieuwe investeringen in de weg staan. Tegelijkertijd vormen af te lossen schulden geen obstakel meer voor de reële economie, hierdoor ontstaat een heel andere kijk op de economische crisis zoals we die heden ervaren. Het RDS is technisch denkbaar en praktisch uitvoerbaar, het is een menselijke keuze om deze optie in overweging te nemen of ook niet. Om het debat luister bij te zetten, verwijzen we naar de besluitvormingstheorie van Herbert Simon, verschillende factoren spelen hierin mee. Volgens Wikipedia …
Besluitvorming
Beperkte rationaliteit of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma’s ter beschrijving van de besluitvomingstheorie. Deze axioma’s of proposities zijn:
- de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen;
- de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken.
- als gevolg van de eerste twee axioma’s zal de mens niet het optimale alternatief kiezen.
- de mens beschikt over een set routineacties
- deze routineacties bestaan alle los van elkaar
- elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en de bestaande middelen beschouwd
- als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaat
Vereenvoudigd model
Bij volledige rationaliteit worden alle alternatieven overwogen en kan zo tot een optimale keuze gekomen worden. Bij beperkte rationaliteit zal het zoekproces gestaakt worden bij de eerste bevredigende optie (beschikbaarheidsheuristiek). Het nadeel van beperkte rationaliteit is daarmee dat niet noodzakelijk de meest optimale keuze wordt gemaakt en dat een besluit in sommige gevallen zelfs averechts kan uitwerken. Het probleem van te weinig of juist te veel informatie wordt opgelost door de vorming van een vereenvoudigd model van de werkelijkheid. Nieuwe informatie wordt op basis van dit model verwerkt en binnen die context kan een onjuiste beslissing juist lijken. Beperkte rationaliteit heeft echter ook voordelen. Doordat niet alle alternatieven worden overwogen, wordt voorkomen dat de besluitvorming verlamt. In een omgeving waar ruimte bestaat voor onjuiste beslissingen, wegen de voordelen dan ook op tegen de nadelen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
Visualisaties kunnen helpen bij de integratie van nieuwe concepten, ze impliceren verschillende manieren van hoe we naar de werkelijkheid kijken. Hedendaagse debatten situeren zich in het blauwe gedeelte in onderstaand beeld, vaak leidend tot allerhande conflicten die inherent zijn aan de huidige systeemconfiguratie. Het debat wordt onvergelijkbaar anders wanneer het RDS in rekening gebracht wordt, weerspiegeld door het grijze gedeelte.
Zelfde woorden, andere taal
Het mengen van verschillende denkkaders leidt onherroepelijk tot chaotische verwarring en bijhorende turbulentie, dialoog krijgt hierdoor vaak de schijn dat het denken met zichzelf worstelt, een bijzonder proces dat heel wat emoties kan losweken. De bereidheid tot samenwerking, aandacht en dialoog zijn dan ook primaire voorwaarden tot succes, dit in weerwil van allerhande verzet en destructie dat zich – willens nillens – ook manifesteert. Ondanks al deze processen door wetenschappers beschreven worden, is de praktijk toch veel moeilijker dan de theorie laat vermoeden, ongekend is namelijk onbemind. Biflaten, laat jullie horen!!
Kan het niet helemaal volgen, ben boekhoudkundig beslist geen techneut. Heet niet voor niets Piet Pineut. Ben zelf wel voorstander voor gecontroleerde schuldafschrijving. Alleen kan ik het bij passende ‘marshallplan’ er niet bij bedenken omdat het zeer gecompliceerd zal zijn. Ik vrees dat de verliezen uiteindelijk bij ons burgers terecht komen. Wat te denken van de bankenbalansen en de daar aanwezige spaartegoeden? N.m.m. zullen schuldeisers altijd kapitaalverlies lijden. En verliezen worden heden ten dage nog altijd afgewenteld op de maatschappij. Werner, je schrijft het zelf: “Ondanks al deze processen door wetenschappers beschreven worden, is de praktijk toch veel moeilijker dan de theorie laat vermoeden, ongekend is namelijk onbemind.” Wat te denken van de almachtige banken en de enorme handel in schuldpapier. Dat is voor ons burgers een ondoorgrondelijke wereld. Wanneer we onze schuldenberg gaan resetten zullen financiële markten op tilt slaan. Alle theoretische plaatjes zullen wetenschappelijk best van betekenis kunnen zijn. Maar voordat de mensheid overtuigd is zijn we al zo diep weggezakt dat een nette oplossing niet meer toepasbaar is. De groeiende spanningen tussen arm en rijk en de toenemende geopolitieke spanningen leiden tot anarchie. In een aantal westers georiënteerde landen zijn de georganiseerde machtshebbers al behoorlijk de draad kwijt. Daarom denk ik dat een wereldomvattend ‘RDS’ ondanks de systeemwetenschappelijke onderbouwing niet veel verder komt dan een discussiestuk op o.a. deze website.
