De toenemende kloof tussen (schat)rijk en (straat)arm vormt dit jaar het hoofdthema van de bijeenkomst van de G7. De leiders van de zeven grootste industrielanden zijn van 24 tot 26 augustus 2019 verzameld in de Franse badplaats Biarritz. Het zijn: Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, het VK en de VS. Het is toch op Japan na een uitsluitend westers onderonsje. Ook dit jaar zijn er weer vele duizenden die fysiek protesteren. Klimaatactivisten en antiglobalisten voornamelijk. Die de G7 verwijten veel te praten maar weinig te doen. Van in dienst te staan van de ultrarijken en de multinationals van de wereld.
Onvoorspelbaar
De vorige top in Canada liep niet al te best af, met president Trump die onder veel meer zijn Canadese collega en gastheer beledigde. Ook dit weekend wordt vast met een mengeling van angst en misprijzen uitgekeken naar hoe de Amerikaanse president gestemd is. Want het minste wat je van Donald Trump kunt zeggen is wel dat hij onvoorspelbaar is. China is niet in de G7 vertegenwoordigd (wel in de veel belangrijkere G20, de Groep van Twintig.) Maar de escalerende handelsoorlog tussen beide landen zal zeker ook besproken worden.
De Uitverkorene
Niemand die bij zijn gezond verstand is wil zo’n handelsoorlog. Die kent uiteindelijk ook alleen maar verliezers. In de eerste plaats zijn dat Joe Sixpack en zijn gezin. Die voelen ondertussen in hun portemonnee dat dagdagelijkse aankopen in de States duurder worden. Hoezeer Donald Trump zichzelf ook als ‘de uitverkorene’ mag beschouwen. En blijven verklaren dat de VS aan het winnen is. Als genoeg Amerikanen de gevolgen van zijn beleid gaan voelen, en de aandelenbeurzen blijven dalen, loopt zijn herverkiezing mogelijk ook gevaar.
Het korte en het lange eind
‘Trump has said China pays the tariffs he has imposed on Chinese goods, but tariffs are paid by U.S.-registered firms when the products enter the United States. Importers often pass the cost onto consumers via higher prices.’ Voeg daar aan toe dat China zeer diepe zakken heeft, en de Verenigde Staten als sinds mensenheugenis platzak is? Dan weet u ook, beste lezer, wie in deze aan het kortste eind zal trekken. Wie zal moeten inbinden. Donald Trump is er de man niet naar om gezichtsverlies te willen leiden, dus moet hij wel doorgaan op de (door hemzelf gekozen) ingeslagen weg. Die een doorlopende weg is. Twee honden vechten om één been, maar ook de derde (de Amerikaanse belastingbetaler) loopt er niét mee weg!
Stof genoeg
Nieuweling tijdens deze meeting is kersverse premier van het VK Boris Johnson. Ziet u hem al aan één tafel met de leiders van Duitsland en Frankrijk, Merkel en Macron? Niet officiële vertegenwoordigers van de EU, waarbij Johnson aandringt op nieuwe Brexit onderhandelingen? De Britse premier zoekt dan maar steun bij de Amerikaanse president, want de twee landen hebben altijd al goed met mekaar kunnen opschieten. Ook zullen aan bod komen: veiligheid, terrorisme, ook cybercriminaliteit, het klimaat, het milieu en emancipatie. Hopelijk besteden ze dan genoeg tijd aan de milieuramp in het Amazonewoud. Voeg daaraan toe dat Trump heel anders dan de anderen staat tegenover de situatie rond Iran, die ook wel op tafel zal komen.
Unificeren in plaats van confronteren?
Net als over de eventuele terugkeer van Rusland bij de G7 (out of the blue idee van Trump), die dan zoals voor 2014 opnieuw de G8 zou worden, verschillen de meningen extreem. Stof genoeg dunkt ons voor een zeer druk en extra gevuld weekendje. Van contempleren, discussiëren maar mogelijk ook bakkeleien. Hopelijk niet létterlijk een robbertje vechten. Laat ons tevens hopen dat ze onderling naar unificatie toewerken in plaats van confrontatie. Al zal dat zoals gewoonlijk met één oudere heer in het bijzonder aanwezig, niet makkelijk worden. Wat moet je ook aan met iemand die vijanden zoekt…die er niet zijn?
