We laten Daniel J. Mitchell aan het woord. We bekijken toch ook eens de mening van een Amerikaanse aartsconservatief. Daniel J. Mitchell dus, doctor in de Economie. Belastingspecialist, houder van meerdere hoge diploma’s. Momenteel werkt hij voor de Senate Finance Committee. Eerder nog verbonden aan The Heritage Foundation, een prominente conservatieve denktank. Haar missie is ‘conservatieve waarden te promoten, gebaseerd op de vrije markt, een gelimiteerde overheid, individuele vrijheid, traditionele Amerikaanse waarden en een sterke defensie.‘ Toch eens benieuwd hoe iemand als hij denkt over de naderende Brexit en de politiek-economische situatie in Latijns-Amerika.
Raaklijnen met von Mises
Voor de derde keer op rij mag hij op de site van Mises Institute (MI) zijn zeg doen over het nieuwe jaar. Zijn verwachtingen en denkbeelden lezen we in Hopes and Fear for 2019. Wat hij gemeen heeft met het gedachtengoed van Ludwig von Mises? Zoals MI het zelf formuleert:
‘We favor individual freedom, honest history, and international peace, in the tradition of Ludwig von Mises and Murray N. Rothbard.’ (O.i. hebben von Mises en Mitchell toch weinig gemeen hoor…)
Harde Brexit
Mitchell is voor een harde Brexit. Dat wil zeggen zonder deal die de afscheiding verzacht en in banen leidt. Zo’n no deal Brexit zal het Verenigd Koninkrijk pas echt vrijheid geven en meer welvaart. (…) the freedom to become more free and prosperous. Hij ziet de Europese Commissie van de EU als log en bureaucratisch. Geldverslindend en dan nog zonder veel macht. De Britten zouden blij moeten zijn daar eindelijk van verlost te zijn. Tevens zou de demografische outlook voor de EU negatief zijn. De beslissing tot zal duur zijn aanvankelijk. Maar in latere jaren meer dan goed gemaakt worden…
Het Amerikaans Hooggerechtshof
De doctor is blij dat de (fel omstreden) benoeming van Brett Kavanaugh in 2018 bij het Supreme Court toch doorgegaan is. Mitchell hoopt dat de nieuwe rechter, gekend voor zijn conservatieve vonnissen, een tegengewicht zal vormen. Tegen de bureaucraten van Washington. En pro een terugkeer naar de traditionele waarden van de Amerikaanse Grondwet…
Rampspoed in Venezuela
Mitchell blijft hameren op dat Nicolàs Maduro verdreven moet worden. Deze (linkse) president van Venezuela is een ramp voor het volk, stelt hij. En zo bemoeit hij zich dus op meerdere vlakken.
Politieke chaos is prima
Doctor Mitchell vindt het prima dat president Trump en de Democraten in een patstelling tegenover mekaar staan. Laat ze voor mijn part nog maar twee jaar bakkeleien, zegt hij. Het is exact wat de Stichters van Amerika bedoelden als eerlijk politiek systeem. ‘And if the alternative to gridlock is politicians agreeing to bad policy, I will cheer for stalemate and division with great gusto.‘
President Trump moet voet bij stuk houden
De grootste nachtmerrie van de al even conservatieve doctor is dat Donald Trump toegeeft aan de Democraten. ‘In my nightmare scenario, I can see him rolling over to Democrat plans for a higher minimum wage, infrastructure pork, wage subsidies, and busting (again) the spending caps.’ Donald, houd alstublieft die overheid klein, kleiner, kleinst! Aldus bidt doctor Mitchell…
Recessie in de maak?
Doctor Mitchell vreest voor een nieuwe recessie in de VS. Specifiek heeft hij angst voor ‘we might get an Obama-style Keynesian spending orgyin addition to all the things I just mentioned.‘
Toch nog gezond verstand?
Gelukkig toont Mitchell zich toch ook tegenstander van Trumps protectionisme. Is hij een absoluut tegenstander van handelsoorlogen. ‘ I’m particularly concerned that he might pull the U.S. our of the very useful World Trade Organization and/or impose very punitive tariffs on auto imports.‘ Blijkbaar zijn toch niet alle (aarts)conservatieven het volledig eens met elkaar?
Vergelijking: Trump versus Obama
Als slot van dit artikel wil ik het eindwoord vragen. En wijzen op een héél interessante vergelijking hier tussen Trump en Obama. Beide presidenten hebben boter op het hoofd. Wat betreft geld uitgeven dat niet aan hen behoort, zijn ze beiden uniek. Maar dan in de negatieve zin. Other People’s Money hé, altijd leuk en fijn om gul te zijn met miljarden dollars. Dat het deficiet groeit en blijft groeien zal hun een zorg zijn. Wel zal Trump in één termijn als president meer uitgeven dan Obama in twee termijnen. Hij heeft reeds het gigantische budget voor Defensie nog eens met tien procent verhoogd. En nu wil hij nog eens 5 miljard dollar van het Congres voor zijn beruchte ‘Muur’. Een echte big spender.
Je kunt duizend doctoren, professoren, wetenschappers en wat voor analisten dan ook aan het woord laten en vragen om hun mening en verwachtingen voor de komende jaren, en je zult duizend totaal verschillende beschouwingen krijgen. Gezien de enorme mondiale vervlechting en belangenverstrengeling van de wereldwijde economieën is het onmogelijk om een duidelijk beeld te krijgen van wat en waar we met ons allen op af stevenen. Er zijn teveel onvoorspelbare factoren, zoals geopolitieke spanningen, die een rol spelen. We kunnen allemaal zien dat er veel weerstand is tegen het beleid van de president van het machtigste land ter wereld, maar of dat gaat betekenen dat Trump bijvoorbeeld de trigger is om de boel in de soep te laten draaien, dat is zeer de vraag. De enorme schuldverslaving van de Amerikanen zal ongetwijfeld negatieve gevolgen hebben op termijn, maar hetzelfde geldt voor een land als China waar de schuldenberg in een kortere reeks van jaren nog sneller is gestegen. Waar bij veel analisten wel consensus over bestaat is dat er momenteel meer negatieve factoren zijn te noemen dan positieve. En de meest positieve is misschien wel de meest logische dat na een depressie altijd weer de zon gaat schijnen. En het meest negatieve vooruitzicht op dit moment is dat eerst de depressie(of hopelijk alleen maar recessie) nog moet komen. Ik heb minder diploma’s dan dr. D.J. Mitchell maar met een klein beetje ‘zijk op de kaak’ (van welke azijnpisser dan ook) kunnen we allemaal de bui zien hangen. Zo simpel is het.