Beste Piet, uiteindelijk zeg je wat de besluitvormingstheorie stelt, wie de draad kwijt is heeft ook geen oog voor de alternatieven die letterlijk op de tafel liggen. Het wordt dan duwen en trekken waardoor uiteindelijk niemand nog weet waar het om gaat, toch wordt dit alles verklaard in het prachtige werk van velen. Ik weet het, het is een zeer bizarre en absurde situatie, idealiter zouden we de tijd even moeten kunnen stilzetten, jammer genoeg hebben we daar geen tijd voor. En zo vergaat het ons anno 2014.
Helemaal mee eens. De enorme belangenverstrengeling in onze financiële wereld zal uiteindelijk zich zelf de das omdoen. Ik vrees dat we daar weinig tegen in te brengen hebben. Het systeem is te kolossaal en staat te ver af van de wetenschappelijke theorie. Ooit zullen we kunnen zeggen van, zie je nou wel daar hebben we voor gewaarschuwd. Maar helaas het tijdperk van manipulatie gaat gewoon door, wij kunnen dat niet stoppen. Wie dan wel? Ik wil het meemaken.
Beste Piet, wat je hier in een paar lijnen schrijft, is zowaar het enige waar het vandaag nog over gaat. Ook systeemwetenschappers kennen dat probleem, het is als zeggen dat er geen probleem is maar toch blijven we strijden tegen een soort van ‘luchtkastelen’, een strijd die bijna te absurd is voor woorden, toch gebeurt het. Kortom:
(1) hedendaagse paradigma (geldgedreven => strijd, turbulentie, chaos …)
(2) transformatie (kennisdeling, alternatieven en bewustwording)
(3) nieuw paradigma (geldonafhankelijk => herstel => sociaal duurzame economie)
Dat het nieuwe paradigma er zal komen, behoeft geen twijfel. Op de vraag hoe dit zal gebeuren, de grootste twijfel. Het enige dat we alvast kunnen doen, is er vooral niet over zwijgen en mensen uitnodigen om er eens ernstig over te willen nadenken. Een schijnbaar eenvoudige opdracht.
Een ruilmiddel wat niet in extreme mate één kant op kan stromen…
Kan dat wel in een echt vrije markt?
Of is er dan toch een overheid nodig die regels opstelt?
Een overheid kan regels opstellen die het redelijke evenwicht bevorderen, desgevallend herstellen wanneer dat noodzakelijk blijkt. Vandaag doet men net andersom, men conformeert de bevolking aan een systeem dat al lang z’n tekortkomingen heeft laten blijken. In een waarachtig vrije markt zou niet gebeuren wat er nu gebeurt.
Natuurlijk blijft er een overheid of één of andere vorm van bestuur. Juist daarom moet het ruilmiddel losgekoppeld worden van dat bestuur. Zolang zij uitmaken wat dat ruilmiddel is (legal tender) en door wie het aangemaakt kan of mag worden kun je natuurlijk verwachten dat het altijd in extreme mate één kant op zal vloeien. Datzelfde geldt ook voor het veranderen van goud- of zilvercontent van munten in het verleden. Dit alles zal natuurlijk nooit wegnemen dat er rijke mensen zullen blijven bestaan, maar die hebben daarvoor dan wel een maatschappelijke plicht vervuld die voor iedereen zinvol was.
Inderdaad Dick, als we kiezen voor monopoly om onze welvaart in versneld tempo op te bouwen, dan hoeven we niet het kind met het badwater weg te smijten. Het water verversen volstaat om terug helder te krijgen waar economie om gaat. Het is als een eeuwige wijsheid dat een kind van zes begrijpen kan, het blijkt dramatisch te vervagen wanneer we onderwijs genieten. Het mag duidelijk zijn dat er nog veel hervormingen op til staan, in het andere geval wordt het blunderen met klasse.