Gewoon doen
Trumps houding in het algemeen roept bij ons reminiscenties op aan een televisieprogramma. We komen niet dadelijk op de titel en over wie het precies handelde. Nederlandse televisie. De patriarch van ‘een’ groot concern was theoretisch uit zijn functie van stichter/voorzitter van de raad van bestuur gestapt. Moeten stappen. Oud geworden, heel oud. Maar stond wel nog elke ochtend op om 7 uur. En was nog altijd aanwezig op elke belangrijke interne vergadering. De man kon duidelijk ‘zijn’ bedrijf niet loslaten en toonde zich een controlefreak. Hij was nooit écht tevreden met de gang van zaken, zeker niet sinds hij officieel geen verantwoordelijkheid meer droeg. Niets van dit alles slaat op de president van de VS, het is slechts de omkadering die we hier schetsen. Maar volgende woorden wel. De gewezen voorzitter en stichter sprak: “Als iedereen gewoon doet wat ik zeg, zijn er nooit problemen.”
Een dag in de toekomst
Dat was er eentje om over na te denken, die uitspraak, niet? Hoe megalomaan kun je zijn. Dat trof ons ook. Volledig ten persoonlijken titel kijken we dan reikhalzend uit naar een niet bepaalde dag in de toekomst. (Waarschijnlijk met enkele miljarden andere burgers die een leven in rust, veiligheid en gematigde voorspoed ambiëren.) In ieder geval een dag in 2020, 2021. Dan horen we gewoon, nu reeds (!), Donald Trump aan een of andere verloren gelopen journalist verklaren: “Als iedereen gewoon gedaan had wat ik zei, waren er nooit problemen geweest.”
NRC op https://www.nrc.nl/nieuws/2019/08/25/centrale-bankiers-wij-kunnen-wereldeconomie-niet-redden-a3971082 “Centrale bankiers: wij kunnen wereldeconomie niet redden”.
De G7 is handjes schudden voor de bühne. Laten zien dat men met elkaar in gesprek is. Alle mooie woorden en vriendelijke grimassen zullen de aanstormende recessie niet keren. Juist het politiek handelen uit het verleden heeft de wereldeconomie gebracht waar we nu zijn. Het rechtzetten van ongelijkheid is in het verleden vaak gedaan door het volk zelf. Door middel van revoluties. Waar zien we nu de eerste onrust?
Dit is dus wat we mochten verwachten: https://www.telegraaf.nl/nieuws/745658729/g7-totale-chaos
Vind de onrust overal wel meevallen wat volk aangaat.
Er is heden veel politieke onrust en de rede is heel simpel.
Amerika is een tanende macht heden zijn aanzien loopt klap na klap op zeker onder Trump.
Waarvan ik nog dacht nou een zakenman maar als het nu juist niet is maar een blaaskaak welke denk met bluffen winnen we het wel is natuurlijk heden te gek om er überhaupt over na te denken.
En dat is duidelijk te aanschouwen heden doordat de macht in de wereld naar het oosten is verhuist.
De grootste blunder van de westerse machthebbers is de Globalisering en daarmee China op het paard hijsen.
China heeft natuurlijk als werkplaats fungeert maar wijselijk zich koest gehouden en onderwijl vele producten voor zich zelf ontwikkeld en daar gaan wij allen straks de negatieve vruchten van plukken mede omdat EU zich als super onderdanig aan de VS is gekoppeld.
G7 zien een mooi spektakel waar en wie de echte machthebber is.
Poetin word uitgenodigd door Macron en tijdens de top komt Sarif Iran op bezoek bij Macron en binnen 24 verklaart Rhomanie van Iran dat als de VS de sancties op zijn olie export opheft dan wilt het wel nieuwe onderhandelingen met VS.
Feielijk heeft de VS met vazal GB zich lelijk in de nesten gewerkt met Iran.
Dat land is vele malen groter als Irak en heeft een goed uitgerust leger welke uitstekend overweg kunnen met de door Rusland geleverde S-300 en kust verdediging raketten type Kalibr met een bereik van 600 km en deze raketten is er maar 1 van nodig om een VS vliegkampschip te vernietigen.
Iedereen weet dat wat de VS tot heden heeft gedaan om een oorlog uit te lokken welke uiteraard door de vazallen(EU) moest worden uitgevoerd maar ook deze oorlogsbodems zinken en dus past een ieder wel op.
Een NL fregat wilde zij niet aanvallen dat vonden de iraniers ongepast er is wel een Nederlandse onderzeeboot weggestuurd door de Syrië marine met de waarschuwing dat de volgende maal NL een bootje minder heeft en spionage werk kun je moeilijk onder oorlogsdaden scharen.
Resultaat zal over enige tijd dat Iran de schuld krijgt en het accepteert maar het westen zal vele veren moeten laten het Oosten.
En dat noemt men diplomatie onderhandelingen.
EU wil gaarne onder het juk van de VS vandaan alleen hun manier van denken en doen is wat vreemd.
Feitelijk verzochten zij om normalisatie met Rusland maar de Sancties waar Rusland totaal geen last van moesten blijven wel de Russische sancties moeten worden opgeheven.
En dat doen de Russen niet Gek hé een vreemde manier om je gezicht te redden.