Mijn 1e eerdere reactie was bedoeld voor Moerstaal met zijn vraag. Verder ben ik blij met je constatering, Werner, dat ik toch nog als kind kan denken. 🙂
Ook ben ik blij met je gezegde dat begrip blijkbaar dramatisch kan vervagen door onderwijs te genieten. Jij ziet onderwijs blijkbaar als indoctrinatie, ik zie het toch iets anders. Ik zie het als een hulpmiddel om je eigen weg te gaan bepalen, maar hangt wel af van degene van wie je les kreeg of krijgt. Neem een grote mentor (tutor) als Chiron uit de Griekse mythologie maar als voorbeeld. Een man die van vele markten thuis was en die veel grote helden heeft opgevoed.
En zolang je geen afdoende antwoorden krijgt, zul je inderdaad moeten blijven zoeken. Maar of je die zult vinden?
En ik geef jullie gelijk maar de volgende vraag mee: Als ‘iets’ niets kost om te produceren, is het dan wel iets waard? De vraag werd gesteld door Jim Grant bij een voordracht voor het Cato Institute.
Beste Dick, leuke vragen
(1) Als iets niets kost om te produceren, is het dan wel waard om te produceren?
Iets wordt geproduceerd in functie van onze behoeften, dit heeft a priori niets met geld te maken. De ‘kost’ is de hoeveelheid energie of het ‘eigen vermogen’ dat we hierin steken, dit is totaal iets anders dan de perceptie die hierover bestaat binnen het hedendaagse ‘monopolyspel’. Finaal zegt dat net het tegenovergestelde, men wil dan kost wat kost dat ‘eigen vermogen’ opdrijven met als streefdoel ‘monetaire winst’. We hoeven ook niet het kind met het badwater weg te smijten maar als geen rekening gehouden wordt met de breekpunten inzake behoeftebevrediging dan krijgen we de meest absurde scheeftrekkingen, de pathologische situatie waarin we vandaag mondiaal verankerd zitten. Dit brengt ons automatisch tot het onderwijs.
(2) Moeten we onderwijs afschaffen?
Uiteraard is het geen zaak om onderwijs af te schaffen, het is onze sterkste troef op voorwaarde dat het vrij blijft van dogmatische dominantie. En dat is nu duidelijk wel het geval waardoor heel het systeem in een bepaalde richting gestuwd wordt, het ‘kind van zes’ is hier het metaforische concept dat (nog) vrij is van een dergelijke formattering. Bizar genoeg kunnen we tal van onderzoek terugvinden binnen dat onderwijs zelf, het betekent echter niet dat deze dogmatische dominantie plots verdwijnt. Veel vaker wordt het dan des te transparanter (niet prettiger) hoe deze dominantie werkt, dit ligt volledig gelegen in de werking van de psyche. Gelukkig, en zoals altijd, geen gebrek aan informatie en verklaringen, met dank aan het onderwijs:
In het moderne leven onderdrukken we het kind meestal, want kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. We geven de voorkeur aan de welopgevoede, beheerste, aangepaste en nogal uniforme mens die heeft geleerd dat hij moet passen in de doelstellingen van onze maatschappij, die grotendeels vorm hebben gekregen door ons geloof in het Kapitalisme. We definiëren rijpheid in die termen en steunen een opvoedingssysteem dat die filosofie schraagt. Ons gebrek aan wellevendheid is grotendeels te wijten aan het onderdrukte kind dat ingaat tegen de harde eisen die door de maatschappij aan hem worden gesteld. Mensen zijn boos en gedeprimeerd om het vreugdeloze leven dat ze gedwongen worden te leiden en luchten hun frustratie door verwerpelijke manieren van asociaal gedrag, als waren ze kinderen die niet hebben geleerd wat het is om sociaal te zijn. Onze huidige maatschappelijk ‘donkere nacht’ is deels te wijten aan de onderdrukking van het kind in ons.
http://www.bol.com/nl/p/de-donkere-nachten-van-de-ziel/1001004002095437/
En Mark Twain liet ons nog weten, het is makkelijker om de bevolking te bedriegen dan om uit te leggen waarom ze bedrogen worden. 🙂
Ik proef een beetje Jean-Paul Close met zijn school. Klopt dat? Overigens heb je bij punt 1 de echte vraag gemist, denk ik zo. De vraag is niet of het dan wel waard is om te produceren. Het is al geproduceerd en nu zit je met het resultaat opgescheept. Denk bijv. aan het drukken van geld, of het produceren van voedsel. Er zijn nu eenmaal zaken die je min of meer in de schoot geworpen worden.
Bij jouw punt 2 is natuurlijk altijd zo, dat je door je opvoeding geschoold wordt in een bepaalde richting. Om daaronder uit te komen en je eigen weg te zoeken is vaak het lastigst. En ook natuurlijk, moet je dan jouw levenswijze of zienswijze aan een ander opdringen. Overtuiging komt naar mijn smaak van binnenuit in een persoon. Niet zozeer door argumenten, hoewel die daar zeker aan bij kunnen dragen om vooroordelen terzijde te schuiven. Hoewel, om het even heel duidelijk te stellen: ik hoef niet eerst stront te eten om nu al te weten dat ik dat vies zal vinden.
Beste Dick,
Met JPC heb ik regelmatig contact, als grondlegger van wat hij sustainocratie noemt, kan ik hem perfect volgen en op mijn manier steunen. Wat betreft je stockoverschotten, wat is de drijfveer zijn om die te creëren? Herinner misschien het verhaal van de Indianen, die stonden destijds verbaasd te kijken naar de angst van de Westerling. 🙂
Andersom, een andere organisatie bestaat uit een zgn ‘clowd’, er wordt dan geproduceerd op een duurzame manier, te bestellen via internet naargelang de keuze die we maken. Het vergt wellicht enige verbeeldingskracht, net zoals andere fenomenen vrijwel automatisch opborrelen. Misschien dat ik later de oefening ‘demo-shoppen’ in een artikel mag laten verschijnen, op deze manier kunnen we beoordelen of we nu in een democratie leven of niet. Hebben dit proefondervindelijk al eens getest, uiteindelijk is het niet om te lachen, heel verontrustend zelfs.
Een atoom is moeilijker te splitsen dan een vooroordeel 🙂
Bank leent goedkoop geld uit , vraagt daar rente voor aan consument , word niet terug betaald , schuld loopt op , consument gaat failliet , bank kan fluiten naar zijn centen , schuld staat open en word alleen maar groter .
Lineair loopt dit beeld op met de politiek , BNP schulden lopen op tot over de € 500.000.000.000 .
Alleen al aan rente gaat de belastingbetaler in feite er op achteruit , laat staan dat de schulden van de overheid überhaupt via Reverse Debt System afgestempeld kunnen worden daar er fysiek geld aan obligaties door de staat opgekocht word om de munt te steunen .
Zo wil Draghi een spiraal laten ontketenen van inflatie en 24/7 de geldpers aan zetten .
U raad het al , alles gaat in waarde stijgen en men moet met waardeloos papier gaan afboeken .
Even een beeld hierbij, ( voorbeeld ) met 1000 euro kan je net aan een brood kopen , op deze werkwijze kan de ECB veel geld de markt in pompen om de bergen van schuld versneld te gaan aflossen .
Beurzen zullen gaan crashen en men holt snel naar het veilige goud , als dat nodig is gaat het monetaire systeem zoals het nu is op de schop en gaat goud weer in eren hersteld worden als de standaard waar de handel zich aan conformeert .
Zoals het nu gaat zijn zelfs beleggers totaal de weg kwijt , beleggers kopen nu zelfs regelmatig obligaties met een negatieve rente op .
Paniek voetbal en compleet van de pot gerukt .
Reverse Debt System is een leuk plaatje maar gaat het echt niet worden hoor , fabels zijn al een tijdje de wereld uit .
Beste Rinus
Als het ‘Reverse Debt System’ een fabel is, hoe noemen we dan de hedendaagse strijd tegen ‘luchtkastelen’? Zie graag je reflectie hierop, zullen de UVRM hier nog buiten beschouwing laten maar nu het er toch staat, kan het wel als vingerwijzing in overweging genomen worden. Diepgaander onderzoek naar diverse fenomenen laat niets aan het toeval over, alle verklaringen zijn terug te vinden op internet, een bijzonder voordeel. Ook hier 🙂
‘k Ga er geen doekjes om winden. Reverse Debt System is boerenbedrog. Een soort Baron von Munchhausen die zich aan z’n eigen haren uit het moeras sjort. Tegenover iedere schuld staat een vordering. Schrap dus een schuld en je schrapt tegelijkertijd een vordering.
Beste Rocksan
Het mag je perceptie zijn, als we boerenbedrog ontmantelen via reverse engineering dan lijkt dat in eerste instantie mysterieus, dat is geweten. Hoe deze dynamieken werken hebben we eerder al ter kennis gesteld bij ‘het verschijnen van innovaties’. Het ontkoppelen van de schuldrelatie is technisch perfect mogelijk zoals wordt aangetoond, deze oefening bewijst ons echter iets totaal anders. Ook daar hoeven we geen doekjes om te winden, what you see is what you get. Als we je straks een reeks van economisch platitudes op je bord leggen, zou je dan geneigd om ze te (h)erkennen? Wat zal het dan worden, dissonant en/of consonant? To think about?